De J.D. Vance Show en de opmars van Amerikaans autoritarisme
Op 15 september 2025, vier dagen na de moord op Charlie Kirk, nam de vicepresident van de VS, J.D. Vance, de rol van gastheer van The Charlie Kirk Show over. Tijdens een twee uur durende uitzending nodigde Vance 'vrienden' van Charlie Kirk en leden van de Trump-regering uit – waaronder Stephen Miller, Robert F. Kennedy Jr., Tucker Carlson en Trumps politiek adviseur Susie Wiles – om het leven van de Turning Point USA-host te herdenken.
De vicepresident van het machtigste land ter wereld stapte in de rol van een activist-influencer. Als gevolg hiervan waren alle ogen gericht op Rumble – een rechts platform gefinancierd door Peter Thiel – om te zien hoe de vice-president de dood van Kirk niet alleen gebruikte om hem tot icoon te maken, maar ook om een nieuw McCarthy-tijdperk aan te kondigen.
De vicepresident als activist-influencer
Charlie Kirk was een prominente MAGA-figuur: een metapolitieke influencer (Maly, 2020, 2024) die trachtte het narratief naar rechts te verschuiven en die een centrale speler was binnen de Trumpistische beweging.
Door in Charlie Kirks plaats te stappen werd vice-president Vance een partijdige activist-influencer
Door in Charlie Kirks plaats te stappen, deed vice-president Vance meer dan alleen de talkshow van zijn vriend overnemen, hij nam een fundamenteel andere rol op zich. Hij werd een partijdige activist-influencer.
Deze verschuiving in zijn rol was al duidelijk nog voordat Vance begon te spreken. In de introductie van de show, bovenop het Srdanoff Orchestra dat Scotland the Brave speelde, verklaart een voice-over:
"Elke dag woedt er een strijd om je geest. Informatie komt uit alle hoeken met de wil om te misleiden. Wees niet bang. Je hebt de plek gevonden voor de waarheid. De stem van een generatie die nog steeds de wil heeft om te geloven in het grootste land in de geschiedenis van de wereld."
Dit citaat smeekt om ontleed te worden, omdat het meerdere narratieven verweeft die de nieuwe rol van Vance inkaderen. Het construeert een wereld waarin vrijheid van meningsuiting en democratisch debat worden vervangen door het idee van een voortdurende strijd om indoctrinatie – "informatie […] met de wil om te misleiden”.
Dit sluit aan bij Trumps “fake news”-claims die de gevestigde media positioneren als agenten van de deep state in dienst van liberalen, globalisten en links. Mediareportages, talkshows en posts op sociale media worden voorgesteld als wapens in een oneerlijke strijd, gevoerd door kwaadaardige actoren die desinformatie produceren om te misleiden en te indoctrineren.
De show presenteert zichzelf als een plaats voor waarheid
In tegenstelling tot deze oneerlijke indoctrinerende krachten, presenteert de show zichzelf als een plaats voor waarheid, als de brenger van “de stem van een generatie”. Hiermee wordt impliciet verwezen naar Charlie Kirk, en in dit geval ook J.D. Vance. De show framet hen als moedig en als de belichaming van de waarheid.
Zo’n generatief populistisch frame doet denken aan de identitaire beweging. Extreemrechtse identitaire bewegingen zoals Génération Identitaire, maar ook de Alt-Right en de Vlaamse Schild & Vrienden, claimen allemaal te spreken in naam van een nieuwe, jonge generatie (Maly, 2019; Maly, 2022): een generatie die genoeg heeft van links, liberalen, boomers en globalisten.
Waar die ‘stem van een generatie’ voor staat, wordt op verschillende manieren gecommuniceerd via de beelden die ermee gepaard gaan. Eerst zien we een ingekaderde en ondertekende Grondwet. Daarna een ingekaderde poster met de tekst “Big Gov Sucks”. En ten slotte een pseudo-vintage emaillen bord met de waarschuwing: “Does not play well with liberals” (“Kan niet goed opschieten met liberalen”).
Kirks ‘generatie’ wordt zo geconcipieerd als een uitgesproken partijdige Trumpistische groep, toegewijd aan de mythe van Amerikaans exceptionalisme en, belangrijker nog, rechts Amerikaans nationalisme.
De presentatie van The Charlie Kirk Show door vice-president J.D. Vance doet meer dan het eren van zijn vriend en compagnon de route: het herconfigureert zijn eigen politieke positionering. We verwachten dat een vicepresident op een formele manier spreekt, zeker in crisistijden. En dat hij zich richt tot de hele natie en probeert het volk te troosten en te verenigen.
De semiotiek van het vice-presidentschap en zijn institutionele macht worden verweven met het activist-influencer-format
Het activist-influencer-format schept heel andere verwachtingen: het draait om intimiteit, authenticiteit en vooral om provocatief activistische praat, zoals we die kennen van outrage radio en de extreemrechtse opiniemakers die het videoplatform Rumble domineren. Bij dit genre zijn emoties de echte valuta: verdriet, angst, woede en hoop worden verhandeld alsof het koopwaar is.
Vance combineert beide genres en vermengt ze tot een nieuw figuur: de vice-president-influencer. De semiotiek (symboliek, betekenis, nvdr.) van het vice-presidentschap en zijn institutionele macht worden naadloos verweven met het activist-influencer-format.
Deze gelaagde enscenering van de boodschap van Vance (Silverstein, 2003) blijkt al uit zijn eerste optreden. Let bijvoorbeeld op hoe zijn officiële titel ontbreekt in de nieuwsbalk: hij wordt geïntroduceerd niet als vicepresident, maar als een oude vriend van Charlie Kirk.
Door die vriendschap te benadrukken, wordt zijn overname van het programma gelegitimeerd. Het is precies dankzij het zijn van Kirks “oude vriend” dat de vice-president als gastheer niet verschijnt als een (volledig) ongemakkelijke overname. Tegelijk is het vertrouwde decor van de show vervangen door het kantoor van Vance in de West Wing van het Witte Huis, een setting die hij expliciet benoemt in zijn introductie.
Uitzenden van The Charlie Kirk Show vanuit Witte Huis verheft Kirks show tot de status van staatsmedia
De vriend van Kirk, zo herinnert het decor ons, is de vice-president. Het uitzenden van The Charlie Kirk Show vanuit het politieke centrum van de Verenigde Staten verheft Kirks show tot de status van staatsmedia. Het resultaat is dat de activist-influencer – belichaamd door J.D. Vance – nu wordt afgebeeld als deel van de uitvoerende macht van de regering.
De gelaagdheid van deze enscenering wordt nog duidelijker als we zien hoe het decor, samen met de camera-opstelling, het optreden van Vance een presidentiële kwaliteit verlenen. Het bureau, de vlaggen en de stoel, gecombineerd met het direct aanspreken van het publiek via de camera, doen denken aan de conventies van presidentiële toespraken tot de natie en de wereld – vaak in tijden van oorlog of crisis.
Afgezien van de aanwezigheid van de vlag met het vice-presidentiële zegel, zijn de enige afwijkingen van deze iconografie (de traditionele beeldentaal) de podcastmicrofoon en de verplichte koffiemok, beide visuele symbolen van het influencer-format. Deze assemblage van presidentiële en influencer-semiotiek produceert dus een hybride genre dat politieke autoriteit vermengt met activistische media-performance.
Diezelfde gelaagdheid wordt geproduceerd in het discours van de vice-president. De show wordt geïntroduceerd als een aflevering waarin vooral mensen buiten de regering Charlie Kirk zullen eren als een “persoon, vader, echtgenoot en politieke organisator” (Vance, 2025).
Deze twee uur durende lijkrede begon met Vance die intieme informatie deelde over Kirk als persoon, echtgenoot en politieke supporter van Vance. Via deze anekdotes leren we hoe de vrienden van Vance hem foto’s en berichten stuurden over Kirk die bij Trump lobbyde om Vance vice-president te maken. We komen te weten dat de vrouw van Vance Kirks vrouw troostte na zijn dood. Affect (emotie) staat hier centraal.
Vance en zijn gasten doen hun uiterste best om Kirks nalatenschap te herframen
Zoals traditioneel in een lijkrede worden de goede daden en eigenschappen van de overledene benadrukt: Kirk wordt geframed als een goede christen. Een meelevende man thuis, en blijkbaar – zo wordt ons verteld – ook op de campus.
Vance en zijn gasten doen hun uiterste best om Kirks nalatenschap te herframen. Het dominante beeld waarin Kirk wordt afgebeeld als iemand die studenten pestte, hen lokte tot woede of hen trollde wanneer ze vragen stelden op de campus, wordt nu vervangen door een frame waarin Kirk meelevend is.
Hij wordt voorgesteld als iemand die studenten hielp hun stem te laten horen, als iemand die om hen gaf. Kirk, zo werd ons verteld, was als een vaderfiguur voor hen. We vernemen dat Kirks vrouw, Erika Kirk, zei dat Kirk nooit zijn stem verhief en de ideale vader en echtgenoot was. Kirk wordt neergezet als een toegewijd christen, een goede vader vol compassie, liefde en passie, en een hedendaagse Jezus-figuur.
De vice-president gebruikt geënsceneerde intimiteit om een relatie op te bouwen met het publiek, zichzelf te positioneren als die ‘oude vriend’, en Kirk om te vormen tot een christelijke heilige – een motief dat gedurende de hele show prominent zal blijven en dat een week later werd opgepikt en gereproduceerd tijdens de publieke ceremonie.
Waarheid en eenheid
Na het delen van anekdotes en het prijzen van Charlie Kirk, eindigt Vance zijn vijf minuten durende introductie van de show met een opmerkelijke verschuiving in toon. De reden dat hij dit doet, is niet alleen om Kirk en zijn beweging te eren – iets waarvan hij benadrukt dat Erika Kirk het vroeg – maar ook “zodat we goed openbaar beleid kunnen invoeren en ons land kunnen terugnemen” (Vance, 2025).
Daarom voert hij gesprekken met vrienden van Charlie en met hoge functionarissen om bekend te maken op welke manier ze het gedachtegoed van Charlie Kirk in beleid kunnen verankeren. Het vermengen van het influencer-formaat met de vice-presidentiële beeldtaal, maakt het mogelijk om affect, verdriet en woede, te bewapenen voor een politiek doel.
“Extreemlinks” wordt in de show behandeld als de enige reden voor de moord op Kirk
Het is deze politisering van affect die ‘redelijkheid’ verleent aan de radicale ‘beleidsmaatregelen’ die in de show worden aangekondigd. Het is niet genoeg “om de moordenaar voor het gerecht te brengen”, stelt Vance. Belangrijker is “om te praten over deze ongelooflijk destructieve beweging van extreemlinks die de afgelopen jaren is gegroeid, en waarvan ik geloof dat ze deel uitmaakt van de reden waarom Charlie werd gedood door een kogel van een moordenaar.”
Ook al is “extreemlinks” slechts “een deel van de reden” – veel speelruimte dus – het wordt in de rest van de show behandeld als de enige reden. “We gaan praten over hoe we dat kunnen ontmantelen en hoe we echte eenheid kunnen brengen. Echte eenheid, die alleen kan komen wanneer we de waarheid vertellen en iedereen weet dat ze hun mening kunnen uiten over de kwesties van de dag, zonder neergeschoten te worden door een moorddadig geweer.” (Vance, 2025)
De noties van ‘eenheid’ en ‘waarheid’ verdienen enige verdere aandacht. Ik wees er al op dat waarheid vanaf het begin een centrale frame in deze show is. Het werd gepresenteerd als het bestaansrecht in de introductie van Vance.
Het belang van waarheid werd doorheen het programma herhaald en speelde een sleutelrol in de slotopmerkingen, wanneer Vance Psalm 133 uit de King James Bible citeert: “Zie, hoe goed en hoe liefelijk het is dat broeders ook samenwonen in eenheid! Het is als de kostelijke zalf op het hoofd, die neerdaalde op de baard, zelfs Aärons baard: die afdaalde tot de zomen van zijn klederen.”
Na dit Bijbelcitaat verklaart Vance, die de archaïsche retoriek overneemt, dat “hij verlangt” naar die ‘kostelijke zalf’ en dat hij gelooft “dat we die kunnen krijgen, maar eerst, eerst, moeten we de waarheid vertellen.”
Waarheid heeft hier niets te maken met feiten of bewijs
De waarheid, roept Vance, is dat “er geen eenheid is met mensen die tegen kinderen schreeuwen over de politiek van hun ouders. Er is geen eenheid met iemand die liegt over wat Charlie Kirk zei om zo zijn moord goed te praten. Er is geen eenheid met iemand die een onschuldige familie lastigvalt de dag nadat de vader van die familie een dierbare vriend verloor.
Er is geen eenheid met de mensen die de moord op Charlie Kirk vieren. En er is geen eenheid met de mensen die deze persartikelen financieren, die de lonen betalen van deze sympathisanten die beweren dat Charlie Kirk, een liefhebbende echtgenoot en vader, een kogel in de nek verdiende.”
De waarheid wordt voorgesteld als een voorwaarde voor het bereiken van ‘eenheid’. De introductie van dit specifieke ‘waarheid vóór eenheid’-frame in relatie tot zijn claims over extreemlinks is bijzonder opmerkelijk, aangezien op dat moment het FBI-onderzoek niet afgerond was, Tyler Robinson niet meewerkte met de FBI-agenten, en het bewijs dat werd geleverd op zijn best verwarrend was.
De waarheid heeft hier niets te maken met feiten of bewijs. Het bouwt verder op een goddelijke notie van de waarheid. Hier heeft de waarheid geen wereldlijk karakter. Waarheid is een eeuwige waarheid, gecreëerd door God. Of in dit geval: de waarheid is wat ze is, omdat Trump en Vance verklaren dat het de waarheid is. Ook al beweert Vance het onderzoek te respecteren, de ‘waarheid’ wordt verondersteld al bekend te zijn. En blijkbaar is de Bijbel de autoriteit van die waarheid.
“Eenheid, echte eenheid, kan gevonden worden”, predikt Vance, met verwijzing naar Psalm 133.3, “alleen nadat we de berg van de waarheid zijn beklommen. En er zijn moeilijke waarheden die we in ons land onder ogen moeten zien.”
De moeilijke waarheden worden aan het einde van de show gepresenteerd in de vorm van ‘statistieken’, anekdotes en natuurlijk de aanslag op Donald Trump. “De gegevens zijn duidelijk”, beweert Vance zonder ironie, “mensen aan de linkerzijde zijn veel eerder geneigd geweld goed te keuren en te vieren.”
“Het is een statistisch feit dat de meeste gekken zich aan de uiterste linkerkant bevinden”
Deze goedkeuring wordt voorgesteld als een probleem dat is gecreëerd door de Democraten, progressieve media en progressieve fondsen. De aanslag op Trump en de executie van Charlie Kirk worden voorgesteld als gevoed door progressieven (‘liberals’). “Het geweld”, beweert Vance, “komt niet uit het niets. Ook aan onze kant van het politieke spectrum zitten gekken, maar het is een statistisch feit dat de meeste gekken zich aan de uiterste linkerkant bevinden.”
Die statistieken suggereren een ‘wetenschappelijke waarheid’, maar wat er eigenlijk geserveerd wordt is een dogma. Vance vermeldt niet dat extreemrechtse daders, zoals witte supremacisten, anti-regerings-extremisten en gewelddadige vrouwenhaters, in recente jaren verantwoordelijk zijn geweest voor de meeste Amerikaanse terroristische aanslagen (Doxsee, Palmer & McCabe, 2024).
Nog erger, het Amerikaanse ministerie van Justitie verwijderde een studie die aantoonde dat extreemrechtse extremisten veel meer politiek geweld plegen dan welke andere maatschappelijke groep dan ook (Gedeon, 2025).
Het dogma zegt het anders: de linkerzijde en de liberalen zijn het probleem en ‘wij’ kunnen alleen eenheid hebben wanneer we “werken om de instituties te ontmantelen die in ons eigen land geweld en terrorisme promoten.” Vance besluit zijn podcast met de belofte dat ze de komende maanden hard zullen werken om zo’n “echte eenheid” te bereiken.
Christelijk nationalisme, rechtvaardige woede en wraak
Vance scherpt het beeld van de vijand aan en smeedt die samen tot één: het binnenlandse terroristennetwerk van het Trumpisme. De gelijkschakeling van de ‘vijand’ gebeurt door progressieven (liberals), woke, links en extreemlinks als verwisselbare labels te gebruiken: ze worden allemaal geframed als onderdeel van een ‘terrorisme-mogelijk-makend-netwerk’.
Links en progressieven worden allemaal verantwoordelijk gesteld voor het geweld door een klimaat te creëren dat het heeft mogelijk gemaakt. Prominente ‘liberale’ instellingen zoals de Soros Foundation en de Ford Foundation worden expliciet in deze aflevering van The Charlie Kirk Show neergezet als deel van dat terrorisme-netwerk en zo in dezelfde categorie geplaatst als antifa en Tyler Robinson.
Zij zijn de duivel, of de ‘demon’, zoals Trump het noemde, die de MAGA-beweging inspireerde om alle Democraten ‘Demoncrats’ te noemen.
Onderwerping aan het Trumpisme is de enige manier waarop eenheid kan worden hersteld
Deze eenheid is hier ideologisch van aard en sluit extreemlinks en progressieven in het algemeen uit. Onderwerping aan het Trumpisme is de enige manier waarop eenheid kan worden hersteld. Deze eenheid eist dus dat Democraten Trump steunen en het Evangelie van Kirk herhalen, anders worden ze als terroristen bestempeld, verstoten, ontslagen en vervolgd.
Dit alles is natuurlijk niet nieuw. Reeds in 2015 bestempelde Trump Hillary Clinton als een ‘liberale’ vijand die opgesloten moest worden (Maly, 2016). Wat nieuw is, is dat Vance nu expliciet kan oproepen tot de uitroeiing van links en ‘de liberalen’. Meer dan politieke tegenstanders of criminelen zijn zij huisgemaakte terroristen geworden. En tegen terrorisme, weten we sinds 9/11, moeten we oorlog voeren.
Of in de woorden van Vance: laten we allemaal de “volle wapenrusting van God” aantrekken en “onszelf wijden aan die zaak waarvoor Charlie Kirk zijn leven gaf. Om een Verenigde Staten van Amerika te herbouwen en dat te doen door de waarheid te vertellen.”
Aan het begin van de show specificeerde White House Deputy Chief of Staff en ideologische hardliner Stephen Miller wat die zaak precies is. De laatste boodschap die Charlie Kirk hem stuurde, vertelt Miller, slechts een dag voor zijn dood, zei dat “we een georganiseerde strategie moeten hebben om de links-radicale organisaties aan te pakken die in dit land geweld promoten”.
Kirk wordt een hedendaags Jezus-figuur die de boodschap van zijn politieke vader verspreidt
Dit zijn de woorden die Miller zegt in zijn hart te zullen schrijven en met ‘gefocuste en rechtvaardige woede’ zal uitvoeren. Patriot zijn en Amerikaan zijn in het Trump-tijdperk betekent de woorden van Trump volgen. Kirk wordt een hedendaags Jezus-figuur die de boodschap van zijn politieke vader verspreidt. Een figuur die niet alleen medelevend is, of voor ons is gestorven, maar ook wraakzuchtig.
De influencer/vice-president kondigt een nieuw McCarthyistisch regime aan, doordrenkt met christelijke taal. Het verdriet, de eerbetuigingen en het voorbeeld van Kirk vallen samen in een legitimering van een frontale oorlog. Het doelwit van hun "rechtvaardige woede" is "het ngo-netwerk dat geweld aanwakkert, faciliteert en eraan deelneemt".
Het weekblad The Nation, de Soros Foundation, de Ford Foundation en het Southern Poverty Law Center worden allemaal genoemd als onderdeel van dit "terrorisme-mogelijk-makend informatienetwerk" dat moet worden aangepakt.
"Maar dat", zo verzekert Vance ons, "is geen cancel culture, noch een beperking van de vrijheid van meningsuiting", alleen "de gekken aan de linkerkant" zouden denken dat "Stephen Miller en J.D. Vance constitutioneel beschermde meningsuiting aanvallen."
Het is blijkbaar volkomen normaal, niets meer dan een ‘noodzakelijke’ stap om eenheid te bereiken. Het is nu de burgerplicht van alle Amerikanen om linkse ‘liberalen’ te bestrijden: "als je iemand ziet die geweld steunt" (een erg brede categorie, zoals we zagen), beveelt Vance: "roep hen ter verantwoording, en verdorie, neem contact op met hun werkgever."
Dan Patrick, luitenant-gouverneur van de staat Texas, begreep de boodschap meteen. Ter ere van het leven en de nalatenschap van Kirk kondigde hij de oprichting aan van Committees on Civil Discourse and Freedom of Speech in Higher Education (Patrick, 2025) om te controleren of conservatieven nog steeds op campussen kunnen spreken.
De vestiging van Amerikaans autoritarisme
Deze oorlog tegen het ‘links-terroristische netwerk’ legitimeert een patroon dat al lange tijd zichtbaar is. Trump probeert een landschap te bouwen dat zijn eigen stem reproduceert. Ideologische homogeniteit is het werkelijke doel.
Net zoals in het McCarthy-tijdperk staan massamedia bovenaan de lijst van doelwitten. Colbert en Kimmel zijn slechts de meest zichtbare voorbeelden van de fundamentele hervorming van de samenleving. Trump klaagde The New York Times (onsuccesvol), The Wall Street Journal, CBS News en ABC News aan.
Onder Trump stopte de regering met directe financiering van radiozender NPR en televisiezender PBS, omdat de Trump-administratie geen federale financiering wil om "vooringenomen en partijdige berichtgeving" te steunen (Witte Huis, 2025).
Elke stem die kritisch is op het Trumpisme loopt het risico aangeklaagd te worden
Universiteiten worden beschreven als plaatsen van indoctrinatie en antisemitisme en worden daarom bedreigd met financieringsstopzettingen (Blinder, 2025), tenzij ze zich onderwerpen aan ‘de grote leider’. Professoren worden ontslagen vanwege hun standpunten, zelfs voordat de grote leider hen als doelwit noemt (Runnels, 2025; Gutteridge, 2025; Texas AFT, 2025).
In Oklahoma moeten leraren uit New York en Californië slagen voor een America First-examen voordat ze les mogen geven. De maatregel is bedoeld om "de woke-indoctrinatie" van schoolkinderen te voorkomen (Wolfe, 2025). Deze maatregelen wijzen op een strijd om de instituties, en de ‘Waarheid’ die die instituties kunnen produceren.
Dit nieuwe klimaat heeft een verlammend effect veroorzaakt in de hele VS. De jacht is geopend. Elke stem die kritisch is op het Trumpisme, in het heden of het verleden, loopt het risico aangeklaagd, lastiggevallen en opgejaagd te worden.
De oorlog tegen ‘terrorisme’ is een oorlog tegen andere meningen en ideologieën. Let hier op hoe digitale media nu door de president worden gebruikt om de procureur-generaal van de VS, Pam Bondi, publiekelijk bevelen te geven om zijn vijanden te vervolgen. Bevelen die blijkbaar gebaseerd zijn op zijn "herziening van verklaringen en berichten", ergo in relatie tot online activiteit.
De hele staat is georganiseerd tegen Trumps tegenstanders en in dienst van zijn eigen macht en financiële belangen. Deze machtsgreep is duidelijk in de militaire bezettingen van Washington D.C. en Los Angeles vergezeld van dreigementen dat andere door Democraten bestuurde steden zullen volgen.
Het komt naar voren in Trumps herhaaldelijke suggestie dat hij New York zal “redden” van het communisme als Zohran Mamdani wordt verkozen. Het komt naar voren in het ontslag van het hoofd van de arbeidsstatistieken, omdat die “de verkeerde statistieken” produceerde. En in de pogingen om de Amerikaanse procureur voor het Eastern District of Virginia te ontslaan wegens verzet tegen pogingen om de procureur-generaal van New York, Letitia James, te vervolgen. Plus in het intrekken van de Secret Service-bescherming van Kamala Harris en John Bolton.
Dit autoritaire regime is zichtbaar in de manier waarop ICE (de federale dienst die migratie- en grenswetten handhaaft, nvdr.) is uitgegroeid tot een massieve repressieve macht die de facto als een paramilitaire macht opereert. Het wordt ook des te duidelijker in de gratieverlening aan de daders van de opstand van 6 januari en het ontslag van ongeveer achttien openbare aanklagers van 6 januari en de degradatie van nog eens zeven hoge openbare aanklagers van 6 januari (Mittal, 2025).
De Waarheid die Vance bepleitte tijdens zijn overname van The Charlie Kirk Show is een nieuwe Waarheid met een hoofdletter W: een die de ‘liberale waarheid’ zal en moet vervangen. De dood van Charlie Kirk en zijn herprofilering tot een nationale profeet worden maximaal uitgebuit om de de-woke-ificatie, of beter, de de-liberalisering, van Amerika op gang te brengen.
We zijn getuige van de geboorte van een nieuw autoritair model
In het discours van Vance horen we echo’s van de antidemocratische, duistere Verlichtingsfilosoof Curtis Yarvin en diens notie van The Cathedral. Yarvin bestempelt media en universiteiten als onderdeel van een indoctrinatiemachine die het huidige systeem ondersteunt. Zij produceren een ‘liberale waarheid,’ een ‘waarheid’ die volgens Vance de aanvallen op Kirk en Trump mogelijk heeft gemaakt.
Deze ‘waarheid’ moet vervangen worden door een nieuwe fundamentele waarheid. Een extreemrechtse christelijk-nationalistische waarheid.
De verbijstering die veel komieken en mediapersonen nu verwoorden, is een teken van een fundamentele verschuiving in het Amerikaanse politieke model.
Het moet duidelijk zijn dat we niet alleen getuige zijn van de druk of de uitbreiding van de uitvoerende macht van de president. We zijn getuige van de geboorte van een nieuw politiek model, gegrondvest op een nieuwe conceptualisering van ‘de waarheid’: een autoritair model, waarin van alle instituties wordt verwacht dat ze het Trumpisme reproduceren.
Dit artikel verscheen eerder op Diggit Magazine.
Lees ook:
Moord op Charlie Kirk: godsgeschenk voor Trumps autoritaire agenda
Bronnen:
Blinder, A. (2025). As Trump Attacks Universities, Some Are Agreeing to Negotiate. New York Times: Doxsee, C., Palmer, A., and McCabe, R. (2024). Global Terrorism Threat Assessment 2024. Gedeon, J. (2025). US justice department removes study finding far-right extremists commit ‘far more’ violence. The Guardian. Gutteridge, N. (2025). Texas A&M professor fired after viral video disputes termination. Texas Tribune. Maly, I. (2016). Why Trump won. Diggit Magazine Maly, I. (2019). New Right Metapolitics and the Algorithmic Activism of Schild & Vrienden. Social media + Society. Maly, I. (2020). Metapolitical New Right Influencers: The Case of Brittany Pettibone. Social Sciences, 9(7), 113. Maly, I. (2022). "Populism as a Mediatized Communicative Relation: The Birth of Algorithmic Populism." Applied Linguistics and Politics. Ed. Christian W. Chun London: Bloomsbury Academic, 2022. 33–58. Maly, I. (2024). Metapolitics, alogrithms and violence. Far-right activism and terrorism in the attention economy. London & New York: Routledge. Mittal, S. (2025). Executive Branch Attacks on January 6 Prosecutors: A Notable Case of Democratic Backsliding. Stanford Law Review. Patrick, D. (2025). Lt. Gov. Dan Patrick, speaker burrows announce committees on civil discourse & freedom of speech in higher education, honoring the life & legacy of charlie kirk . Runnels, A. (2025). Texas State fires professor accused of trying to incite political violence in video. Texas Tribune. Texas AFT (2025). Texas A&M University Caves to Political Pressure, Violating Faculty Rights to Academic Freedom and Due Process. Vance, J.D. (2025). Vice President JD Vance Remembers Charlie Kirk | Miller, Tucker, RFK Jr., Wiles, Leavitt | 9.15.25. The Charlie Kirk Show White House (2025). ENDING TAXPAYER SUBSIDIZATION OF BIASED MEDIA. Wolfe, J. (2025). Oklahoma Proposes ‘America First Test’ for Teachers From New York and California .The New York Times.
