Betoging in Tamra tijdens het laatste offensief van Israël tegen de bevolking van Gaza
Analyse - Jonathan Cook

“Israël stevent af op bankroet zolang bezetting doorgaat”

Jonathan Cook is de enige permanente buitenlandse journalist in Nazareth, de hoofdstad van de Palestijnse minderheid in Israël zelf. Dit is zijn analyse van twee recente rapporten over de stand van de economie van Israël. "Een doomsday scenario als de bezetting niet ophoudt."

woensdag 17 juni 2015 16:10
Spread the love

Twee recente onderzoeksrapporten suggereren dan Israël catastrofale economische gevolgen gaat ondervinden als het land er niet in slaagt de mishandeling van Palestijnen onder hun bestuur te beëindigen, zowel in de bezette Palestijnse gebieden als in Israël zelf. Het onderzoek van de Rand Corporation staat volledig te lezen in haar rapport The Costs of the Israeli-Palestinian Conflict.

Dit rapport toont aan dat Israël ongeveer 222 miljard euro dreigt te verliezen in de komende tien jaar als het land er niet in slaagt vrede te sluiten met de Palestijnen en als er een terugkeer is naar het geweld. De bezetting beëindigen kan daarentegen een dividend opbrengen van meer dan 106 miljard euro in de nationale schatkist.

Ondertussen voorspelt het ministerie van Financiën van Israël een nog grimmiger toekomst, tenzij Israël zichzelf terug uitvindt. Het land staat voor een bankroet, waarschijnlijk binnen enkele tientallen jaren, volgens het rapport van het ministerie, ten gevolge van de snelle aangroei van twee onproductieve bevolkingsgroepen.

Tegen 2059 zal de helft van de bevolking van Israël bestaan uit ofwel ultra-orthodoxe Joden, die liever bidden dan werken, ofwel de Palestijnse minderheid, die voor het grootste deel uitgesloten is van de economie ten gevolge van hun apart onderwijssysteem.

 Onomkeerbare schuldencrisis

Beide rapporten zouden een tsunami van bezorgdheid moeten veroorzaken, maar in Israël hebben ze nauwelijks een rimpel op het water veroorzaakt. Het status quo van de bezetting en van endemisch racisme geniet nog steeds de voorkeur van de meeste Israëli’s. De Rand Corporation en het ministerie blijken niet in staat om hier een uitleg voor te geven.

Het rapport van het ministerie wijst erop dat, wanneer een bevolking aangroeit die niet degelijk is voorbereid op een moderne geglobaliseerde economie, de last van de belastingen in toenemende mate zal vallen op een inkrimpende middenklasse. Men vreest dat dit een vicieuze cirkel zal veroorzaken.

De meer welvarende Israëli’s hebben over het algemeen een tweede nationaliteit. Eerder dan de taak op te nemen om de inkrimpende inkomsten van de staat te compenseren, zullen zij het land verlaten en Israël in een onomkeerbare schuldencrisis dompelen.

Ondanks dit ‘doomsday scenario‘ blijft Israël absoluut niet bereid om dringende herstructureringen te beginnen om de economie te redden. Het zionisme, de officiële ideologie van Israël, is gebaseerd op de kernprincipes van etnische afscheiding, judaïsering van de bodem en van de Hebreeuwse arbeidsmarkt. Die ideologie was altijd
onlosmakelijk verbonden aan de marginalisering (op zijn best) en uitsluiting (op zijn ergst) van de niet-Joden.

Eender welke poging om de fundamenten van het exclusief Joodse karakter van de staat af te bouwen zou een politieke crisis veroorzaken. Er kunnen wel hervormingen komen, maar die zullen waarschijnlijk te kleinschalig zijn om enig verschil te maken.

Genereuze pensioenen

Het rapport van de Rand Corporation luidt de alarmklok. Het stelt vast dat beide bevolkingsgroepen voordeel hebben bij vrede, hoewel de aansporing om dat te doen groter is voor de Palestijnen. Integratie in het Midden-Oosten zou het gemiddelde loon voor Israëli’s slechts vijf procent doen stijgen, terwijl dat voor de Palestijnen 36 procent
zou zijn. Economen zijn erin geslaagd om de voordelen van een einde van de bezetting in getallen om te zetten, maar de kostprijs om dat te doen is veel moeilijker in te schatten.

De voorbije zestig jaar is er geleidelijk een economische elite ontstaan in Israël die voor zijn prestige, macht en rijkdom afhankelijk is van de bezetting. Militaire officieren hebben hoge lonen en kunnen als veertigers al stoppen met werken dankzij genereuze pensioenen. Tegenwoordig gaan de meesten van hen in de koloniale nederzettingen leven.

De topleiding van het leger is de meest extreme drukkingsgroep. Die zal zijn greep op de bezette gebieden niet zomaar opgeven zonder gevecht, een gevecht dat ze gemakkelijk kunnen winnen. In die strijd hebben ze de ruggensteun van de hightechsector, die de motor is geworden van de Israëlische economie. Samen maakten zij van de bezette gebieden het ideale proefterrein om hun militaire hardware en software uit te testen.

De uitmuntende prestaties van Israël op gebied van wapenmateriaal, bewakingssystemen, strategieën om bevolkingsgroepen in bedwang te houden, het verzamelen en gebruikmaken van biometrische gegevens, controle van menigten en methodes voor psychologische oorlogsvoering zijn allemaal perfect verkoopbaar op de vrije markt. De Israëlische knowhow is onmisbaar geworden om de wereldwijde honger naar ‘veilige thuislanden’ te verzadigen.

Die expertise werd tentoongespreid in mei 2015 op een wapenbeurs in Tel Aviv. Daar kwamen duizenden veiligheidsspecialisten van over heel de wereld op af, aangetrokken als ze waren door een verkoopstrategie met als voornaamste argument dat alles wat op de beurs werd aangeboden ‘op het slagveld uitgetest was’. De bezetting beëindigen betekent het opofferen van dit alles en terugkeren naar de status van een kleine anonieme staat zonder noemenswaardige exportproducten.

De kolonisten ten slotte zijn de meest ideologisch gemotiveerden en best verzorgden van de bevolking van Israël. Geen enkel Israëlisch leider is bereid een burgeroorlog te ontketenen die het broze eenheidsgevoel van de Joodse bevolking uit elkaar zou rukken.

Ideologische blinddoek

De werkelijkheid is dat de perceptie van de meeste Israeli’s van hun nationale belang, als Joodse staat en als militaire macht, volledig één is met de permanente bezetting en de uitsluiting van de Palestijnse minderheid in Israël zelf van de mogelijkheid tot reëel burgerschap.

De enige conclusie die uit deze rapporten kan worden getrokken is een pessimistische. De interne economie van Israël zal geleidelijk zwakker worden, omdat de arbeidskracht van de ultra-orthodoxe Joden en van de Palestijnen onderbenut zal blijven.



Jonathan Cook (foto Katie Ramadan)

De focus van de interne economische belangen en activiteiten van Israël zal zich dus nog meer richten op de bezette gebieden. In plaats van hun onderdrukkende politiek tegenover de Palestijnen te overdenken, zal de ideologische blinddoek van het zionisme de Israëli’s nog verder en agressiever drijven naar het bekomen van voordelen uit de bezetting.

Jonathan Cook is Brits journalist en auteur van meerdere boeken over de bezetting van Palestina. Zijn commentaren verschijnen regelmatig in de Britse en Amerikaanse pers. Zijn blog Israel’s behaviour will bankrupt it over time werd vertaald door Lode Vanoost. Overname van deze vertaling kan voor niet-commerciële doeleinden mits weblink naar de originele bron en deze vertaling.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!