Ik blijf voorlopig nog even door de wereld wandelen zoals ik me de structuren van de wereld van gisteren lijk te herinneren. Toch poog ik me in dat verleden aan een visie te houden.

Een bewustzijn waarin iedere kleine actie een effect te weeg brengt op mezelf en de hele wereld. Als rimpels in een vijver. Een creatie-kracht in volle verantwoordelijkheid. Want het effect keert terug naar de bron.

En doordat vandaag nog nooit zoveel mensen ter wereld diezelfde verantwoordelijkheid willen opnemen en ook consequent naar handelen, zijn die golven sterker dan ooit. Een collectieve creatie van waarheid, consequent-handelen en eenheidsvisie in diversiteit.

Het is sterker dan om het even welke verdelende ideologie, krachtiger dan verdelende nationaliteiten en feller dan verdelende religies. Opdeling of afgescheidenheid of di-visie lijkt de grootste storing van het menselijke denken.

Basisbeginsel blijft de collectieve evolutie. Mens en wereld zijn onafscheidbaar, zoals wereld en kosmos. Zoals atoom en universum. Een toevoegen aan een ander is een evolutie van jezelf. Wegnemen bij een ander, een devolutie van jezelf.

You cannot leave One/one behind.

En hoe we ook pogen meer- of minderwaardigheid te maken, slechts hoe je je pad bewandelt, creeert de plek waar je naar toe gaat. Ik ontmoette gisteren een heel interessante man die rondtrekt zonder geld, zonder id-kaart, zonder ‘systeem-eigenschappen’. Hij loopt en reist van kamp tot kamp en land tot land om door zichzelf die nieuwe ideeen te verbinden. Hij glinstert.

Zijn hoop en vooruitzichten zijn zo helder.
Zijn vleugels zo groot als 7 miljard lichtpuntjes.

Het leven is 1 zegt hij. Als je ermee samensmelt, dan word je Alles. En Alles wordt ook Jij.

Hij zei niet een waarheid te weten. Hij zei enkel een middelpunt te blijven zoeken, in elke stap die hij zet, helpend waar hij kan en luisterend naar ieder nieuw geluid. Je zin-tuigen hebben gevoel voor richting. C’est le sens de direction.

En die trap waar we ooit van droomden – die leidt in spiraalbewegingen stijl omhoog.

En toen ik hem vertelde dat ik nog niet helemaal klaar was geld en systemen los te laten, glimlachte hij. Warm en lief.

Zijn glimlach piercte door mijn hart.

Ik dacht al langer bewust en wakker te zijn,
maar die vonk liet me weten dat het Alles nog maar net begon…

[ Neem je tijd. Maar wacht niet op het Leven. Want echt Alles ben Jij. ]