Huidig minister van
Financiën Koen Geens, die ook als CD&V-onderhandelaar aan de tafel
zit, bevestigde op Radio 1 dat er verschillende voorstellen
onderzocht worden om een zogeheten tax shift te realiseren. Dat is
een verschuiving van de belastingen op arbeid – die hoog zijn in
België – naar andere bronnen.

De voorstellen staan
ook in het ontwerp-regeerakkoord dat co-formateurs Kris Peeters
(CD&V) en Charles Michel (MR) samen opstelden. Behalve één dan:
de vermogenswinstbelasting die nu toch op tafel zou liggen, volgens
verschillende kranten. Daar wordt met geen woord over gerept.

Peeters en Michel
zien wel mogelijkheden in de verhoging van de inkomsten uit de btw.
Er wordt niet geopperd om het btw-tarief van 21 procent te verhogen,
maar wel om de basis voor de heffing te verbreden: minder
vrijstellingen en uitzonderingen en een ‘vereenvouding’ van de
tarieven.

De co-formateurs
zien ook wel wat in een verschuiving richting ecofiscaliteit door
schadelijke producten meer te belasten.

Aan de notionele
interestaftrek – die fiscale maatregel die ervoor zorgt dat veel
multinationals hier bijna geen belasting betalen – verandert geen jota. Dat belooft de toekomstige regering plechtig.

Wat de belasting op
vermogen betreft, komt er zelfs eerder een verlaging, als het bij de
formateursnota blijft. “De bestaande vrijstelling voor
spaardeposito’s wordt uitgebreid tot alle inkomsten van roerende
goederen.” De interest op een spaarboekje is nu vrijgesteld tot
1900 euro.

Fiscale fraude

Het hoofdstuk
Financiën in het ontwerp-regeerakkoord bevat ook enkele paragrafen over fiscale fraude. Nu wordt het
interessant, want de aanpak van fiscale fraude werd in handen van
staatssecretaris John Crombez (sp.a) een paradepaardje van de
regering-Di Rupo.

De nieuwe regering durft nog al eens
revanchistisch uit de hoek komen. Denk aan de gretigheid waarmee het
gratis openbaar vervoer voor 65-plussers werd afgeschaft of waarmee
N-VA de hogere belasting voor bedrijfswagens wil terugschroeven.

Die ene bladzijde
over fraudebestrijding bevat drie verwijzingen naar maatregelen van
Crombez waar de nieuwe regering aan wil morrelen. De vangnetbepaling
bijvoorbeeld – de verplichting om bedrijfsvoorheffing te betalen voor
niet-inwoners van België – wordt ingeperkt. De fiscus verliest
daarmee een wapen in de strijd tegen fraude door multinationals.

De tweede verwijzing
gaat over ‘ernstige fiscale fraude’. Door dat begrip te introduceren
in de witwaswet zijn banken verplicht de CFI (Cel voor Financiële
Informatieverwerking) in te lichten bij vermoedens van ernstige
fiscale fraude. De regering die in de steigers staat, wil nu het
“toepassingsgebied verduidelijken”. De banksector heeft sterk
aangedrongen op duidelijke criteria om te bepalen vanaf wanneer
fraude ernstig is. Volgens fraudebestrijders zouden dergelijke
criteria het begrip uithollen. Vindt de banksector nu toch gehoor bij
de nieuwe regering?

Er staat nog een ander enigmatisch
zinnetje in het ontwerp-regeerakkoord. “De verschillen tussen het
fiscaal strafrecht en het gemeen strafrecht worden geëvalueerd met
het oog op het wegwerken van eventuele anomalieën.”

Onder juristen is er
lang discussie geweest over de duurtijd van het misdrijf waarin
gebruik wordt gemaakt van valse stukken. Volgens het Hof van Cassatie
is het misbruik maken van valse stukken om de belastingen te
ontduiken een voortgaand misdrijf dat pas stopt als de belasting
betaald wordt. Dat zorgt ervoor dat dergelijke fraudezaken minder
snel kunnen verjaren.

De regering-Di Rupo
heeft die uitspraak van het Hof van Cassatie verankerd in een wet.
Beschouwen de onderhandelaars van een nieuwe regering dat als een
anomalie? Die regels terugdraaien zou de deur openzetten voor een
nieuwe reeks verjaringen en straffeloosheid in fraudezaken.