In de race naar het Antwerpse burgemeesterschap telt elke stem, ook de joodse. En Joods Actueel wordt dus door allerhande politici opgevreeën. Bart De Wever leende zich zelfs tot een 1-april grap met hen.

Van de Groenen had je dat misschien niet verwacht, maar ja, met Luckas Vandertaelen als een van hun kopstukken…
Op de website van Joods Actueel belooft Meryem Almaci dat ze de positieve aspecten over Israël bij de Groenen wil belichten, want zegt ze: “ ik weet vanuit mijn werk als fractieleider dat Israël ecologisch pionierswerk verricht”

Op de internationale fora pocht Israël er bijvoorbeeld mee hoeveel bossen ze hebben aangeplant. Dat is het werk van de ‘groene’ organisatie Joods Nationaal Grondfonds. Alleen is dat een kolonisatie organisme, opgericht in 1901 dat bossen aanplant op onteigende Palestijnse grond in Israël. Immers 93% van het grondgebied van Israël is in 1948 militair veroverd op de Palestijnen. Het Fonds plantte bomen aan op de 418 in 1948 verwoeste Palestijnse dorpen. Als je de kaart van die verwoeste Palestijnse dorpen vergelijkt met de kaart van de gebieden waar de bomen werden aangeplant dan vallen die twee voor 90% samen. Zo verZEVENvoudigde de bosoppervlakte tussen 1948 en 1960. De dorpen en hun land bleven braak bij gebrek aan voldoende nieuwe immigrant-kolonisten. Je kan die ‘groene zones’ dan ook vergelijken met onze kerkhoven vol groen, alleen ligt er in Israël een land onder begraven, Palestina.

Onze Vlaamse Minister-President ging trouwens bij zijn recente bezoek aan Israël helpen bij die vergroening. Kris Peeters ging een boom planten op de grond van het in oktober 1949 verwoeste dorp al Walaja, bij Jeruzalem:

Een andere milieuprestatie van Israël waar ze internationaal mee pochen is dat hun vervuilde steengroeven verdwenen zijn. Nu doen ze dat op de Palestijnse Westoever, waar steengroeven de enige expanderende industrie vormt, vaak nog met Israëlische eigenaars. Alle steen gaat naar Israël en naar de Israëlische export, vooral naar de VS waar iedere joodse instelling graag zijn gevel met ‘Jeruzalemsteen’ versiert. Alleen komt die niet uit Jeruzalem maar uit dorpen op de Westoever. De steen is voor Israël, de vervuilde waterlopen en de stoflongen voor de Palestijnen. Meryem Almaci had op het recente festival Eye on Palestine daar een heel mooie documentaire kunnen over gaan kijken: Sacred Stones. Kolonialisme als basis voor ecologie. Pionierswerk noemt Almaci dat.

Wat een mens al niet doet om een paar stemmen.

Lucas Catherine

Antwoord van Meyrem Almaci

Beste heer Catherine,

Door Meyrem Almaci

Eerlijk is eerlijk: ik had verwacht dat het interview dat ik aan Joods Actueel heb gegeven stof zou opwerpen. Maar dat dat zou handelen over die ene zin, neen, dat niet. Dit is namelijk de laatste zin van een antwoord op de volgende vraag van Michael Freilich: “De positie die Groen als partij inneemt in het Midden-Oostenconflict is mij goed bekend, ook omdat Kamerlid Wouter De Vriendt en ik samen een denkoefening deden over de mogelijkheden en onmogelijkheden van een oplossing daarvan. Elke partij is natuurlijk vrij om zich te positioneren op een manier die zij zelf voor juist houdt, maar de vraag die wij te horen krijgen is: “Hoe komt het dat juist bij Groen nooit een woord valt over de positieve realisaties van dat land op vlak van vooruitstrevend milieubeleid, niets over het bosbeleid, druppelirrigatie, groene energie en zo meer”. Ziet het er naar uit dat enige positieve melding daarover bij Groen not done is?

Ik geef u hieronder mijn antwoord zoals het letterlijk in Joods actueel staat.

“Als dat de perceptie is, dan wil ik er onmiddellijk werk van maken om dat bij te sturen, maar wat betreft onze buitenlandpolitiek staan wij zeer kritisch tegenover de ganse regio, ook tegenover Syrië en of de rol van Egypte in de blokkade van Gaza bijvoorbeeld. Ik heb vragen met de manier waarop iemand als Eva Brems (Kamerlid voor Groen), die vanuit haar achtergrond als voormalig voorzitter van Amnesty International, elk regime even hard bekritiseert op het vlak van het respect voor de mensenrechten, meteen in een “anti-Israel” kamp geplaatst wordt door een redacteur van Joods Actueel.(nvdr, de verwijzing is naar opiniemaker André Gantman-die is voor alle duidelijkheid geen redacteur van dit blad).
Want wij viseren in onze kritiek nefaste onderdelen van het regeringsbeleid. Maar onze kritiek op het Israëlische regime is voor alle duidelijkheid geen positionering tegen het Joodse volk. Trouwens dezelfde discussies duiken intern ook op in Israël. We lezen Ha’aretz en de Jerusalem Post, ikzelf lees heel wat publicaties onder andere Joods Actueel omdat ik van oordeel ben dat ik zo ook beter zicht krijg op wat er leeft in de Joodse gemeenschap. Maar om terug te komen op je vraag, als dat de perceptie is ? en ik weet vanuit mijn werk als fractieleider dat Israël ecologisch pionierswerk verricht ? wil ik me inzetten om daar verandering te brengen.”

In tegenstelling tot waar de heer Catherine vanuit gaat, heb ik in mijn interview met Freilich daarbij verwezen naar de 90% zonneboilers op de daken en naar de internationale positionering van Israel op vlak van cleantech. Ik heb het dus niet gehad over de bossen, noch de steengroeves. Wie het interview in zijn geheel leest, zal bovendien merken dat ik in het interview zelf kritisch ben geweest over de rol van Israel ( gaza; kolonisaties, de machtspositie), de rol van Joods Actueel mbt het debat hoofddoeken/keppeltjes etcetera. In die mate zelfs dat Michael Freilich het opportuun achtte een wederwoord direct na het interview te plaatsen.

Tenslotte : dit interview was op uitnodiging van Joods Actueel, in kader van hun interviewreeks nav de Antwerpse verkiezingen. Ik ben hierop uiteraard ingegaan, omdat ik geloof in dialoog en debat. Ik vind de vergelijking met een vrijage dan ook bizar. Maar het loont om het interview in zijn geheel te lezen, eerder dan verregaande conclusies te trekken op basis van een specifieke zin.

Met vriendelijke groet,
Meyrem Almaci