De Standaard brengt vandaag een bericht over het feit dat leerkrachten meer en meer moeite ondervinden met probleemgedrag in de klas.

🤔 Kinderen worden toenemend onhandelbaar op school. Zou dit echt geen gevolg zijn van de minder intensieve opvoeding van de kinderen, nu er sinds zowat veertig jaar veel moeders de Arbeidsmarkt zijn in getrokken?

Nu de kinderen soms vanaf de leeftijd van vier weken van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds aan de crèches worden overgelaten…

Dat is alvast mijn werkhypothese, en dat zou best eindelijk grondig onderzocht en openlijk bespreekbaar moeten worden.

Het is toch niet omdat de emancipatie veel vrouwen gelukkiger en meer welstellend heeft gemaakt, en de economie en de dienstverlening heeft verbeterd, dat de eventuele keerzijde – voor de kinderen – verdonkermaand mag blijven…?

Voor mij is dit weer een teken aan de wand, dat je het meest natuurlijke “beroep”, dit van de huismoeder, niet zonder meer kunt afvoeren. En dat de geld-economie naast veel voordelen ook sluipend problemen en nadelen blijft genereren.

Nadelige bij-effecten waar wij wakker en alert voor moeten blijven,  zonder taboes.

Toemaatje

In een gesprek met een buur, een meer dan tachtigjarige vader, heb ik nog wat opgestoken. Zoals je dat wel meer vindt bij nadenkende, zeer oude mensen, ziet hij de dingen ongelofelijk helder. Jean stelt: het is logisch inderdaad.

“Die “gedragsproblemen” zijn ook vooral “gezagsproblemen”. En waarom krijgen leraren en leraressen vandaag minder gezag? Gewoon omdat de oudérs thuis ook minder gezag hebben.”

Dat lijkt mij plausibel. En een hoofdoorzaak waarom ouders in deze generatie minder gezag hebben, kan de volgende zijn. Ten eerste omdat er dus minder “binding” is. Als je je kinderen grotendeels niet zelf opvoedt, is dat logisch. Je hebt ook in eigen hoofd allicht veel minder “recht” op “gezag” over je kinderen, als je in die positie zit; vooral toegewijd aan het professionele werk. Vaak afwezig in het leven van je kind. Ten tweede, ook volgens de ervaren vader en grootvader: “Ze mogen geen kletsen meer geven”. Ongetwijfeld kan je een aantal nadelen bedenken van een opvoeding waarvan ook een tik in uitzonderlijke situaties deel uit maakt. Maar het is wel een moment dat een kind heel, heel duidelijk aanvoelt bij wie… het gezag ligt!

Voor mij (en tachtiger Jean, die nog grote reizen maakt met zijn echtgenote in de eigen zwerfwagen), is dat gruwelijk verminderde verbonden zijn met de kinderen ook de oorzaak van enkele andere nieuwe fenomenen. Hoe komt het dat tatoeage zozeer in zwang is geraakt? Is dit ook juist niet omdat die mannen en vrouwen “aandacht willen trekken”? Ook juist na thuis als kind onvoldoende aandacht te krijgen!

In de lijn van de analyse van Dirk De Wachter, de publieke adviseur en psychiater, in zijn eerste baanbrekende boek “Borderline times” zien wij nog iets. De extreme pathologie bij enkelingen zien wij vooraf-gespiegeld, vooraf gegaan door lichtere vormen bij veel meer mensen. Zo lijkt ons dat tatoeages een voorstadium zijn van piercings. En piercings zijn op hun beurt te beschouwen als een voorstadium van een ander bijzonder akelig fenomeen dat jongeren in de tijd van de lichte lijfstraffen nooit kenden: automutilatie. Zelfverminking zoals “kerven” in eigen armen.

Update 3 september

… Natuurlijk is dit ook maar een zijde van de kwestie. Deze inschatting, deze kijk is een negatieve kijk. Er schuilt ongetwijfeld ook veel PLEZIER in tatoeages en piercings.

Zoals zo vaak met de mens en bij menselijke fenomenen is er ambi-valentie: meerdere facetten zijn in het spel, die ook tegenstrijdig kunnen zijn.

[Overigens is een visie die  “paternalistisch” kan genoemd worden, in de grond misschien vooral een “vaderlijke visie”.

Die vorm krijgt vanuit betrokkenheid, zorg, liefde en bekommernis.

Dat de scholen goed mogen functioneren en de kinderen met plezier veel mogen leren over leven en wetenschap!

Dat de samenwerking tussen school en ouders prachtig mag verlopen.

_________________________________________________

Blog ruim 700 keer gelezen op 24 september 2024.

N.B. Meer blogs lezen? Klik door op de auteursnaam boven een stuk; de oranje letters geven dan toegang tot de lijst.