Bart De Wever (N-VA) zet Vooruit en CD&V voor schut

Je moet maar durven.

Terwijl je coalitiepartners al weken roepen dat ze willen dat de regering samenkomt om de erkenning van Palestina op de agenda te zetten, antwoord je alleen met vakantiefoto's. En dan, wanneer je terugkomt van vakantie doe je net voor het regeringsoverleg nog even een ommetje langs Duitsland om daar aan de internationale pers te verklaren dat zo'n erkenning nutteloos is "als niet aan bepaalde voorwaarden is voldaan".

“Ik vind de erkenning van Palestina noodzakelijk, maar die moet wel aan voorwaarden gekoppeld worden. Zonder die voorwaarden is een erkenning van Palestina zinloos en kan het zelfs contraproductief uitdraaien.” Dat waren de precieze woorden van eerste minister Bart De Wever (N-VA) in Duitsland tijdens zijn bezoek aan bondskanselier Friedrich Merz.

In wiens naam spreekt De Wever?

Voor de duidelijkheid: als Palestina erkend wordt, dan gaat dat om het land en het volk, niet over deze of gene regering. Een land erkennen doe je ook nooit voorwaardelijk. Je kan niet zeggen: je bent soeverein op voorwaarde dat je doet wat ik wil. Dan erken je de soevereiniteit dus niet. Als dat wel zo was, zouden we best dringend kijken aan welke voorwaarden de erkenning van Israël verbonden is, trouwens.

Maar goed. Het doorprikken van de Israëlische propaganda die De Wever nog steeds mee verspreidt, is ondertussen steeds een achterhoedegevecht geworden. Steeds meer stemmen klinken steeds luider voor de erkenning van Palestina, voor sancties tegen Israël en voor het stoppen van de medeplichtigheid van ons land aan de genocide.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door DeWereldMorgen (@dewereldmorgen_be)

De vraag is: kan De Wever dit alles nog langer blijven blokkeren? Sprak De Wever in Duitsland in naam van de regering of waant hij zich keizer van België? Nadat hij grote verklaringen ging afleggen in het buitenland, werd het overleg binnen de regering vandaag afgesloten zonder resultaat. Maandag zitten de ministers opnieuw samen, maar het lijkt erop dat N-VA en MR alles blijven blokkeren.

Realpolitiek

De Wever kan wel heel gewichtig doen en de zaken zo voorstellen alsof de erkenning van Palestina een soort van gunst is die hij niet wil verlenen, maar in de realiteit is Palestina eigenlijk al lang erkend. Meer dan 150 landen in de wereld erkennen Palestina officieel, het land is vertegenwoordigd in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties en als lidstaat van de VN is België gewoon verplicht om de Palestijnse soevereniteit te respecteren.

Dat betekent dat ons land volgens internationaal recht verplicht is om niet enkel alles te doen om genocide te verhinderen, maar ook verplicht is om de medeplichtigheid aan de illegale bezetting van Palestina stop te zetten. Het internationaal gerechtshof is ook duidelijk over wat dat betekent: de economische, diplomatieke en militaire banden doorknippen.

De Wever spreekt graag over realpolitiek, maar blijft in wezen blind voor die realiteit. Die toestand is steeds minder houdbaar. Het met koloniale ideologie geladen discours over de kant van het licht tegen de krachten van de duisternis, botst op de realiteit van de illegale bezetting en genocide. Echte realpolitiek begint bij het erkennen van die realiteit.

Rode lijn

Op zondag 7 september trekt het brede middenveld opnieuw de rode lijn. Mensen van verschillende achtergronden en overtuigingen zullen opnieuw samenkomen voor wat menselijk is. Dat is goed: het protest kan niet breed genoeg zijn. Maar als parlementsleden van Vooruit en CD&V nog eens willen meelopen, moeten ze heel goed beseffen, waartoe ze zich daarmee verbinden.

Je kan niet nog eens symbolisch een rode lijn trekken en vervolgens in de praktijk knielen voor de keizer zonder kleren die de eerste minister van dit land is. Wie een rode lijn trekt, moet zich daar vervolgens ook aan houden. Vooruit en CD&V kunnen ervoor kiezen om het geruis te laten aanzwellen tot een storm die De Wever en zijn koloniale denkbeelden weg zal vagen. Ze kunnen een einde aan de medeplichtigheid eisen met een wisselmeerderheid als alternatief.

Als ze daar niet toe bereid zijn, dan blijven ze beter weg van de rode lijn. De democratische krachten binnen deze regering staan voor een existentiële keuze tussen wat juist is en wat eenvoudig is. Niemand beweert dat het leuk of gemakkelijk is om een regeringscrisis te veroorzaken, maar wanneer de menselijkheid op het spel staat, is het wel de enige juiste keuze.

Lees ook:

Ik beschuldig Bart De Wever, van het onvergefelijke

Dimitri Van Den Meerssche: "De Belgische regering verkiest Israël boven het internationaal recht"