Het is niet altijd het geval, maar ik ben het deze keer eens met mijn goede vriend Bart als hij zegt dat “verandering in de Dorpsstraat” begint. Alhoewel, het is maar wat je eigenlijk bedoeld met wat je zegt.

De Wever en Co proberen hun ‘ 40 % peiling ‘ zoveel mogelijk te verzilveren in alle Vlaamse gemeenten en steden. Zij weten het wel, er loopt niet overal een kloon van De Wever rond. En hij kan niet op alle markten en in alle cafés van Vlaanderen zijn medianummertjes opvoeren. Zelfs de boekskes en de buis geven geen blanco cheque.

Natuurlijk speelt de plaatselijke situatie een belangrijke rol. Hoe de voorbije zes jaar werd bestuurd. Ginds of gene louche zaak. De populaire figuur of de gesettelde burgervader.

Wat is dan de band tussen Dorpsstraat en Wetstraat ? Misschien spreken wij zelfs beter over de band tussen de Dorpsstaat en het Schumanplein.

Nemen wij Nederland als voorbeeld. Velen hadden gedacht, met winst voor de PVDA, aan een Frans scenario. Dan had men de waard niet meegerekend, en de geest van de nuchtere Hollander. Die zijn centjes telt, en zijn percentjes.

Goed nieuws is alleszins dat de PVV van Wilders een pak voor de broek heeft gekregen. De invloed van “de plaag” (1) is voor enige tijd op politiek beleidsvlak binnen de perken. Het was dan ook onvoorstelbaar dat een dergelijke haatpartij in Nederland, maandenlang, met hun gedoogsteun het mooie weer kon maken.

Maar goed, ook hier hebben wij dergelijke ervaringen. In Antwerpen bijvoorbeeld waar het Vlaams Blok in 1994 én 2000 de grootste politieke formatie was, en als partij zelfs het meeste aantal zetels kreeg na de verkiezingen voor het Vlaams Parlement in 2004.

Terug naar de noorderburen. De wereldschaduw van de financiëel-economische crisis heeft Wilders dus parten gespeeld. De vreemdelingen- en islamvijand is niet langer topprioriteit. Misschien toch nog een beetje de vraag of de Walenvijand bij ons direct dezelfde weg zal opgaan.

De dagelijkse realiteit van banken- en banencrisis dwingt immers tot andere keuzes. Nieuwe vijanden dagen op, of worden alleszins opgevoerd. Dichterbij en zelfs in eigen (weliswaar verre) familie. Portugezen, Grieken en Spanjaarden, Roemenen en Polen. Het is duidelijk : de landsgrenzen zijn grotendeels kunstmatig geworden.

Wat vooral opvalt is dat iedereen terug naar het centrum kruipt. Misschien komt er ook een eind aan de jarenlang opgefokte verrechtsing (van de extremen tot de salonfähigen) en het asocialisme (2) dat sinds Reagan en Tatcher onafgebroken de wind in de zeilen had. En dat is geen goed nieuws voor De Wever en de zijnen.

Laat ons deze evolutie echter geen keuze voor de solidariteit noemen. Eerder is het voor veel mensen vooralsnog de bange keuze van het zelfbehoud. Vakbonden zijn dus nog niet aan de nieuwe patatjes.

Het is ook opboksen tegen sterke blokken rond, door de media opgeblazen, populaire figuren. Je zag het in Italië met Berlusconi, in Frankrijk was het Sarkozy, in Nederland is het Rutte, in Vlaanderen hebben we dus De Wever.

Het maakt de vrees gegrond dat echte, diepgaande veranderingen er niet direct zitten aan te komen.Ook al zijn zij broodnodig. De klimaatproblematiek, de bankencrisis (3) , de olieoorlogen en de Arabische revoluties (4) zijn niet gebaat met machtsspelletjes.

Bart (5) zou dus best de invloedssfeer voor de Dorpsstraat wat ruimer zien dan eigen land of regio. Al versta ik het wel : op die manier zet hij zijn eigen core-business grotendeels buitenspel.

En misschien moet Quicksken nog iets harder roepen dat, als het hem en zijn partij betreft, de regering valt als de PS een taks op de grote vermogens wil. Zullen er misschien toch een paar meer wakker worden.

(1) Zoals J.J. de Ruiter het in zijn opinie elders op deze site noemt

(2) Het woord is van Dimitri Verhulst in zijn voorwoord van het boek “Hoe durven ze” (Epo, 2011, Peter Mertens)

(3) Ook hierover heel wat leuks in “Hoe durven ze”. Over hetzelfde onderwerp maakt de VRT Panorama reportage “Geld, macht en Wall Street” veel duidelijk (canvas.be/video_overzicht/73375). Je ziet het, als het goed is zeggen wij het ook. Dat laatste neemt niet weg dat media (inclusief de informatie en duiding) wereldwijd vooral een instrument blijft in handen van commerce en belangengroepen. En zijn rol dient te vervullen als tranquilizer. Van dat laatste nog een tenenkrullend voorbeeld gezien met het “Belgium’s got talent” op VTM. Of hoe een programma het tegendeel bewijst.

(4) Zie meer hierover oa. in het boek van Peter Edel : “De diepte van de Bosporus” (Epo, en te koop via de boekenshop van deze site)

(5) Een prachtprestatie : wij zijn aan het eind van de blog, en geen woord over diëten. Alhoewel …