Deze week kwamen er meer dan 10.000 mensen op straat voor een sterkere sociale zekerheid. Ook de Wereldvrouwenmars stapte mee op, een brede coalitie van organisaties* (o.a. Vrouwenraad, Oxfam, 11.11.11, Amnesty International, Vrouw & Maatschappij, Open VLD-vrouwen, zij-kant, Solidaris, enz.) die ijveren voor betere levensomstandigheden voor vrouwen wereldwijd. Een sterke sociale zekerheid garandeert immers voor iedereen, ongeacht de staat van de bankrekening, de nodige basiszorg tegen betaalbare prijzen.
De vrouwenbeweging maakt zich zorgen dat die fundamentele basiszorg, zeker voor vrouwen, onder druk staat. Het jongste voorstel van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg om in ons land de kleinere kraamklinieken te sluiten gaat alweer een stapje verder in de richting van minder toegankelijke zorg. Wat met ouders die geen wagen hebben? Wat met complicaties die door de efficiëntieoefening niet of laattijdig opgemerkt worden? Garandeert een grotere afdeling een betere zorgkwaliteit?
De beroepsorganisatie van vroedvrouwen stelde terecht dat bevallen zoveel meer is dan efficiëntie. Een ingrijpende gebeurtenis als de geboorte van een kind moet in een vertrouwde omgeving kunnen plaatsvinden, dichtbij familie (waaronder papa’s en meemama’s) en vrienden, zodat moeder en kind zich veilig en geborgen weten.
We willen geen verzwakking maar juist een versterking van de zorg. Met 15 weken moederschapsverlof bengelen we in Europa aan de staart van de rangschikking. Bovendien ligt de vergoeding tijdens die periode te laag. Vrouwen krijgen gemiddeld slechts 77% van hun vroegere loon uitbetaald terwijl het Europees gemiddelde 90% bedraagt en 13 lidstaten zelfs aan 100% zitten! Hoog tijd dat België weer in het koppeleton gaat fietsen.
Moeder worden, een van de meest natuurlijke dingen, mag niet bestraft worden. Nochtans is dat in ons systeem echt wel het geval: minder inkomen tijdens het moederschapsverlof, onvoldoende en/of onbetaalbare kinderopvang die ervoor zorgt dat je als mama moeilijker opnieuw aan de slag kan en een kinderbijslag die de kosten van een kind onvoldoende dekt. Als alleenstaande ouder trek je helemaal aan het kortste eind: je armoederisico bedraagt meer dan 4 %.
Heb je bovendien de ‘pech’ dat je als mama een migratieachtergrond hebt, een of andere beperking of een niet-heteroseksuele voorkeur? Dan is extra discriminatie je deel.
In onze maatschappij is het evenwicht tussen werk en zorg helemaal zoekgeraakt met een tsunami van stresssituaties en burn-outs als gevolg. Steeds meer mensen vallen uit de boot. De Wereldvrouwenmars ijvert voor een andere maatschappij waar zorg voor elkaar en voor de planeet centraal staat en waar niemand achterblijft. Dat is de wereld waarin vrouwen willen leven en wonen.
Het gaat uiteindelijk niet alleen over vrouwen en baby’s. Het is maar de vraag waar deze efficiëntieoefening eindigt. Wij zijn radicaal tegen een besparingsverhaal op alle vlakken en in alle domeinen, zeker wanneer de meest kwetsbare personen in onze samenleving geraakt worden.
De Wereldvrouwenmars ijvert daarom voor reële en structurele maatregelen zoals een sterke sociale zekerheid die aan eenieder betaalbare basisgezondheidszorg garandeert. Dat is de reden waarom we in onze pen kruipen en op straat komen. Op 28 januari toonden we onze solidariteit op de nationale manifestatie van het ABVV/FGTB voor een sterkere federale sociale zekerheid en sterke openbare diensten. Op 8 maart betoogt de Wereldvrouwenmars zelf op Internationale Vrouwendag, zoals elk jaar sinds zijn ontstaan.
Coördinator van de Wereldvrouwenmars (Nederlandstalig), Magda De Meyer (Vrouwenraad)
Coordinatrice de la Marche mondiale des Femmes (francophone), Marcela de la Peña
