Regering geeft psychiatrisch centrum in Gent in commerciële handen

Nog ontstellender is dat dit gebeurt met steun van de socialistische partijen en van Mieke Vogels van Groen. ‘We moeten Sodexo niet met de vinger wijzen’, vertelt ze aan De Standaard. DS: ‘Maar de groep rond Sodexo zal winst willen nastreven?' Mieke Vogels: ‘Welkom in de 21ste eeuw. Het model van de vorige eeuw, met zijn verzuilde organisaties in de zorg, botst overal tegen zijn grenzen aan, met wachtlijsten tot gevolg. Van Europa moeten we de zorg openstellen voor privé-initiatief. Nieuwkomers kunnen de sector uitdagen en mee vernieuwing brengen.’ (De Standaard 8 april 2014)

Commerciële uitbaters werken met 30% minder personeel dan non-profit 

"Sodexho wil zeven hulpverleners per tien geïnterneerden, het minimum dat de federale overheidsdienst Volksgezondheid voorstelt. Het non-profit platform wil tien hulpverleners per tien geïnterneerden.", meldde De Standaard.  Het commerciële consortium dat nu door de regering wordt aangesteld om het psychiatrisch ziekenhuis uit te baten is in Nederland reeds in opspraak gekomen: "Een inspectierapport van Kijvelanden (derde zorgbedrijf in het Sodexho consortium) uit 2007 sprak van ‘een risico voor de kwaliteit van zorg’ door ‘een krappe personeelsbezetting’. (...) Vrijdag meldde het Nederlandse ministerie van Volksgezondheid overigens dat het een zorginstelling van de Parnassia Groep onder verscherpt toezicht heeft geplaatst, nadat de instelling herhaaldelijk een onvoldoende kreeg van de Nederlandse inspectie."(De Standaard 5 april 2014)  Sodexo zelf staat als een van ’s werelds grootste cateraars bekend om zijn agressieve prijzenpolitiek en om zijn mensenrechtenschendingen.

Zieken moeten zelf hun gedwongen hospitaalverblijf betalen

Ondertussen is er debat aan de gang in de wetstraat over een nieuwe interneringswet. Daarin is een opvallend amendement geslopen: de geïnterneerden moeten zelf instaan voor de kosten van hun verblijf. Dit is de volgende stap naar privatisering: zieken zelf hun hospitaalverblijf betalen. "Als dat niet lukt, dan springt het OCMW bij", zegt Open Vld-senator Yoeri Vastersavendts. M.a.w. dan worden de zieken onderworpen aan een middelentoets. (De Morgen 5 april 2014)

Veramerikanisering van de gezondheidszorg 

 “Het is verbazingwekkend dat zo velen in Europa of in Canada willen experimenteren met vermarkting in de gezondheidszorg, ondanks het feit dat deze vermarkting in de Verenigde Staten overduidelijk een verschrikkelijke mislukking is geworden”, schreef Prof. Marcia Angell, voormalig hoofdredacteur van The New England Journal of Medicine. Zij was ook wetenschappelijk adviseur van Michael Moore voor zijn film Sicko. Hierin laat Moore de toestand van de Amerikaanse gezondheidszorg zien: geen geld, geen hulp.

Ook professor Allyson Pollock, wereldwijd gerenommeerd voor haar onderzoek naar de gevolgen van de privatisering in de gezondheidszorg, deelt die mening: “De bewering dat privatisering van voorzieningen leidt tot grotere efficiëntie wordt verworpen door robuuste wetenschappelijke bewijsvoering met de ervaring in de VS, waar dit fenomeen het sterkst veralgemeend is, en nu ook met de ervaring in Engeland door de toenemende vermarkting binnen de National Health Service.” Pollock publiceerde hierover ook veelvuldig in toptijdschriften als The Lancet en The British Medical Journal.

Niet alleen in de VS en Groot-Brittannië, maar ook dichter bij huis, in Nederland, richt de vermarkting ravages aan in de toegankelijkheid en in de performantie van de gezondheidszorg. “Een limousinegeneeskunde voor de happy few en een oudefietsgeneeskunde voor al de anderen”, klinkt het in Nederland.

Ongelijkheden

Ongelijkheden eigen aan de gezondheidszorg maken dat marktwerking leidt tot slechte geneeskunde, tot verspilling en vooral tot een geneeskunde van twee snelheden.

Vooreerst de sociale ongelijkheid in gezondheid. Mensen met een lagere sociaaleconomische status hebben het meeste kans op gezondheidsproblemen, zijn langer ziek en hebben het meest nood aan zorg. Het is dan ook bijzonder cynisch van deze regering dat juist geïnterneerde patiënten die behoren tot de meest kwetsbare groepen in de samenleving, als proefkonijnen worden gebruikt voor de invoering van privatisering en commercialisering in de gezondheidszorg.

Vervolgens is er de ongelijkheid in gezondheidszorgbehoeften. In België verbruikt 10% van de bevolking, vooral bejaarde en chronische patiënten, 70% van de uitgaven in de gezondheidszorg. Dit heet een scheve risicoverdeling.

Dus mensen met de minste middelen hebben het meeste behoefte aan gezondheidszorg. Zij vallen in een winstgestuurde gezondheidszorg volledig uit de boot. Meer solidariteit daarentegen betekent aan de inkomstenzijde dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, en aan de uitgavezijde dat de beschikbare middelen verdeeld worden naar wie het meeste nodig heeft, én niet volgens wie het meeste kan betalen (koopkracht) of er het meeste aan kan verdienen (winstjacht). Dit vereist transfers: van gezonden naar zieken, van actieven naar niet-actieven, van rijk naar arm en van jong naar oud.

Ziek zijn voor meer en meer mensen onbetaalbaar

Tariferingsbureau LTD3, dat voor dokters onbetaalde facturen moet recupereren, maakte gisteren ook bekend dat het in 2013 1,6 miljoen onbetaalde doktersrekeningen ontving, meer dan het dubbele dan in 2010 toen ze 750.000 onbetaalde briefjes binnen kregen. Tegen deze achtergrond van toenemende ontoegankelijkheid van een basisrecht als gezondheidszorg is de beslissing van deze regering des te schandaliger.

Gezondheidszorg moet openbaar blijven

Het Nordic model van de Scandinavische landen realiseert een openbare gezondheidszorg met de hoogste kwaliteit en de beste toegankelijkheid van heel Europa. Het model ontkoppelt het voorschrijfgedrag van de arts van financieel profijt, door de artsen een excellent salaris te geven, met extra’s bij extra werk of extra kwaliteit.

Het model wordt bij ons ook toegepast in de universitaire ziekenhuizen. Maar als specialisten in regionale en private ziekenhuizen vier keer zoveel verdienen als een universiteitsprofessor in de geneeskunde, zoals prof. Bellemans onlangs nog aan de pers liet weten bij zijn overstap van Gasthuisberg naar een perifeer ziekenhuis, zit het toch wel behoorlijk scheef. Het is niet normaal dat sommigen van die specialisten in private ziekenhuizen, vooral degenen die met machines werken zoals radiologen, klinisch biologen, nefrologen en cardiologen 300.000 tot 600.000 euro per jaar hebben en anderen die vooral met mensen werken zoals psychiaters, geriaters, pediaters het met minder dan de helft moeten doen. Daarom ook moet gezondheidszorg een publieke dienstverlening blijven.