Minister-president Matthias Diependaele (N-VA): “Ik weet niet wie de grotere smeerlap is: wie schiet op kinderen of ...”

Na bijna twee jaar genocide heeft onze minister-president het nog steeds niet begrepen. We leggen het nog één keer uit.

De grote slechterik

Ten eerste. Israël is een koloniale staat die sinds 1948 systematisch Palestijnen verdrijft. Ook na de Oslo-akkoorden die uitzicht zouden moeten bieden op een Palestijnse staat, bleef Israël systematisch kolonies bouwen op de Westelijke Jordaanoever en Gaza blokkeren. Het is vervolgens uit frustratie tegenover het niet respecteren van die Oslo-akkoorden door Israël dat Hamas kon groeien.

Wanneer kinderen worden vermoord kan je de schuld niet op de slachtoffers steken

Ten tweede. Sinds oktober 2023 is Israël een moordcampagne gestart met als doel alle Palestijnen uit Gaza te verdrijven. Mensenrechtenorganisaties, VN-rapporten en juridische experten spreken van een genocide. Er kan in deze context geen sprake zijn van ‘zelfverdediging’ die al dan niet proportioneel is. Een bezettende macht kan geen zelfverdediging inroepen tegen een bezet volk.

Ten derde. We weten dat men bij de N-VA graag denkt in termen van goed tegen kwaad, het licht tegen de duisternis. Het is op zich bijzonder dat er dan getwijfeld wordt of wie schiet op kinderen nu echt wel de grote slechterik in het verhaal is. Maar dit soort logica is hoe dan ook weinig productief.

Wanneer kinderen worden vermoord kan je de schuld niet op de slachtoffers steken. De vraag is niet of Palestijnen het perfecte slachtoffer zijn. Of alles wat elke Palestijn doet in uw waardenkader past doet eigenlijk niet ter zake. Het gaat erom dat het mensen zijn. Ze hebben dus rechten, mensenrechten. En die worden geschonden, en geen klein beetje.

Het internationaal recht kent geen termen zoals ‘de grote slechterik’ of ‘de grote superheld’. Het kent wel termen zoals bezetter en onderdrukt volk. Het is heel duidelijk aan welke kant het internationaal recht staat: aan dat van het onderdrukt volk. Wie het internationaal recht erkent is dus ook verplicht om de medeplichtigheid aan de misdaden van Israël te stoppen.

Het einde van de internationale rechtsorde

Op 19 juli 2024 stelde het Internationaal Gerechtshof dat Israël de Palestijnse gebieden bezet, dat de bezetting illegaal is, dat de manier waarop Israël dat doet het internationaal recht schendt, en dat ze daarom meteen moet ophouden. Het Internationaal Gerechtshof draagt de lidstaten op om in samenwerking met de VN maatregelen te nemen om de bezetting te beëindigen.

Dat uw moreel kompas stuk is, meneer Diependaele, doet zelfs niet ter zake

Het Internationaal Gerechtshof is in zijn uitspraak specifiek over de verplichtingen. Landen mogen op geen enkele manier de huidige feitelijke toestand in de Palestijnse bezette gebieden erkennen, ook niet die in Jeruzalem. Ze mogen ook geen diplomatieke, militaire of economische steun verlenen die de bezetting in stand helpt te houden, zoals handel of wapenleveringen. Het legt de lidstaten op Israël ter verantwoording te roepen door sancties op te leggen. Ten slotte zijn ze verplicht een soevereine Palestijnse staat te erkennen.

Dat uw moreel kompas stuk is, meneer Diependaele, doet dus zelfs niet ter zake. Als u respect heeft voor de rechtstaat moet u onmiddellijk alle diplomatieke banden met Israël breken, een wapenembargo afdwingen, economische sancties nemen en Palestina erkennen. Onderzoekster Karin Verelst stelt het duidelijk in De Tijd. Doet u dat niet “dan betekent dat de facto het einde van de internationale rechtsorde.”