De Libische dictator Muammar Gaddafi heeft nauw samengewerkt met de Amerikaanse inlichtingendienst CIA en de Britse dienst MI6. Dat meldden de kranten The Wall Street Journal, The Independent en The Times. Rebellen konden de voorbije dagen de hand leggen op delen van Gaddafi’s uitgebreide spionageapparatuur. Het monitoren van sms’en, e-mails en online chats waren in het moderne Libië alledaagse kost.
Evgeny Morozov van de Stanford University en auteur van “The Net Delusion: The Dark Side of Internet Freedom” maakte voor de New York Times een opsomming van de westerse bedrijven die de voorbije jaren Gaddafi en andere gevallen Arabische leiders van high-tech spionagesoft- en hardware voorzagen:
– Siemens (Duitsland) voorzag het Gaddafiregime van hardware die het mogelijk maakte sms-verkeer te onderscheppen. De software werd geleverd door het Finse Nokia Siemens Networks en Trevicor (Duitsland).
– Het Britse Gamma International bezorgde de gevallen Egyptische dictator Hosni Mubarak een testversie van een software die veiligheidsdiensten toeliet berichtenverkeer dat via de internettelefoondienst Skype werd uitgewisseld te intercepteren. Dat is opmerkelijk omdat algemeen wordt gedacht dat het afluisteren van Skype onmogelijk is.
– Netsweeper (Canada), Websense (VS) en McAfee (VS, eigendom van Intel) hebben programma’s ontwikkeld die de respectieve dictaturen toelaten censuur uit te oefenen, ondanks – zoals in het geval van Websense – beloofd was dat die software niet in de handen van repressieve regimes zou komen.
– Cisco (VS) leverde software voor China’s zogenaamde ‘Great Firewall’ (het bedrijf werd daarvoor in december ironisch genoeg door het Amerikaanse staatsdepartement nog beloond met een “Award for good corporate citizenship.”
– Narus (VS), een bedrijf dat eigendom is van Boeing en specialiseert in ‘massa surveillance’-systemen , voerde nadat de eerste protesten al waren uitgebroken, nog onderhandelingen met Gaddafi-getrouwen, maar zag uiteindelijk van een deal af. Met Egypte en Saoedi-Arabië werden wel zaken gedaan.
Morozov pleit ervoor de export van dergelijke technologie naar repressieve regimes te verbieden, ‘maar zolang westerse staten zelf de technologie gebruiken, zullen sancties weinig helpen. Het aanbod vindt altijd een manier om tegemoet te komen aan de vraag. Daarenboven zijn dictators die bereid worden gevonden om extremisme te bestrijden nog altijd welkom in Washington. Het is dan ook niet overdreven te stellen dat de spionageactiviteiten die plaats vonden onder Hosni Mubarak, door Amerikaanse bondgenoten werden gesteund’.
‘Wat nodig is, is de erkenning dat de afhankelijkheid van surveillancetechnologie in het Westen – zelfs indien rechtsgeldig – de kansen op vrijheid in plaatsen waar burgers geen legale bescherming genieten, ondermijnt. Die erkenning zou moeten leiden tot nog meer beperkingen binnen de sector en de herziening of dat soort technologie überhaupt nog een plaats heeft in onze steeds meer privacy-loze wereld,’ denkt Morozov.
Want terwijl landen als Belarus, Iran en Myanmar snel de lessen van de Arabische Lente leren, zal hun vraag naar spionagetechnologie enkel toenemen. En hoeveel activisten die in die landen worden geconfronteerd met over hen – met westerse technologie – verzamelde informatie, zullen nog langer de mooie praatjes van westerse politici vertrouwen?
http://www.nytimes.com/2011/09/02/opinion/political-repression-2-0.html?_r=1
Bron : The New York Times / Express.be
