Burgerjournalistiek, powered by DeWereldMorgen.be
De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.
George en ik hebben de laatste weken al meer kilometers afgelegd dan dat ik lijnen schreef in mijn blog. Als ik een tijdje niet meer heb geschreven, neig ik iedere keer weer naar het chronologisch overlopen van de tijd die verstreken is. Ik ben geen verslaggever, nooit geweest. Ik ...
Weesziekten, ik zit er mee. Het wringt in mijn buik en het duwt zenuwachtig boos tegen mijn longen. Op facebook doet de ALS liga er alles aan om 20.000 likes bijeen te vinden voor haar pagina. Een milde sponsor doneert 20.000 Euro bij evenveel likes. Een ziekte in de belangstelling ...
Weesziekten, ik zit er mee. Het wringt in mijn buik en het duwt zenuwachtig boos tegen mijn longen. Op facebook doet de ALS liga er alles aan om 20.000 likes bijeen te vinden voor haar pagina. Een milde sponsor doneert 20.000 Euro bij evenveel likes. Een ziekte in de belangstelling ...
Er gebeurt zo veel de laatste tijd dat ik het amper bij houd. Ik durfde vroeger de indruk hebben dat ik dingen liet gebeuren. Als ik nu zie hoe de dingen rondom in een razend tempo veranderen, dan was dat hoogmoed. Het is niet omdat je gemist wordt, dat je nodig bent, ervaar ik nu. ...
Hoe begin je aan een slecht nieuwsblog? Zeker niet op deze manier, maar het zei zo. Donderdag waren we in Leuven op onderzoek. Vorige keer had ik aangegeven dat gewoon ademen niet vanzelfsprekend meer is. Dus stond spirometrie bij op het to-undergo lijstje van de afdeling neurologie....
Wanneer je wat lang wacht om opnieuw aan je blog te schrijven ontstaat er een vicieuze cirkel zodat je niet meer weet wat eerst te schrijven en krijg je een overload aan ideeën zodat je niet meer weet wat niet te schrijven. In die fase zit ik nu al enkele dagen. Er is zo veel gebeur...
Hier zit ik weer, in mijn comfortabele zetel. Het wit van sneeuw is omhoog geklommen in de bloesem van de pruimenboom. Ik had een beetje schrik dat ik dit jaar, door de late vrieskou, niet zou kunnen genieten van de mooie pruimenbloesem. Als de zon laag staat schildert zijn schaduw m...
Het is alsof ik zweef op een wattenwolk, zo zacht en sterk. Wat ik de laatste week allemaal mag beleven is zo echt en zo onwezenlijk tegelijk, het opperste geluk. Sinds mijn verjaardag glijd ik van het ene geluk in het andere, zonder overgang, zonder barrière. Het begon allemaal met ...