Terwijl het station langzaam leegliep en de eerste geannuleerde treinen op het bord verschenen, werd in het midden van de grote hal een polonaise ingezet. Een bandje speelde zich de longen uit het lijf. “We zijn hier om de wereld te veranderen en dat mag een beetje aangenaam zijn”, zegt Martin Guérard van de beweging Tout Autre Chose, zeg maar de Franstalige tegenhanger van Hart boven Hard.
“Het is belangrijk om alle groepen samen te brengen – reizigers, burgers en vakbondsmensen – want wat er bij de NMBS gebeurt, gaat iedereen aan”, zegt Guérard.
Tussen de liedjes door neemt Arne Robbe van Greenpeace de microfoon vast. “De 14.000 klimaatactivisten in Oostende hebben niet betoogd voor een desinvestering in de NMBS. Twintig procent van de CO2 is afkomstig van het vervoer. Na de klimaattop in Parijs zou er net massaal geïnvesteerd moeten worden in openbaar vervoer. Wat de regering doet is schandalig. Natuurlijk moet de staking ondersteund worden. Staken tegen dit beleid is heel normaal.”
Even later trok de groep met de muzikanten op kop naar het seinhuis van Brussel-Zuid. Daar stond de politie hen op te wachten om werkwilligen door te laten. De agenten moesten al snel afdruipen want er dook geen enkele werknemer op.
‘Regering wil NMBS om zeep helpen’
In Antwerpen vergaderden ondertussen militanten van de vakbonden over de situatie bij het spoor. De meesten van hen beslisten om gewoon mee te staken. “De stakingsbereidheid is nog nooit zo groot geweest bij ons”, zegt Raf die al twintig jaar treinbestuurder is. “Deze regering wil blijkbaar af van openbare bedrijven en het ziet er naar uit dat ze ook de NMBS om zeep willen helpen.”
Els, al enkele jaren treinbegeleidster, legt ook het werk neer. “Zeker in deze tijden van klimaatverandering is openbaar vervoer enorm belangrijk. We hebben een enorm flexibele job die de combinatie gezin en werk heel moeilijk maakt. De werkdruk stijgt alsmaar terwijl veel mensen hun verlof niet eens kunnen oppakken. De maatregelen die ze nu willen invoeren zorgen voor nog meer flexibiliteit en nog een grotere werkdruk. Dat creëert veel frustraties.”
Treinbestuurder Steven heeft begrip voor het ongenoegen van de treinreizigers. “Maar als we de boel laten begaan zullen er binnenkort geen treinen meer rijden. In de media wordt voorgesteld alsof het maar om een verlofdagje minder gaat. Maar het gaat onder andere om meer uren werken voor hetzelfde loon, er worden meerdere dagen verlof afgeschaft en er zullen minder begeleiders op de treinen zijn. Het is duidelijk dat ze die drie miljard euro besparingen niet zullen halen bij de goedbetaalde hoge kaders en de directie.”
