In Gent mondde twee weken geleden een demonstratie van 300 voetbalfans uit in racistische rellen. De betogers scandeerden de slogan: “Roma’s Buiten”. Aan Franstalige kant van het land heerste er radiostilte. Er waren geen media of politici die erover praatten, de stroom aan analyses over de kwaliteit van het onderwijs in Vlaanderen of over manier waarop Vlamingen hun kinderen opvoeden, bleef uit.

De aanwezigheid van extreemrechts Vlaanderen, Vlaams Belang en kleine neonazistische groepen als de “Soldaten van Odin” verontrustte niemand.

Alle kranten in het land hadden het twee weken ervoor wel allemaal over de rellen in Brussel. Maar dat waren natuurlijk 300 relschoppers met een “migratie achtergrond”. Toen moest iedereen een standpunt innemen over integratie, over de scholen in Brussel, over het gerechtelijk apparaat dat zogenaamd te “laks” is,… en ga zo maar door.

Krantenkoppen waren hun gewicht in goud waard: “Oproepen tot harde repressie” (De Standaard),”Eerst straffen en dan bespreken” (Het Laatste Nieuws),”Er is een hardhandig optreden nodig“ (Het Nieuwsblad),”Rellen na de kwalificatie van Marokko”(La Libre),”Clashes in Brussel na de kwalificatie van Marokko” (Le Soir),”Gevechten aan de Beurs”,…

Kortom, de media beschouwden het centrum van Brussel unaniem als oorlogsgebied.

En onvermijdelijk leidde het media-opbod tot een politiek opbod. Alle politici hebben zich uitgesproken. Men had het over nultolerantie, een project voor een nieuwe politiedienst binnen de Dienst Vreemdelingen Zaken, politiebewaking van sociale netwerken, …

Aan Marokkanen en Belgen van Marokkaanse afkomst (zelfs als hun grootouders uit Marokko kwamen) werd gevraagd zich te verontschuldigen en zich van de brandstichters te distantiëren. Alle “geïntegreerden” moesten er iets aan doen.

We zullen het stuk “Klein uitschot, we zijn je zat” van CD&V-jongerenvoorzitter Sammy Mahdi alvast niet vergeten. Sammy, ik ken je niet, maar laat me je een vraag stellen: ga je ook een opiniestuk schrijven waarin je zegt dat je genoeg hebt van dat klein racistisch uitschot in Gent? Je bent Belgisch en zelfs Nederlandstalig, waarom moet je je identificeren met jonge Marokkanen en je verantwoorden? Waarom identificeert je je niet met de jonge Vlaamse relschoppers, waarom geen verontschuldigingen in hun naam?

De frappante gelijkenissen tussen de twee gebeurtenissen ontgaat toch niemand? Driehonderd jonge voetbalfans clashen twee keer met de politie. De verschillende wijze waarop daarover bericht werd, en de verschillende wijze waarop politici reageerden is opvallend.

Dit heeft alles te maken met racisme. Het heeft te maken met de etnische afkomst van de protagonisten. Het  verschil in de politieke benadering wordt gerechtvaardigd door de etnische afkomst van de hoofdrolspelers.

We kunnen het hier zelfs hebben over dubbele racisme. Media en politici hebben de daders van gelijkaardige feiten gediscrimineerd op grond van afkomst. Maar wat ik het ergste vind is dat ook de slachtoffers van de rellen op verschillende wijze behandeld werden. Zich inleven in een winkelier wiens etalage werd kapot gegooid of de automobilist wiens voorruit sneuvelde was geen probleem. Maar zich identificeren met een Roma-kind was veel minder makkelijk.

Beeld je in hoe het moet zijn voor een doodsbang kind om deze haat te moeten aanschouwen. Die pure haat die een kind niet kan begrijpen. De haat die Roma-kinderen ook eerder gezien hebben. De Roma in België zijn immers vaak Slowaaks. In Slovakije hebben ze echte pogroms meegemaakt, ook georganiseerd door neo-nazi’s. De Europese Unie bleef er onverschillig voor.

Wat mij het meest schokt over het verschil over hoe er bericht en politiek gereageerd werd op deze twee gebeurtenissen, is dat ik niet goed weet of het verschil kan verklaard worden door een fobie voor jonge “Marokkanen” of door de totale minachting van de Roma.

 Dit stuk verscheen eerder in LeVif