Als een advocaat over algemene principes oreert in de pers, dan zeg ik altijd tegen mijn ganzen: “Pas op, er is ergens een berenvel te koop, of er is een kalf aan het verdrinken. Een advocaat doet voor zijn klient wat hij kan. Dat Geert Jaspaert op de vooravond van een proces, waarin hij een minderjarige verdedigt, die een onbegrijpelijke daad heeft begaan, iedereen en dus ook zijn cliente een kern van goedheid toeschrijft en aldus in de pers een eerste strijk probeert te geven om de toon te zetten ten gunste van zijn cliente, is een slimme zet. Het was aan de journalist geweest om te vragen aan de rebelse advocaat of deze dezelfde goedheid zou ontwaren als hij een slachtoffer zou verdedigen tegenover een extreem slechte dader. Gemiste kans.
Dit als inleiding op het artikel in De Standaard, waarin advocaat Van Cauter, van een om zijn procedurele spitstechnologie bekend advocatenkantoor, treurt over de teloorgang van de rechten van de verdediging in de zaak van pastoraal misbruik.
Marc Dutroux was door dit hele land uitgespuwd nog voor er een rechter op zijn zetel was gaan zitten. Dutroux zou dus eigenlijk op dit ogenblik op een verwarmd terras een koffietje moeten zitten drinken, want de rechten van de verdediging waren geschonden.
De misdaden van Dutroux verzinken in het niets bij wat de RKK in zoveel landen met zoveel jongens en meisjes heeft uitgepeuterd. Nochtans staat het nu al vast dat de echte dader in dit drama, vrijuit zal gaan. De RKK zal in haar plaatselijke geledingen allicht wat zilverlingen moeten doen rollen, niet uit schuldbesef, maar uit naastenliefde. Wat mij betreft, is dat een nieuwe belediging voor de slachtoffers. Het Instituut is schuldig.
Zonder de Kerk zou er ook misbruik zijn geweest. Er is veel misbruik op meerdere plaatsen. Maar zonder de Kerk zou er veel minder misbruik zijn geweest. De Kerk heeft misbruik vergemakkelijkt, toegedekt en vermenigvuldigd. Iemand schreef mij verontwaardigd: “U zegt toch niet dat de Kerk misbruik heeft toegestaan?”. Het antwoord daarop: “Hoe canoniek het verschil is tussen toestaan en gedogen of in de praktijk aanmoedigen, vraagt u maar aan Rik Torfs, maar in mijn ogen heeft de katholieke Kerk misbruik toegestaan. Ze had er trouwens verschillende voordelen bij. Een: een priester met een geheime kerfstok is makkelijker te controleren. Dat komt niet van mij maar van een uitgestoten seminarist die wilde huwen. Twee: het misbruik heeft de Kerk de kans gegeven om het celibaat en het imago van stoere sterke pastoors gaande te houden.” Het instituut is schuldig, maar zal de dans ontspringen. In Belgie is een parlementaire commissie die de historische context van het misbruik, zeg maar de CV&P staat, onderzoekt, niet mogelijk. Het lot van het land en een nieuwe regering wegen behoorlijk door op de schaal van de gerechtigheid. En de bisschoppen zijn ongenaakbare eilanden en de aartsbisschop heeft een paarse paraplu die tot in Rome reikt en de paus kan niet vervolgd worden.
In het geval V., s.j. en dat van andere beschuldigde priesters is de pers opgetreden, dat is juist. Had ze dat niet gedaan, dan was er geen schandaal geweest. Dat is minstens juister. Menige pedo Monseigneur (en zelfs paus) is in de plooien van de geschiedenis verdwenen, zelfs zalig verklaard, omdat Macht en Kerk als een Heilige Tweevuldigheid bij elkaar op schoot zaten. De rechten van de slachtoffers zijn zowat 1700 jaar miskend. Er zijn duizenden slachtoffers achtergebleven in de vergeetputten van wat nu een macaber gezelschapspel lijkt, maar eeuwenlang meedogenloze wreedheid tegenover de minste der mijnen is geweest: het canoniek zgn. recht. Meester Van Cauter schijnt daar geen boodschap aan te hebben.
Ik vind niet dat het recht op verdedigingvoor geestelijken dient afgeschaft, alhoewel er wel een immanente rechtvaardigheid zou in zitten om dat bv. voor 17 eeuwen te doen. Ik heb altijd gepleit voor correcte behandeling van misdadigers. Meester Van Cauter zou bv. kunnen pleiten voor het onmiddellijk ophouden van de vieze gewoonte om pedomisdaden, zelfs tegenover zeer jonge kinderen, onmiddellijk te correctionaliseren als de dader een plaatsvervanger van God is. Vijf jaar naar de missies (bij de lekkere Eskimootjes?) was in veel gevallen al voldoende om van de verjaring te genieten en een straf te ontlopen. Ik hoop dat ik met deze stelling de rechten van de verdediging niet schend.
Ik weet bv. nog steeds niet of ik voor verlenging of afschaffing van verjaring van pedomisdaden ben. Dat zeg ik als slachtoffer die overlever probeert te worden. Maar dat de Kerk, in veel gevallen de organisator van de verjaring en tevens hoofdschuldige, vrijuit gaat, daar zit zelfs geen immanente gerechtigheid in.
In maart van vorig jaar hoorde ik Rik Torfs op de VRT zeggen dat er in Belgie niet veel meldingen zouden zijn in het schandaal van het kerkelijk misbruik. De Belgische Kerk had mysterieuze en preventieve maatregelen genomen. En, als er meldingen zouden komen, dan zouden er veel valse tussen zitten. We hadden nog niet gesproken of we waren al leugenaars. De slachtoffers van de relipedo midadigers hadden toen moeten gewaarschuwd zijn: alle middelen, die in andere landen al waren ingezet, zouden in Belgie ook aan bod komen: leugens, valse beschuldigingen en beroepen op heilige juridische principes die door de misdadigers zelf al eeuwen met de voeten worden getreden. Maar ach, de slachtoffers beschikken niet over de middelen en advocaten,waarover de plaatsvervangers op deze aarde beschikken en ze moesten nog beginnen met lessen trekken. Ze hadden altijd geloofd dat wie het recht aan zijn kant heeft, zou winnen. De meesten, gekweekt in het onderwijsprojekt van het Vaticaan (dat zich mengt in onze binnenlandse aangelegenheden), geloofden zelfs nog dat de Kerk hen zou redden.
Maar de Kerk heeft, tegen alle rechtsprincipes in, een staat in de Staat gevormd, met een enorme minachtig voor het burgerlijk gerecht. Nu, aangevallen door de tsunami van de publieke opinie en geconfronteerd met afbrokkelende steun van haar politieke zuil, verschuilt de Kerk zich achter de principes van de burgerstaat en kruipt ze, met mijter en al, in de Grondwet en het Burgerlijk Wetboek. Van principes gesproken.
Over de ratten die uit de riolen komen in de fora. Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is. En sommige vogels zijn behoorlijk ruwgebekt. Daarnaast heeft iedere burger het recht om zich te uiten, of dat nu een valse voorstelling van zaken in het parochieblad is, of een scheldpartij op een of ander onnozel forum. Ik heb al behoorlijk wat afgebekt op fora waar een politicus eigenhandig en met twee bakstenen, u weet wel. Maar wat keurig besnaarde intellectuelen niet zouden mogen vergeten, is dat minstens 70 % van onze bevolking gezoden is in een onderwijsproject, dat als bottomline de superioriteit van de Heilige Moeder de Kerk oplepelde. Dat is al een verklaring waarom zoveel slachtoffers in de doolhoven van de kerkelijke rechtbanken zijn verdwaald en de rechten van HUN verdediging zijn geschonden. Zij hadden nooit geleerd dat hun weg door de burgerjustitie moest lopen, integendeel zij leerden dat ze de Kerk niet mochten beschadigen. Veel van die mensen vallen nu de schellen van de ogen, pedo-slachtoffer of niet en de ontgoocheling is groot. Zij begrijpen nu wie en wat ze hebben gesteund door zo lang te zwijgen en achter welke processievlag ze hebben gelopen. Dat er nu en dan eentje roept: Ophangen, of Castreren, of pleit voor een oud kerkelijke bestraffing van vòòr de Franse Revolutie, is niet goed te keuren, maar na eeuwen van leugens en machtsmisbruik, begrijpelijk. Meester Van Cauter zou daar nog veel missiewerk kunnen verrichten in plaats van te dromen van de tijd dat fijnbesnaarde intellectuelen samen met de pastoor de dienst uitmaakten in de parochies.
Als slachtoffer van de dictatuur van de RKK wijs ik liever de weg uit de riolen van de paarse endoctrinatie aan de ontgoochelden dan dat ik, met stille verzwijging van een gedeelte van de context zou moeten opkomen voor een Instituut dat eeuwenlang de mensenrechten heeft miskend en dat nog steeds doet.
Mijn engelbewaarder tikt mij hier juist op de schouder, want ik was bijna iets vergeten. Ratten, riolen? En geen namen noemen? Aan welk dier en welke afvoerbuizen doet dat mij denken?
De Werkgroep Mensenrechten in de Kerk, de oudste slachtoffervereniging van Belgie heeft er steeds voor gepleit om het gerecht zijn werk te laten doen. Het zijn niet de slachtoffers die van de juridische vleugel van het pastoraal misbruik een juridische soep hebben gemaakt en van hun oren hebben gemaakt omdat er twee minigaatjes zijn geboord in het graf van Vlamingenhater Mercier. Ze hebben zelfs niet geprotesteerd toen operatie Kelk een symbolische huiszoeking of drie deed, terwijl alle ordes van Belgie die eer hadden moeten krijgen. Het zijn niet de slachtoffers die advocaten strapatzen doen uitvoeren waar alleen iemand met een bankiersloon kan van dromen. De slachtoffers hebben er niet om gevraagd om om de oren geslagen te worden met argumenten van “Gij wilt de Kerk vernietigen.” Dat is trouwens in Belgie niet verboden en kinderen perforeren wel.
Gelieve te noteren dat ik in geen enkel geval de rechten van de verdediging van individuen, van misdaden beschuldigd, heb willen schenden. Ik zou niet durven.
Toen kwam er een staartje: Graag had ik van meester Van Cauter vernomen op grond van welk wetsartikel hij een geacht confrater zou willen beletten de Paus te dagvaarden. Blasfemie of Ketterij? Of staat Don Quichote nu ineens weer op de Index?
San Deurinck, ex-misdienaar.
Deze tekst werd NIET weerhouden door De Standaard.
san deurinck, ex-misdienaar
