Opinie

"Ik had Hamas verstaan": het is echt geen toeval dat men bij de N-VA hardhorend is

Afbeelding
Op basis van enkele clichés, zonder verdere kennis van zaken deelnemen aan een debat: Karolien Grosemans (N-VA). Screenshot van het debat in het Vlaams Parlement.
Op basis van enkele clichés, zonder verdere kennis van zaken deelnemen aan een debat: Karolien Grosemans (N-VA). Screenshot van het debat in het Vlaams Parlement.
Na bijna twee jaar genocide blijft de N-VA Palestijnen reduceren tot één woord: Hamas. Het probleem is niet dat ze een slecht gehoor hebben. Het probleem is dat ze naar Palestijnen niet luisteren.

“Wij hebben dat hier op de achterste rij zo gehoord.” Toen ik de tussenkomst van N-VA-politica Karolien Grosemans in het Vlaams Parlement zag gisteren, dacht ik even dat ik naar De Ideale Wereld aan het kijken was.

Groen-parlementslid Nadia Naji had in haar tussenkomst in het Vlaams Parlement een citaat van de op 10 augustus vermoorde Palestijnse journalist Anas al-Sharif gebruikt. Het waren woorden uit zijn afscheidsrede die vorige week wereldwijd viraal gingen.

Mevrouw Grosemans had blijkbaar nog nooit gehoord van de meest bekende journalist uit het gebied waarover ze zat te debatteren. Ze had – net als de rest van de N-VA-delegatie, blijkbaar – Hamas verstaan.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door DeWereldMorgen (@dewereldmorgen_be)

Symbolisch

In plaats van zich achteraf te verontschuldigen, leek mevrouw Grosemans niet te begrijpen wat het probleem was. “Wij hebben dat hier op de achterste rij zo gehoord.” Ze maande Naji zelfs nog aan om beter te articuleren.

Eigenlijk is met dat absurde fragment symbolisch het hele debat samengevat. Echt toeval is het namelijk niet dat ze bij de N-VA collectief slechthorend zijn geworden. Als een Palestijn een ananas zou bestellen, zouden ze bij de N-VA waarschijnlijk denken dat die “Hamas Hamas” heeft geroepen.

Bijna twee jaar ver in deze genocide slaagt men bij de N-VA er nog steeds niet in om ook maar één naam van een Palestijn te onthouden. Het enige dat ze daar kunnen horen wanneer Palestijnen aan het woord zijn, is het woord “Hamas”, wat voor hen uiteraard synoniem staat voor “het kwaad”.

De schuld van de slachtoffers

Toen Israël begon met ziekenhuizen bombarderen, vroeg men zich bij de N-VA af of het toch niet Hamas was dat een raket verkeerd had afgevuurd. Toen ze overgingen tot uithongering, verspreidden ze mee het idee dat Hamas voedsel zou achterhouden. En ondertussen is de mantra 'Hamas' zo vaak herhaald, dat ze het overal denken te zien of horen.

Als iemand aan mevrouw Grosemans had gevraagd of Hamas zich volgens haar op dat moment in de ruimte bevond, was ze waarschijnlijk angstig ineengekrompen. Palestijnen zijn voor de N-VA sowieso verdacht, allemaal potentieel Hamas. Dat betekent in hun beleving: allemaal potentiële terroristen, krachten van de duisternis die het verdienen om uitgeroeid te worden.

Na bijna twee jaar genocide heeft men bij de N-VA nog steeds niet de moeite genomen om enige interesse te tonen in het verhaal van de Palestijnen, voorbij het schrikbeeld dat men ervan heeft. “Wie is nu de grotere smeerlap: wie schiet op kinderen of wie kinderen gebruikt als levend schild? Ik weet het niet”, zo vroeg minister-president Matthias Diependaele (N-VA) zich tijdens datzelfde debat gisteren voor de verandering af of het misschien toch ook niet een beetje hun eigen schuld is dat ze uitgemoord worden.

Conclusies trekken

Je kan met deze mensen nog eens twee jaar verder debatteren. Ze zullen het nog steeds niet begrijpen. Het verhaal van de Palestijnen interesseert hen niet. Daar zijn eenvoudige redenen voor: ze hebben de verkeerde huidskleur, ze hebben de verkeerde religie, ze zijn niet rijk genoeg en ze zijn geen geopolitieke bondgenoot.

Voor de democratische partijen die mensenrechten niet afhankelijk willen maken van racisme of geopolitieke belangen is het tijd om hun conclusies te trekken. Het is tijd om sancties te nemen tegen Israël en dat zal zonder de N-VA moeten gebeuren. Alleen een wisselmeerderheid kan ons redden van verdere medeplichtigheid aan deze genocide.

Lees ook:

Journalist Anas Al-Sharif: dit is mijn testament aan de wereld Ze hebben Anas Al-Sharif als lastige getuige van de genocide vermoord

Vandaag op de hoogte van de wereld van morgen?