Zoiets heet inderdaad oorlog. En zoals men mij indertijd in het Belgisch leger vertelde: ‘Als je vuurt, pas dan op voor de terugslag’. Oorlog geeft vluchtelingen. En van waar arriveren de oorlogsvluchtelingen in België? Juist: uit Afghanistan, Irak, Syrië.
Wanneer is deze oorlog begonnen? Vraag het IS/Daish: met Sykes – Picot, is hun antwoord. Nooit van die twee heren gehoord? IS wel. Het zijn de Britse en Franse diplomaten die na WO I hun handtekening hebben gezet onder de opdeling van het Ottomaanse Rijk en in het Midden-Oosten koloniale grenzen trokken. Een van de minder gemediatiseerde acties van IS (juni 2014) was dan ook om met bull-dozers de Sykes-Picotgrens tussen Syrië en Irak plat te walsen onder de slogan ‘We don’t like Sykes-Picot’.
Britten en Fransen zijn deze oorlog begonnen. Honderd jaar geleden. Het was ook dankzij de Sykes-Picotakkoorden dat Oost-Europese joodse kolonisten Palestina konden koloniseren. Zij koloniseren daar nog altijd en voeren repressie volgens het bijbelse principe ‘oog om oog, tand om tand’, maar dan maal 10: voor elke dode kolonist moeten er 10 Palestijnse slachtoffers vallen, het is de leidraad geweest van alle Israëlische regeringen.
Toen ook werden de koloniale grenzen van de Golfstaten en van Saoedi-Arabië getrokken, met in ieder emiraatje een conservatieve, met de kolonisatie collaborerende familie.
En tijdens die kolonisatie – mission civilicatrice noemden de Fransen het – heeft Europa niet zijn nú zo geprezen waarden verspreid. Van democratie of vrijheid van opinie was geen sprake. Het enige wat Europa daar toen heeft opgebouwd waren legers, geleid door kleine minderheden: Oost-Europese zionisten in Palestina, Alawieten in Syrië (zowel vader als zoon al Assad komen uit dat Frankrijktrouw, koloniaal leger) of soennieten in het overwegend sjiïetische Irak (Sadam Hussein en zijn clan). En wanneer die nieuwe ‘elite’ zich na de ‘dekolonisatie’ niet langer schikt naar de wensen van de metropool moet ze worden afgezet. Kijk naar Saddam Hussein. Deze koloniale geschiedenis wordt wel eens vergeten, toch is ze de voedingsbodem waarop de criminele ideologie van IS kan woekeren.
Die honderdjarige oorlog heeft trauma’s veroorzaakt. Ook bij ons. Shell shock krijg je bij het zien van videobeelden over hoe westerse drones in Gaza, Jemen en Irak burgers aan flarden rijten. Om van F-16’s niet te spreken. Waarom is een westers gijzelaar de keel oversnijden gruwelijker en verwerpelijker dan massabombardementen door gevechtsvliegtuigen en drones waarbij duizenden onschuldige vrouwen en kinderen worden opengereten? IS geeft hierop zijn antwoord. En sommige fragiele, psychisch ontredderde jongeren, vaak met een hoek af, geloven dat IS gelijk heeft en volgen dan ook hun perverse versie van de islam.
Waarom zijn die jongeren ontredderd en fragiel en voelen ze zich geminacht? Omdat ze van onze waarden niets merken. Geen Vrijheid, maar vooral geen Gelijkheid of Broederlijkheid, maar wel racisme, discriminatie en marginalisering.
Het European Network Against Racism (ENAR) is erg duidelijk en schreef in een rapport: ‘Het racisme is niet conjunctureel of incidenteel, maar structureel.’ Volgens datzelfde rapport is dit de enige verklaring voor het feit dat de werkzaamheidsgraad bij Belgische autochtonen 72,4 procent bedraagt en bij Maghrebijnse Belgen slechts 42,9 procent. Eenzelfde discriminatie is er op de vastgoedmarkt en in het onderwijs.
Ook de European Commission against Racism en Intolerance (ECRI, een orgaan van de Raad van Europa) rapporteert dergelijke discriminaties. Wat nog meer frappeert, is dat Marokkaanse Belgen die studeren en de krant lezen het vaakst worden gediscrimineerd. Van hen zegt 64 procent dat ze te maken kregen met discriminatie op straat en in het openbaar vervoer. Bij contact met de politie gaat het om 41 procent. Op zoek naar een woning heeft 34 procent van hen racisme ondervonden, op zoek naar werk gaat het om 37 procent en op school om 56 procent.
Niet iedereen is in staat om dit te verwerken. De overgrote meerderheid van de moslims vecht op een democratische manier tegen dit onrecht, maar wie kwetsbaar is, fragiel of marginaal (de meerderheid van de ‘geradicaliseerde’ jihadisten hebben een verleden van kleine criminaliteit) wordt getraumatiseerd, en radicaliseert vervolgens.
En IS is sluw. Zij zijn niet alleen opgegroeid met een haat tegen de westerse dominantie en kolonisatie, maar leerden ook westerse propagandatechnieken. Ze bespelen op een gruwelijke manier de media. Ze zijn hun eigen spindoctors. Een Sykes-Picotgrens bulldozeren geeft weinig media-aandacht. Maar onthoofdingen met de slachtoffers in Guantanamokledij wel. Of ketterse yezidi’s tot slaven maken, cultureel erfgoed dynamiteren, telkens één topic met een keer. Hun laatste versie zijn aanslagen, ‘in the belly of the monster’, zoals dat in de jaren 1960 heette. En ik vrees dat ze nog lang niet aan het einde van hun ‘inspiratie’ zijn.
IS bestrijden doe je best door haar twee voedingsbodems weg te nemen. Dat is stoppen met een neokoloniale politiek in het Midden-Oosten: geen steun meer aan Golfdictaturen – vergeet de olie -, en geen steun meer voor de koloniale staat Israël.
Dat is ook strijden tegen het racisme, de discriminatie en de marginalisering van Belgische moslims.
Lucas Catherine
Van Lucas Catherine verschijnt bij uitgeverij EPO eind november 2015 ‘Jihad en kolonialisme’, met medewerking van Kareem el Hidjaazi.
