Terug naar het natuurlijke ritme waarop een boom groeit en vruchten draagt

Wetenschap en de moderne technologie die eruit voortkomt hebben de levensverwachting van elk individu in de Westerse wereld enorm verhoogd, dat is juist.  Maar onze hantering van die wetenschap en het soort technologie dat we voortbrachten heeft de levensverwachting van de mensheid als geheel op deze planeet drastisch ingekort.

Het tempo waarop het klimaat opwarmt en de natuur op hol dreigt te slaan, is een metafoor voor het tempo waarop de mensheid zichzelf blind voortstuwt om zich af te beulen naar steeds meer en betere productie en consumptie.  De versnellende klimaatopwarming is een metafoor voor de steeds sneller blind producerende en meer consumerende mensheid, die verblind en verslaafd is aan meer en beter comfort en meer en betere speeltjes om ‘op elk moment’ een bezigheid te kunnen hebben. De mens die zich niet wil laten hinderen door het trage tempo dat de natuur van nature aan hem en het leven oplegt.

De mensheid produceert en consumeert zo zichzelf en zijn natuurlijke omgeving in ijltempo naar de ondergang.

Andere levende wezens, planten en bomen worden eveneens geconsumeerd voor dat zelfde doel of sterven uit. Ze worden zelfs genetisch gemodificeerd omdat de natuur zoals ze is, niet goed genoeg is voor de snelle en ideale verwachtingen van de mensheid.

Wanneer we echter opnieuw kijken naar  hoeveel tijd en ruimte een plantje nodig heeft vooraleer het vruchten kan dragen voor enkelingen, en als mensheid ons in onze levenstempo’s weer  zouden afstemmen op dat natuurlijke ritme, pas dan zullen we de natuur weer in harmonie kunnen brengen men onszelf, als levende wezens.

 De tijd van geduldig wachten tussen zaaien en oogsten, dat is de tijd en het geduld dat we als mensheid opnieuw moeten kunnen opbrengen voor onze leefwereld opdat de natuur voldoende tijd krijgt zich te herstellen.

Leven op het natuurlijke ritme dat de Aarde, ons biotoop, van ons vraagt, willen we duurzaam blijvend de vructen van dragen, is zodanig leven dat we het systeem Aarde en zijn systemische werking met al zijn cycli en wederzijdse beïnvloeding respecteren, opdat het systemische of kwetsbare ecologische evenwicht bewaard blijft of tijd krijgt om zich te herstellen.

Helaas, beste lezer, is dit ecologisch evenwicht nu al drastisch uit balans. En de product- en consumptieverslaving waarop onze bedrijven gretig inspelen bij ons, uit puur winstbejag, is van die aard dat de tanker zeer moeilijk te keren is. We hebben bijna een omslagpunt bereikt waarop alle natuurlijke invloeden op deze Aarde (het weer, het klimaat, gedrag van zee en oceaan, populatiegroei, gedrag van levende wezens, veranderingen in hun DNA enz.) op voor ons geheel en al onvoorspelbare wijze elkaar wederzijds beïnvloeden en versterken en als geheel op hol lijkt te slaan. Er is een op elkaar inwerkend, voor ons onvoorspelbare wederzijdse versterking van factoren gaande die de Aarde enkel maar sneller doet opwarmen.

We zullen onze comfortabele levens, onze van vervuilende materialen vervaardigde technologie en comfortbrengende producten moeten verlaten. Willen we de tanker nog tijdig kunnen doen keren. Daarvoor dienen we weer buiten te komen uit onze technologisch hoogstaande, maar uitermate natuurkapotmakende bunkers die we voor onszelf hebben gebouwd, en weer op het tempo natura onze levens moeten leiden.

 Op het ritme van de natuur leven en ons land bewerken zoals we vroeger deden, maar met nieuwe, op de natuur afgestemde natuurlijke technologie vraagt een wereldlijke revolutie. Dit vraagt radicale ecologische politici en wereldleiders. In onze levensstijl terug gelijke tred houden met het tempo waarop een plant vruchten beging te dragen, is het leefritme die we onze Aarde en onszelf opnieuw moeten aanmeten, willen we de levensverwachting van de mensheid als geheel misschien nog kunnen verlengen.

We zullen radicaal ecologisch moeten zijn, of niet zijn.