1. De onderhandelingen
   zijn stilgevallen omdat de schuldeisers van Griekenland (a)
   geweigerd hebben onze onbetaalbare openbare schuld te verminderen
   en (b) omdat ze er op bleven aandringen dat die schuld zou
   terugbetaald worden door de zwaksten in onze samenleving, hun
   kinderen en kleinkinderen.
2. Het
   IMF, de Amerikaanse regering en vele andere regeringen over heel de
   wereld geloven, net als de meeste onafhankelijke economen en samen
   met ons, dat deze schuld moet herschikt worden.
3. De
   Eurogroep heeft al eerder (in november 2012) toegegeven dat de
   schuld moet herschikt worden, maar weigert zich te engageren voor een
   schuldherschikking.
4. Sinds
   de aankondiging van het referendum, heeft ‘officieel’ Europa al
   signalen uitgezonden dat ze bereid zijn om een schuldherschikking te
   bespreken. Deze signalen tonen aan dat ook ‘officieel’ Europa NEEN zou
   stemmen tegen zijn eigen ‘finale’ aanbod.
5. Griekenland
   blijft in de euro. De bankrekeningen in Griekenland zijn veilig. De
   schuldeisers hebben gekozen voor een strategie van afpersing, door
   middel van de sluiting van de banken. De huidige impasse, veroorzaakt door het afbreken van de onderhandelingen, is een gevolg
   van de keuze van de schuldeisers en niet van de Griekse regering. De Grieken opteren niet voor een Grexit of een devaluatie.
6. De
   toekomst vereist een fier Griekenland in de Eurozone en in het hart
   van Europa. Deze toekomst vereist dat de Grieken een overtuigde NEEN uitspreken op zondag (5 juli), dat wij in de eurozone blijven en dat wij
   – met het gezag dat die NEEN ons geeft – de Griekse openbare
   schuld opnieuw onderhandelen, en de verdeling van de lasten
   tussen ‘zij die hebben’ en ‘zij die niet hebben’ herbekijken.
   

Yanis Varoufakis: Why we recommend a NO in the referendum – in 6 short bullet points (vertaald door Lode Vanoost)