Abou Jahjah: "Identiteit depolitiseren en armoede de-etniseren"

In 2007 vertrok hij naar Libanon en nu is hij terug. “Ik zag wel wat verandering in het straatbeeld dat nog veel diverser geworden is, maar het debat en ook de statistieken vertelden me meteen dat er weinig veranderd is. Het lijkt zelfs eerder verergerd te zijn. Er is geen beleid of politieke wil aanwezig om er iets aan te doen”, zei Dyab Abou Jahjah.

Abou Jahjah legde uit hoe zijn denken geëvolueerd is. AEL was een beweging die heel hard bezig was met identiteit. Zijn nieuwe beweging zal dat minder zijn. “In 2009 richtte ik met activisten uit andere Arabische landen Volksinitiatief op, een beweging die pleit voor een inclusief pan-Arabisch burgerschapsproject. Identiteit is belangrijk binnen een emancipatiestrijd en zeker binnen de opvoeding. Ik laat mijn kinderen kennismaken met Arabische muziek. Maar de polarisering is vandaag zo diep en mensen plooien zo sterk terug dat het identitaire discours een doodlopende weg is.”

Volgens Bert Anciaux die samen met Peter De Roover (N-VA) enkele stellingen uit het boek kreeg voorgeschoteld, gaat Abou Jahjah iets te snel voorbij aan het belang van identiteit. “Elke gemeenschap moet zichzelf kunnen blijven. Alleen zijn we van een open houding geëvolueerd naar een assimilatiediscours en wordt ons wijsgemaakt dat de monocultuur het ideaal is”, aldus Anciaux.

Peter De Roover hamerde op het Vlaamse wij-gevoel. Hij kon en wou het niet definiëren, maar het toont zich bijvoorbeeld in de manier waarop Etienne Vermeersch ons denken beïnvloedt en zijn Finse tegenhanger niet.

Laboratoria

De stad is van ons, zo luidt de titel van het boek. Dyab Abou Jahjah meent dat de stad het DNA van de toekomst in zich draagt. De toekomst zal in de steden gemaakt worden. Steden kunnen de laboratoria worden waar die nieuwe, hybride identiteit tot stand komt.

In zijn boek schetst hij drie toekomstscenario's: twee doembeelden en één hoopvol verhaal. In het eerste doembeeld vlucht de gegoede blanke klasse weg uit de steden en worden steden een dumpingplaats van armoede en uitsluiting.

In het andere sombere scenario worden de armen net weggejaagd door gentrificatie. “Door mensen weg te jagen creëer je onleefbare banlieus. Sommige van die blanke nieuwkomers in arme wijken gedragen zich echt als missionarissen”, zei Abou Jahjah.

Volgens hem kan je armoede enkel oplossen door te investeren in mensen, door de armen op te tillen tot de middenklasse. “Daarom noem ik N-VA een gevaarlijke partij. Niet wegens het racisme, wel wegens het sociaal-economische programma”, zei Abou Jahjah.

Abou Jahjah had het ook even over zijn nieuwe beweging. “Dat wordt geen politieke partij want daarvoor zitten er te veel mensen in met verschillende ideologische achtergronden”, zei Abou Jahjah. “Het wordt een beweging die identiteit wil depolitiseren en socio-economische problemen de-etniseren.”

De stad is van ons verscheen bij Uitgeverij Pelckmans