Neoconservatisme mee aan basis vluchtelingencrisis: open brief aan Theo Francken

Geachte excellentie,

Ik denk dat u uw wereldbeeldzal moeten bijstellen, want met de boeken die uw politieke vuur inspireerden (zie De Standaard van 5 augustus)zal u nu niet veel kunnen aanvangen.

U noemde toen – ik was toch wel een beetjeonder de indruk – Fukuyama’s Einde van degeschiedenis, waarin de finale triomf van de liberale democratie wordt
afgekondigd, Robert Kagans Balans van demacht, waarin Europa wordt neergezet als een bunch of pussies (uw woorden) en Robert Kaplans Warrior Ethos,een pleidooi voorgespierde militaire politiek.

Drie neoconservatieve bestsellers. Interessant,zeker (ook om te weten dat u dus openlijk toegeeft een neoconservatief tezijn). Maar: ze zullen u niet helpen. Integendeel: de geest en ideologie vandeze boeken, is rechtstreeks verantwoordelijk voor uw kopzorgen. Laat ik dateven uitleggen.

Deze opvangcrisis bewijst eerder dat Fukuyama’s triomf vande liberale democratie een zinsbegoocheling was en dat de wereldvisie van Kaganen het warrior ethos van Kaplan, envan de Amerikaanse neoconservatieven in het algemeen, tot rampen hebben geleid.

Zowel Fukuyama als Kaplan waren indertijd lid van The Project for a New American Century, dat al in 1998 opriep oIrak binnen te vallen, een invasie die in Nine-Eleven zijn alibi vond en rechtstreeks heeft geleid tot de destabilisering van de heleregio. En waar komen twee derde van de vluchtelingen nu vandaan? Afghanistan,Irak en Syrië (De Standaard 13 augustus 2015). Gaat u geen lichtje op, Meneer Francken?

‘The remaking of theMiddle East’ was een (typisch neocon) eufemisme voor de totaledestabilisering van het hele Midden-Oosten. Met als enig doel: de totale
vernietiging, opdeling, ‘bantoestanisering’ van alle vijanden van Israël. Door watik in mijn boeken civil war engineeringheb genoemd: het uitlokken, ja organiseren van burgeroorlogen.

Door de inval inIrak en de onmiddellijke, totale ontmanteling van de staat en door hetaanwakkeren van het sektarisme (door iedereen als Soenniet of Sjiiet te
identificeren, dat was heel bewust), heeft men de burgeroorlog zowat uitgelokt.En na de implosie van Irak was het hek van de dam: de spanning tussen Sjiieten(met als epicentrum lokale grootmacht Iran) en Soennieten (met alspuppetmaster Saoedi-Arabië) kwam tot uitbarsting.

Door het hele Midden-Oostente veranderen in een conflict tussen Sjiieten en Soennieten is Israël zijnmeest geduchte vijand voor eeuwig en een dag kwijt: het panarabisme en deeensgezinde haat van de moslimlanden tegen de ‘zionistische entiteit’. Joodseneoconservatieven als Kaplan of Kagan (om van voormalig opper-neoconservatiefWolfowitz nog maar te zwijgen – stuk voor stuk zelfverklaarde zionisten) warenhelemaal niet bezig met oliebelangen. Dat was eerder een handige cover up.

Wat wordt bewezen door hetfeit dat Amerikaanse oliebedrijven maar heel weinig uit de brand hebbengesleurd in Irak. Volgens filosofische aartsvader van het neoconservatisme LeoStrauss is de (verborgen) essentie van politiek: pious lies en useful myths (godsvruchtige leugens en nuttige mythes). Deop leugens gebaseerde casus belli(reden tot oorlog) was echt straussiaanse politiek volgens het boekje en eenblijvende schande voor zo wat de hele mainstream pers wereldwijd. De New YorkTimes heeft er zich zelfs openlijk voor geëxcuseerd bij zijn lezers. ZelfsObama gaf onlangs toe dat de invasie van Irak IS heeft groot gemaakt.

Ook als u deze analyse niet volgt – ik weet maar al te goeddat het niet populair is om deze waarheden te zeggen – kunt u niet ontkennendat de illegale invasie van Irak de hele regio in brand heeft gezet. Misschien tussen de drukte van de opvangcrisis door toch wat tijdzoeken om uw denkrasters aan te passen, waarvan de trieste feiten bewijzenwelke catastrofale gevolgen ze hebben. 

Lieven De Cauter, cultuurfilosoof, 18 augustus 2015

Auteur vano.a. De Capsulaire beschaving. Over destad in het tijdperk van de angst (2004), Entropic Empire. Onthe City of Man in the Age of Disaster (2012) en Metamoderniteit voor beginners. Filosofische memo’s voor het nieuwe Millennium (2015).