Op zondag werd het Wereld Sociaal Forum geopend met een mars door het centrum van Dakar. Onze groep van de People’s Health Movement ging niet onopgemerkt voorbij. Met 23 nationaliteiten waren we waarschijnlijk een van de meest internationale groepen. Dat was ook te zien aan de manier waarop de groep geanimeerd werd. We demonstreerden in de verschillende stijlen die het Afrikaanse continent rijk is. De gekende Zuidafrikaanse “township stijl” is in elk geval de meest vermoeiende.
De mars eindigde op het terrein van de universiteit waar in de komende dagen het WSF doorgaat. Niemand minder dan Evo Morales kwam het forum openen met een toespraak. Hij legde omstandig uit waar het in de nieuwe grondwet van zijn land om draait: “De rijkdom van het land behoort niet meer toe aan het international kapitalisme maar aan het Boliviaanse volk.” De regering maakt werk van de basisvoorzieningen. Hij haalde het voorbeeld van water aan als een dienst die niet mag blootgesteld worden aan vermarkting. “Onze ervaring toont aan dat een andere wereld mogelijk is, als het volk de macht neemt,” zei hij.
“De vijand, kennen we allemaal: het internationaal kapitalisme,” zei Morales. Hij riep op om zich vooral te verenigen tegen de dominantie van de VS. “Daarom moeten we ons organiseren,” klonk het. De recente opstanden in Tunesië en Egypte noemde hij als voorbeelden. Ook de klimaatverandering kreeg veel aandacht. Morales zei vlakaf dat er geen oplossing komt voor de klimaatchaos als er geen einde komt aan het kapitalisme. “De andere wereld waar we het hier over hebben,” zei Morales, “dat is het einde van het neo-liberalisme, het einde van het kapitalisme, het einde van de oligarchiën.”
Hij bracht een groet namens Chavez en andere anti-imperialistische presidenten van Latijns-Amerika en bracht in herinnering dat ze hun presidentschap te danken hadden aan de strijd van het volk. Zijn verwijzing naar ‘Fort Europa’ kon ook tellen: “In de plaats van de armen buiten te houden zouden ze beter de rijken buitensmijten.”
Hij sloot af met een boodschap van hoop: “Het volk zal blijven vechten want dit is een rechtvaardige strijd!” Na Morales volgden nog verschillende sprekers. Opgemerkte gasten waren de getuigenissen van de strijd in Egypte,Tunesië en uit Palestina. Die laatste getuigenis werd gebracht door niemand minder dan Yousef van onze Palestijnse partner HWC.
De sfeer zat erin voor de rest van het programma. De hele avond stond in het teken van het panafrikanisme: He volk van Afrika is één en laat zich niet verdelen. Tientallen keren werd hulde gebracht aan Kwame Nkruma, Patrice Lumumba, Tomas Sankara en de andere voorvechters van de Afrikaanse onafhankelijkheidsstrijd. Het militantisme was opvallend. Toen men de helden van de strijd tegen de apartheid opsomde, kwamen Walter Sisulu en Steve Biko voor Nelson Mandela. En Malcolm X ging Martin Luther King vooraf toen de leiders van de strijd voor de emancipatie van de afro-amerikanen ter sprake kwamen.
De aankondigingen tussen de verschillende muziekgroepen later op de avond waren een boeiende geschiedenisles van de strijd van het Afrikaanse volk. De aankondiger van dienst rijgde telkens een onwaarschijnlijk aanal anecdotes aan elkaar over Bob Marley, Malcolm X, Public Enemy etc. Hij liet ook niet na om de Cubaanse revolutie in een notedop uit de doeken te doen.
De muziek was ook de moeite. De stokoude, maar legendarische meester-percussionist Dudi Ndaye Rose was van de partij met een twintigkoppige groep percussionisten. Ook Les Frères Guissé is me bijgebleven: akoestische, traditionele Senegalese muziek met onder meer een prachtige ode aan… Lumumba, Sankara, Biko en co. De avond werd afgesloten met Didier Awadi, topklasse in Senegal. Hij bracht stevige rap-rock met de vuist in de lucht. Een stevige aftrap van het WSF.
