De voorzitter van de CD&V jongeren, Pieter Marechal, roept ‘de millennials’ op om deel te nemen aan de (jongeren)betoging van 23 januari (opinie in De Morgen van 12/1). 

Hij bekent dat het eisenpakket nog moet besproken worden, maar hij geeft er alvast drie mee.

“Om de overheidsschuld sneller af te bouwen moet er 1 procent van het bbp méér bespaard worden dan gepland”. Zou hij ook kunnen zeggen wààr? Op de subsidies aan de partijen? Op het onderwijs en onderzoek? De sociale zekerheid? Het herstel van de wegen, of de NMBS? Hoeveel banen gaan die besparingen kosten?

Hij vindt dat de regering(en) de 2de en 3de pensioenpijler moeten blijven promoten met een fiscaal voordeel (hier géén besparing!). Hij is er dus voorstander van dat eenieder moet betalen voor zijn/haar eigen pensioen.

Beseft hij dat de lagere inkomensklassen dan uit de boot vallen, omdat zij maandelijks weinig overhouden, of zelfs in ’t rood gaan? Dat is dus het omgekeerde van de solidaire pensioenregeling, waar de hoogste inkomens meer bijdragen aan een gemeenschappelijke pot die aan ieder een fatsoenlijk pensioen waarborgt.

Het derde voorstel van Marechal is dat de ouderen, uit solidariteit met de jongere generatie, enkele jaren langer zouden moeten werken. Hoe is het mogelijk dat hij er niet aan denkt dat een arbeidsplaats maar tegelijk door één persoon kan worden ingevuld?

Langer werken door de ouderen betekent minder jobs voor de nieuwste generatie. Hij zegt ook dat de ouderen minder snel op brugpensioen zouden moeten gaan. Hij weet dus niet dat brugpensioen een compensatie is voor het personeel dat op straat is gezet bij herstructureringen, allesbehalve uit vrije wil.

Blijkbaar heeft hij veel emotionele motivatie om te gaan betogen, maar voor degelijke eisen volstaat het niet van absurde slogans te herhalen die al jaren ter rechterzijde en in de commerciële media gespuid worden.

Frank Roels is emeritus hoogleraar aan de UGent.

(Verschijnt vandaag ook als lezersbrief in De Morgen)