Wanneer je door de drukke oranje straten van Beirut loopt, zul je waarschijnlijk een kleine jongen tegen komen. Hij verkoopt rozen – echte, maar ook wel de soort die nooit verwelkt. De negen jaar oude Fares al-Khodor is een van de vele kinderen die op straat werken, maar zijn onnavolgbare aandacht voor zijn uiterlijke verschijning, onderscheidt hem van de vele anderen. Door zijn opvallende haren, met meetkundige precisie omhoog gekamd, en met een eigen Facebook account voor zijn diensten, fleurt hij samen met zijn oudere broer Youssef de straten rond Hamra op. Youssef zit, misschien wel in de rol van media-adviseur, tijdens het gesprek naast zijn broer in een van de vele cafés in rue Hamra.

Fares lijkt wat verlegen tijdens de eerste ontmoeting, al is hij meer dan bereid om alles te vertellen over zijn leven en werk, dat iedere avond rond zes uur start. Behalve op maandag, dan rust hij uit na een druk weekend.
‘Voor mij is Hamra mijn familie, het is een deel van mij,’ zegt Fares, terwijl hij nippend aan zijn cola zijn verbondenheid met de wijk en haar inwoners duidt. Fares werd in Syrië geboren, maar verhuisde met zijn ouders naar Libanon in 2010. Kort na hun aankomst in Beirut besloot de jongen om bloemen te verkopen.
‘Door zijn jonge leeftijd kan hij nog niet werken in plaatsen waar managers hem taken geven en betalen,’ antwoordt Youssef op de vraag waarom Fares al op zo’n jonge leeftijd werkt. De minimum leeftijd om te werken in Libanon is immers 14 jaar, met uitzondering voor huishoudelijk werk of arbeid op het land.
Fadi, een medewerker van het café waar we zitten, uit zijn spijt dat negenjarige Fares niet naar school gaat; al heeft hij Fares’ hartverwarmende verhaal nog niet gehoord.

In april, toen Fares op straat liep met zijn bos rode rozen, werd hij benaderd door een dertigjarige accountant. Hij vroeg Fares of hij graag les wilde krijgen. Nu krijgt de Syrische jongen vier dagen per week onderricht in de basis woordenschat en het geschreven Arabisch. Toen zijn familie in september terugkeerde naar Syrië, vervolgde hij zijn onderwijs in Damascus. Volgens zijn broer waren zijn resultaten ook daar meer dan behoorlijk. Als je jong genoeg de zaden plant, krijg je prachtige bloemen, aldus een poëtische Youssef.

Door de escalatie van geweld in Syrië in november zag de familie zich (net zoals vele andere gezinnen) na drie maanden genoodzaakt om te vluchten naar Beirut, waar Fares zijn oude plekje als charismatische mascotte weer innam – alsof hij nooit was weggeweest.
De meeste eigenaars van de cafés, restaurants en bars in Hamra richten zich vaak tot Fares om berichten van liefde(sverdriet) en affectie door te geven aan de locale vrouwen.
‘Een maand geleden zat er een persoon in ons café die er duidelijk ongelukkig uitzag, omdat zijn vriendin met hem gebroken had. Hij vroeg me om haar, iedere keer dat ik haar zag, een roos te geven,’ doet Fares een van de amoureuze anekdotes uit de doeken, zijn moderne rol als cupido met verve vervullend. Of de flora hun gewenste effect hebben gehad, weet Fares niet. Bloemen kunnen veel doen, weet hij wel. De film van de roos kent hij niet.

Dat zijn werk veel op bedelen lijkt, ontkent de kleine jongen met klem. ‘Ik verkoop rozen voor 3000LL (2 dollar), maar wanneer iemand dat niet kan betalen, dan verkoop ik het voor 1000LL.’ Fares zegt ook dat hij weigert om geld aan te nemen, tenzij men een bloem van hem aanvaardt.
Omar Kabboel, een inwoner van de wijk, kent Fares goed. ‘Fares neemt nooit geld aan zonder een bloem te verkopen, hij vindt dat een vernedering. Sinds een tijdje koop ik geregeld bloemen van hem, zo voelt hij zich productief en belangrijk voor Hamra.’

Tijdens de late avonduren, vooral op vrijdag en zaterdag, zie je Fares door de straten stralen, café in, bar uit. Alle eigenaars die hem herkennen, maar misschien nog het meest de vele koppels, houden hem tegen voor een babbeltje en ze kopen zijn rozen voor hun teerbeminde. Fares is niet enkel Hamra’s bekendste ondernemer, hij bindt de wijk in verhoopte vrede en rust.
Fares voelt zich gesteund door de vele inwoners en klanten in de wijk. Een recent incident toont aan dat ze hem niet enkel waarderen, maar ook beschermen.
Een buitenlandse toerist die een van de veelbezochte pubs in Hamra bezocht, was geshockeerd door de aanwezigheid van de minderjarige bloemenverkoper die in het midden van de nacht de kroegen afschuimt. Roepend en tierend wilde hij de kleine jongen de pub uit schreeuwen. Aanwezigen die Fares goed kennen, namen het voor hem op, waarop het incident escaleerde. Het bloemengevecht resulteerde in de exit van de toerist.

Enkele maanden geleden vierden de obers van het Kaakaya café zijn verjaardag met een grote taart. Dit was hun manier om de charmante jongen te eren. Een jongen die inmiddels een deel is geworden van het b(l)oeiende locale raderwerk. (DDB)