KIK ontstond in 2012 toen zes soloartiesten de koppen
bijeenstaken. Sindsdien zijn ze bezig met de uitbouw van een Egyptische
scene voor andere alternatieve kunstenaars.Hussein en Ismail geven productielessen in hun studio. Het orgelpunt van het collectief was de oprichting van het cultureel centrum Vent in het najaar van 2013 in downtown Caïro. In de ontwikkeling van KIK spelen Bosaina en Ahmed (ZULi) een hoofdrol.

Hoe kwamen jullie op het idee om een muziekcollectief op te richten?

Ahmed: “Net als Nader (N/A\A), Asem ($$$TAG$$$) en ik, zijn Bosaina, Hussein Sherbini en Ismail
al lange tijd met elkaar bevriend. Op een dag stootte ik op het
internet op het werk van Bosaina. Ik was er meteen weg van en wou
contact opnemen. Een week later liep ik haar per toeval tegen het lijf
op een oudejaarsfeest. Zij herkende mij van enkele artikels die ik
geschreven had voor Awesome Magazine. We waren geïnteresseerd in elkaars
projecten en van het een kwam het ander.”

Bosaina: “We stelden elkaar voor aan onze
vriendenkringen en dat klikte meteen. We trokken met z’n allen samen op
en woonden elkaars optredens bij. Die wederzijdse steun was belangrijk
omdat we indertijd in vreselijke zalen optraden, waar niemand ons
waardeerde. Zo beklommen toeschouwers het podium en verstoorden het
optreden, vroegen platen aan waar we een hekel aan hebben en riepen
voortdurend. Hoewel er altijd veel volk was, waren er slechts een
vijftal mensen die naar het optreden kwamen om naar de muziek te
luisteren. Dat vijftal waren wij. De anderen beschouwden ons eerder als
jukeboxen dan als muzikanten. Dat was verschrikkelijk vervelend.”

Daarom richtten jullie Vent op?

Ahmed: “In het uitgaansleven was er geen plek
voorhanden waar goede muziek gespeeld werd. Bovendien was chique kledij
verplicht. Ik wil me niet conformeren. Ik wil mij niet kleden en gedragen
als een snobistische klootzak. Er was hoge nood aan een ruimte waar
alternatieve artiesten hun ding konden doen voor een geïnteresseerd
publiek.
Met Vent voorzien we zo’n plek voor dichters, theatergroepen,
muzikanten, dj’s, noem maar op. Iedereen is hier welkom, zonder zich
zorgen te hoeven maken over uiterlijke of dominante normen. We verlangen enkel
respect voor de artiesten.”

Wat waren de obstakels in de ontwikkeling van KIK?

Bosaina: “We werden al vanaf onze eerste
optredens onheus behandeld. Ik kreeg meteen denigrerende commentaren op
mijn optredens. Velen vonden me te seksueel getint en te progressief. Ik
beschouw mezelf als een soort neofeminist. Voor mij is een statement
maken met wie ik ben, hoe ik me kleed, wat ik zeg en wat ik doe met mijn
lichaam erg belangrijk. Toevallig ben ik ook geboren als een vrouw.”

Het grote aantal hatelijke opmerkingen brachten Bosaina
op de rand van de afgrond. Toen mensen haar tijdens een optreden in de
Cairo Jazz Club uitjouwden en riepen dat ze moest oprotten, was voor
haar de maat vol. Ze verhuisde naar de Verenigde Staten.

Bosaina: “Ik heb lang getwijfeld om terug te
keren naar Caïro. Het was uiteindelijk het concept van Vent dat me over
de streep trok. Als wij geen ruimte creëren voor mensen zoals ons om
zich te uiten, zal het er niet van komen. Op de openingsnacht van Vent
kwamen mensen voor het eerst op me af om hun respect voor mij uit te
drukken. Dat deed enorm veel deugd. De opening van Vent veranderde alles
voor mij. Sindsdien kon ik mijn problemen achter me laten en focussen
op mijn passie.”

Jullie zijn een progressieve kunstvoorhoede?

Bosaina: “Het is inderdaad zo dat wij het pad
effenen voor anderen. Wij doen dit niet om lokale sterren te worden. We
bouwen een scene. We leggen artiesten vast, werken samen met andere
artiesten, Hussein en Ismail leidden artiesten op en we werken mee aan
twee magazines. Ons project is volledig grenzeloos. Ik zie KIK als
speerpunt van een beweging. Iedereen die hierbij betrokken raakt kan er
voordeel uit halen.”

Welke vooruitgang willen jullie maken de komende vijf jaar?

Bosaina: “Wij hebben het meeste al verwezenlijkt.
We willen vooral doorgaan op ons elan. We willen blijven optreden en
toeren, niet omdat we postrevolutionaire Egyptenaren zijn maar omdat we
goede artiesten zijn. Ik hoop dat we onze eigen scene kunnen onderhouden
en uitbreiden. Dat we zelfvoorzienend worden en onze baantjes kunnen
laten vallen. We willen ons volledig richten op onze muziek en het
uitbouwen van ons project.”

© 2014 – C.H.I.P.S. StampMedia – Seppe Malfait