Update over structureel geweld in gegoede gezinnen: 130623
Niet dat mijn mening er veel toe zou doen. De jongen is weg en is dood. De ouders zitten met hun verdriet. Heel wat studenten van tegenwoordig zitten met verdriet en blijven geschokt achter.
Maar als ik eerlijk kan uitdrukken wat ik persoonlijk denk van die jongen genaamd Sanda Dia… dan is het dit.
Wat een ongelofelijke Domkop is hij geweest!
Ik persoonlijk zou die onnozelaars nooit zo ver hebben laten gaan!
Hoe kan je zoiets laten gebeuren..
Jezelf zo diep en lelijk laten vernederen!
Die jongeman is niet direct dood gegaan hè. Dat heeft uren geduurd. Dat moet toch elke minuut gevoeld hebben als de voorbode van het einde dat kwam…
Neen; voor mij heeft die jongeman heel verkeerde beslissingen genomen. Heeft hij heel fundamentele zaken niet of verkeerd aangevoeld.
Wie ben ik… Ik stam uit een andere generatie. Toen we ‘s morgens nog opstonden met ijsbloemen op de ramen en dan moest ik met veel moeite de kolenkachel aansteken in het koude huis; pas na een uurtje werd het een beetje warm; en dan sloeg de rook soms nog naar binnen door de slecht fungerende schouw. Wij hebben ons thuis als kinderen nooit veel bekommerd om dieet. We waren blij dat er genoeg te eten was.
Ik heb met mijn knuisten respect afgedwongen van sadistische medeleerlingen – de Reuzegommers in het klein – van voor ik in het eerste leerjaar zat.
Neen. Sanda Dia – je had naar mijn gevoel baat gehad bij heel wat meer Eigenliefde. Een dosis narcisme als je wil. Die rotzakken niet aan je lijf laten komen!
Jij had baat gehad bij besef van wat in de Bijbel staat opgetekend in volgende formule: “Zorg goed voor je lichaam; want het is Gods (JHWH) Tempel!”
Persoonlijk heb ik misschien een inenting ontvangen tegen dergelijk verraderlijk misbruik van macht als er die dag bij dat inwijdingsritueel is gebeurd. Ik heb al vroeg gezien hoe mensen elkaar pijn doen; ooms en tantes konden vreselijk ruzie maken – er vielen soms zelfs klappen.
Het lijkt mij heel bedenkelijk dat die jongeman zich zo in de diepte van de vernedering en het gevaar wilde begeven – om wat… Om status en macht in de maatschappij later…
Ik begrijp dat mijn keuzes en mijn manier van mens zijn niet noodzakelijk voor iedere tijdgenoot een model kan of moet zijn.
Maar ik had de smurrie van mijn armen en schouders afgeschoven en de pot visolie gepakt en die over de meest nabije doper over zijn hoofd uitgegoten. Ik had een paar van die kerels een vuistslag in the face gegeven en was naar buiten gerend. Mijn vrijheid en mijn leven tegemoet.
Laat ons uit de historie toch maar deze les trekken: wie met de arroganten van de macht omgaat; er tegen aan schurkt – die verliest niet alleen misschien zijn eer; maar ook zijn leven.
Liever arm maar met een zuiver geweten. Met de eer intact – toch…
Rust in vrede Sanda Dia maar laat ons hopen dat andere jongeren wat weerbaarder opgroeien en met meer besef van de eigenwaarde en zelfwaardering.
Ouders: maak daar misschien een prioriteit van; je kinderen zelfliefde en eigenwaarde bij te brengen.
En trots. De drang om je nooit te laten vernederen.
En paradoxaal als de mens en de existentie is moet je als ouder daarom er misschien juist niet voor terugschrikken je kind soms bevelen te geven en eisen te stellen. Zodat hij of zij voelt dat andere mensen je niet altijd zullen eren en op handen dragen. Zodat je het feit “vernedering” van jongs af leert kennen en je er mentaal tegen kunt wapenen.
Epiloog na het debat
Moeders zeggen mij dat Sana de doop verzweeg aan zijn ouders.
Dat kinderen mentaal niet vol ontwikkeld zijn.
Dank.
Vergeef me dat ik vanuit een andere wereld redeneer. Ik ben geboren in 1962.
Toen werd er rekening mee gehouden, met die cortex-affaire. Toen werden kinderen en jongeren (daarom) veel korter gehouden. Dat is veiliger. Maar ik begrijp wel dat velen daar niet naar terug zullen willen.
Maar je ziet het met Dia: die vrolijke vrijheid loopt heel soms heel lelijk fout.
Onze moeder stond heel dicht bij ons. Ik zou niet gedurfd of gekund zo een doop.verzwijgen. Of met andere 14-17 jarigen binge drinken.
Maar ja, ik ben akoord dat zo een fel aanwezige moeder ook invloed heeft, die niet altijd positief uitpakt!
Ik stuur mijn werelbeeld bij en weet weer beetje beter wie ik ben.
2. Structureel geweld in gegoede gezinnen⁈
In het debat zijn er mensen die opmerken “Je vraagt je af met welk geweld die jonge gasten van Reuzegom werden geconfronteerd in hun thuissituatie dat ze met zoveel wreedheid zijn gaan handelen!”. Daar lijkt me waarheid in te zitten – in die vraag.
Ik heb mijzelf al vele jaren deze bedenking gemaakt: “De gezinnen van de elite – wat is dat… Is het niet zo dat er onder de schijn van harmonie heel wat structureel en symbolisch geweld op de kinderen in deze soort gezinnen af komt…” Hooggespannen verwachten gecombineerd met veel middelen maar vaak vrij afwezige ouders… Met de crèchecrisis in het achterhoofd moeten we niet zo ver zoeken om een idee te krijgen wat die jongeren zoal tekort gedaan wordt. Iets dat wellicht elk jong kind aanvoelt; vele kinderen en jongeren in deze families zullen met dit gebrek aan affectie geen weg weten. Daar vind je op die leeftijd niet zomaar de woorden voor; en je ouders zijn meer dan mondig en vervuld van zelfwaardegevoel om het lastige debat in de kiem te smoren. Tot je dan op een dag bij de studentendoop de kans schoon ziet om je diepe frustraties en innerlijke pijn in agressie naar een ander slachtoffer om te zetten…
Dit lijkt mij een kwestie die dringend meer onderzoek verdient.
