“Dit artikel werd inhoudelijk en redactioneel bewerkt en ingekort door de redactie van De Wereld Morgen. Het oorspronkelijke artikel vindt u hier.”
Op de website van IndexMundi staat echter te lezen dat Venezuela de
laatste jaren een vrij stabiel migratiesaldo kent, dat het aantal emigranten met
andere woorden ongeveer gelijk is aan het aantal immigranten. Index Mundi baseert zijn cijfers op de CIA World Factbook 2014.
Venezuela zit daarmee
op wereldvlak in de middenmoot. De laatste vijf jaar was het saldo nul,
evenveel nieuwkomers dan vertrekkers. Een Wikipedia-kaart, die de
wereldmigratie voor 2014 afbeeldt, toont dat Venezuela het beter doet dan al
haar omringende landen, zoals Colombia, Peru en Brazilië, die een negatief
migratiesaldo kennen:
Een van die vertrokken leerlingen uit Matias’
klas is Geizel, die in 2007 het land verliet en nu in Amsterdam woont. Zij zegt
dat ze “om politieke redenen Venezuela verliet” maar geeft geen details. Meester
Joaquin besluit: “De mensen verlaten het land omdat ze niet meer dezelfde
voorzieningen hebben als twintig jaar geleden, er waren toen veel meer
mogelijkheden”.
Daarbij legt hij wel enkele feiten naast zich
neer. Twintig jaar geleden kreunde de een groot deel van de bevolking onder de
neoliberale maatregelen van de toenmalige rechtse regering, die ondermeer zwaar
snoeide in het al zeer beperkte openbare onderwijs. Sinds 1999 hebben
daarentegen duizenden arme Venezolanen terug toegang tot onderwijs. Ook dit is
een eis van de oppositie. Er moet volgens hen zwaar worden gesnoeid in de
overheidsuitgaven voor openbaar onderwijs. Hun eigen kinderen zenden ze naar
privé-scholen.
