De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Neymar wordt afgevoerd.

Wereldkampioenschap voetbal of catch? Het belang van spelregels.

zaterdag 5 juli 2014 16:34
Spread the love

Ik speel een potje voetbal met een kennis en zoons. Bij een dribbel-duel waarin hij het onderspit delft, wordt ik plots met de handen gegrepen en opzij gezet.  Ik verschiet. Ik schrik van een actie die ik niet verwacht had van deze man. Hij doet het al lachend.  Blijkbaar schrik ik wel meer wanneer regels ineens opzij gezet worden (en ikzelf erbij..) We hadden samen plannen. Ik maak een terugtrekkende beweging.  Hoe zal hij in andere situaties met de spelregels omgaan?  Het brengt mij bij enkele vragen: “Ben ik hier abnormaal gevoelig aan?”, “Wanneer ga ik zelf over de schreef? Of ben ik gewoon wat naïef?” en  “Weet ik misschien niet wat voetbal is, omdat ik nooit in echte competitie speelde?”Jan Mulder, gast-commentator in de Sporza-studio, speelde wél in competitie,  en weet dus meer. “De man” zo stelt hij, “die in de match Frankrijk Algerië -ver van de bal!- een gerichte elleboogstoot ontvangt waarbij zijn kaken konden gebroken zijn, dient naar het dichtstbijzijnde politiekantoor te stappen en klacht in te dienen!”  Niet alleen de regels van het voetbalspel werden volgens Jan -onbestraft- overtreden; maar ook de elementaire juridische regels rond het gebruik van geweld! De FIFA besloot achteraf niet op te treden, hoewel het -volgens de regels- in haar mogelijkheden lag. In de studio werd het even heel stil  toen de verslaggever vroeg of Frankrijk dankzij zijn vooraanstaande positie in de FiFA een scheidsrechter misschien zou kunnen beïnvloeden..? Je zag de hersens draaien om uit te zoeken of ze een verlegging van dié grenzen tot de werkelijkheid zouden durven rekenen of niet. Uiteindelijk werd een uitweg gevonden in de vraag: “is dit praktisch wel mogelijk?” Dat weet ik ook niet, maar het is ongetwijfeld mogelijk dat de de scheidsrechter onbewust die druk voelt, en dat die ook bewust of onbewust kan opgevoerd worden. Het gaat dan misschien niet om een overtreding van regels, maar om ontoereikende regels en werkwijzen in de aanstelling van scheidsrechters en de coördinatie van interpretatie van regels.In een voorbeschouwing op de match België-Argentinië overweeg ik samen met een buur “Hoe we Messi gaan moeten aanpakken?” “Eruit stampen” is het van levenservaring doordrongen antwoord..Maar mijn gids Jan Mulder blijft na de ‘onwaarschijnlijk’ snelle, vinnige eerste helft in Brazilië – Columbia, nog steeds bij zijn eerdere antwoord. Hij verzet zich uitgesproken tegen de gladiatoren-brood-en-spelen-filosofie van de sportjournalist Karl Vannieuwkerke, wanneer die stelt het mooi te vinden “dat zo’n scheidsrechter de match hier niet kapot gefloten heeft.”  “Enkel de spelers kunnen een match kapot maken.” zo zet Jan het paard resoluut terug vòòr de wagen. En hij voorspelt een uit de hand lopende tweede helft. Dat wordt het ook. In tegenstelling tot de eerdere match Frankrijk-Duitsland,  waren de vele fouten in de eerste helft van Brazilië-Colombia nog te beschouwen als een gevolg van het bijzonder gedreven en ook wel mooie spel, in de tweede helft golden meer regels van het catch en het ‘uitschakelen’ van de man, dan van het voetbal. Van ‘spel’ was nog weinig sprake. De minst kwade speler, spits Rodriguez, kreeg dan uiteindelijk nog één van de weinige gele kaarten en een vrije schop tegen, waarop ‘loeihard’ Brazilië ‘loeihard’ zijn overwinning scoorde. Match vergald. Dan kwamhet beeld van 3 à 4 spelers die her en der geveld lagen en even later het afvoeren van de Braziliaanse sterspeler Neymar na een gerichte kniestoot in de rug. Dat Neymar niet echt de sympathie wegdroeg van onze verslaggevers was al duidelijk, maar gans het Sporza-panel bleef na afloop vrijwel onberoerd over dit gebeuren: geen woord van medeleven, verontrusting, verontwaardiging. Gewoon tot driemaal toe een cynische berekening: “die is Brazilië voor de komende matchen waarschijnlijk kwijt.”  Ook Jan zweeg. Had hij zichzelf het zwijgen opgelegd, om niet uit te toon te vallen? Ik ben dus mijn normerend voorbeeld kwijt, en mijn verwarring groeit bij de herhaling van de beelden van de schijnbare vriendschap waarmee de tegenspelers van mekaar afscheid namen op het eind van de match. Was dit dan toch gewoon, algemeen aanvaard  Latijns-Amerikaans voetbal? Een soort variatie van rugby of catch, maar dan met voetbalregels?Geef mij dan maar een eerlijke boksmatch. Volgens de duidelijke regels van dàt spel. Met arbiters die zich ertussen murwen. Of ook nog het beeld van een Kevin De Bruyne, die zich over een groggy Amerikaanse speler buigt wiens gezicht hij per ongeluk van dichtbij raakte met een loeier, en zich niets aantrekt van verslaggevers die hem dan ietwat spottend “een lieve jongen” noemen. Bij het beeld van twee kindergezichtjes concludeert de commentator wel alsnog dat “dit vertoon geen stichtend voorbeeld was voor de vele kijkende kinderen.” En het moet ook gezegd: diezelfde verslaggevers loodsten ons prachtig door de replays van het slagveld en hielpen ons perfect bij het onderscheiden van de vele fouten, de comedie en het ronduit vuile spel.  Ongetwijfeld komen we ook dankzij hen vroeg of laat te weten of de onwaarschijnlijke prestatie van de spelers -ik zag de bal nooit zoveel over en weer gaan tussen de twee kanten van het veld als in de match Columbia-Brazilië- al dan niet te maken heeft met een overtreding van de regels op doping.. Van Neymar weten we ondertussen dat hij ‘definitief’ uitgeschakeld is:  gebroken ruggewervel.Wordt vervolgd.

take down
the paywall
steun ons nu!