Er wordt in de Franse media nu volop gediscussieerd over het islamogauchisme. Maar bestaat het eigenlijk wel? Niemand noemt zich islamogauchist, en dat is logisch want de term is een scheldwoord. Hij bestaat, als beschuldiging, als belediging, als agressie. Tegen wie dan wel? Dat verschilt van sociale groep tot sociale groep en dan nog van persoon tot persoon. Minister van binnenlandse zaken Darmanin weet zeker dat islamogauchisme bestaat, hij heeft het o.a. van islamologen die met hem en zijn islamofobe bewind collaboreren, zoals Gilles Kepel en Bernard Rougier. Die hebben hem verteld over tegenwerking die ze ervaren in het universitaire milieu…
Maar omgekeerd ervaren ‘progressieve’ of ‘linkse’ of ‘kritische’ wetenschappers ook tegenwerking. Aan de universiteit gaat het dan al gauw om benoemingen, budgetten, personeel, publicatiemogelijkheden… Eigenlijk dus een machtsstrijd tussen twee (of meer) stromingen. Islamogauchisme is daarbij doorgaans het ideologische tegendeel van islamofobie. Van beide fenomenen wordt gezegd dat ze ruim verspreid zijn, maar ook dat ze niet bestaan, al naargelang de positie van de persoon die spreekt.
De mensen die islamogauchisten genoemd worden, hebben vaak niets met gauchisme te maken en ook vaak weinig of niets met de islam. Het begrip heeft immers verschillende andere stromingen in zich opgenomen, zoals het dekolonialisme, de genderstudies, het racisme-onderzoek, het intersectionalisme… Die denk- en studierichtingen en hun activistische pendanten zijn niet noodzakelijk links of uiterst-links in de strikte, sociaal-economische zin: niet per se gekoppeld aan het verwerpen van het kapitalisme of gericht op een revolutie die daarmee afrekent. Voor een groot deel gaat het niet om die tegenstelling, maar om conservatief tegenover progressief. Om een voorbeeld te geven: een artikel werd geweigerd omdat het niet in inclusieve spelling was opgesteld. Inzet van het conflict: progressieve spelling (gebaseerd op feministische en genderstudies) tegenover traditionele, en hier dus behoudsgezinde schrijfwijze. (Mij lijkt dit nogal fundamentalistisch: het gaat om de inhoud van het artikel, en daarbij de spelling betrekken als een ideologisch criterium voor afwijzing of acceptatie vind ik bizar en overdreven.)
Islamogauchisme als vijandbeeld
Islamogauchisme is een pejoratief woord, een scheldwoord en een debatblokkeerder, maar ook een vijandbeeld. Dat laat zich goed illustreren met een beschrijving ervan die ik op het internet vond, van een mij onbekende Jonas, geplaatst op 1 december 2020. “Het islamogauchisme, dat is het geheel van progressief, immigrationistisch links (La France Insoumise, Parti Socialiste, Parti Communiste, EuropeEcologieLesVerts,…) dat militeert voor de métissage [rassenvermenging], het vivre-ensemble, het multiculturalisme, waarmee de islamisten zich voorstellen om hun politieke ideeën te propageren: Frankrijk omvormen in een islamitisch kalifaat onder de sharia.”
Wat zijn signalen waaraan je de islamogauchist herkent ? Dat zijn misogynie (b.v. mannen die vrouwen geen hand willen geven, het verbod voor vrouwen om het huis te verlaten zonder toestemming van hun echtgenoot, het promoten van de hoofddoek voor vrouwen, het als eerloos bestempelen van vrouwen die zonder hoofddoek op straat komen), anti-westerse, anti-christelijke en anti-Franse opstelling, tot en met haat tegenover Frankrijk (« Nique la France ») , het voorbereiden van een burgeroorlog tegen Frankrijk en de Fransen, het verwerpen van de Europese cultuur. Ook het pleiten voor terugkeer van djihadisten uit Syrië, het verbieden van muziek, het ruimte geven aan de Moslimbroederschap, antisemitisme en het oproepen tot boycot van Israël… En dan organisatorische criteria : deelgenomen hebben aan de betoging van 10 november 2019 tegen islamofobie, of iets te maken hebben met L’Union des Associations Musulmanes de Seine-saint-Denis (UAM93), een vereniging die o.a. de relaties tussen de moslims en de overheid wil verbeteren, samenwerking tussen islamitische organisaties promoot, islamofobie en racisme bestrijdt.
Een opsomming van aversies
Dit is duidelijk een opsomming van zaken waar de auteur een hekel aan heeft, maar ze verduidelijkt helaas niet welke samenhang er zou kunnen zijn tussen links of uiterst-links (in de strikte of de zeer ruime zin) en islam of islamisme (dat onderscheid wordt niet gemaakt). Alleen al vanuit een gewoon liberaal-democratisch standpunt (niet links of rechts) dat de grondwettelijke vrijheden zoals vrijheid van godsdienst en van vereniging gerespecteerd wil zien, kan je (nee: moet je) een aantal van de zaken die de auteur irriteren als irrelevant bestempelen. De overheid heeft niets te maken met de overtuiging van de burgers inzake het christendom. Of ze dat een zegen of een ramp vinden, gaat de overheid niet aan, en hetzelfde geldt voor de Europese cultuur, of het bekritiseren of boycotten van Israël, de verhouding tot de muziek enz. Strikt linkse (anti-kapitalistische) thema’s zitten er niet in de opsomming van “Jonas”, en de linkse in ruimere zin worden niet genoemd, zoals verdraagzaamheid, solidariteit met onderdrukten, met sociaal-economisch benadeelden, met migranten, en evenmin anti-racisme, respect voor democratische vrijheden…
Dat maakt dat er ook geen echt debat mogelijk is over het standpunt van de auteur: hij analyseert niets, vergelijkt niets, beargumenteert niets, maar zoekt alleen maar rode lappen om op af te stormen. Maar als iemand een aversie heeft van ‘vreemdelingen’ en van moslims en hun godsdienst, is daar met rationale argumenten ook weinig tegen te beginnen. Ook de angst voor een islamitische machtsovername, waar geen enkel perspectief op is, zal wel immuun zijn voor zakelijke discussie.
De tekst van Jonas, rijkelijk voorzien van links: 1er décembre 2020 12:23 (Agoravox.fr):
“L’islamogauchisme, c’est l’ensemble de la gauche progressiste immigrationniste (LFI, parti socialiste, parti communiste, EELV, …) qui milite pour le métissage, le vivre-ensemble, le multiculturalisme, grâce à laquelle les islamistes s’introduisent pour faire propager leurs idées politiques : transformer la France en un califat islamique sous la charia.
On peut donner comme exemples concret Edwy Plenel et Edgar Morin, qui ont pendant des années fait la promotion et donner de la crédibilité au prédicateur misogyne et antioccidental Tariq Ramadan, diffusant avec son frère Hani Ramadan une propagande ouvertement antisémite dans les mosquées européennes.
Ou encore le maire de Lille socialiste Martine Aubry, qui a permis à l’organisation islamiste politique des Frères Musulmans dirigée par le prédicateur antisémite Amar Lasfar de prendre son essor sur la région de Lille.
Il y a un an contre « l’islamophobie », parmi les participants à la manifestation islamiste du dimanche 10 novembre 2019, on trouvait autour des islamo-gauchistes Jean-Luc Mélenchon, Edwy Plenel, Clémentine Autain, Manon Aubry, Nathalie Arthaud, Alexis Corbiere, Jérôme Rodrigues et Olivier Besancenot :
– Nader Abou Anas, imam de la mosquée du Bourget et professeur à l’école coranique de Bobigny, qui interdit aux femmes de sortir de la maison sans la permission de leur mari.
– Rachid Eljay (Rachid Abou Houdeyfa), imam de la mosquée de Brest, qui interdit la musique aux enfants dans les cours de son école coranique et qui explique devant ses fidèles qu’une femme qui sort sans son voile islamique n’a pas d’honneur.
– Nabil Ennasri qui prépare les musulmans à la guerre civile contre la France et les Français.
– Samy Debah et Marwan Muhammad, responsables islamistes du CCIF, la branche française de l’organisation politique misogyne, antichrétienne et antisémite des Frères Musulmans, qui rejette l’identité et la culture européenne.
– Elias D’Imzalène, prédicateur du réseau « Islam et Info », qui veut construire un état islamique avec ses propres écoles coraniques et une nouvelle monnaie, le « Torcy-dinar ».
– Chakil Omarjee qui fait la promotion du voile islamique, une obligation dans l’Islam.
– les islamistes du réseau UAM93.
– le maire de Stains Azzédine Taïbi qui appelle au boycott d’Israël.
– Yassine Belattar, conseiller sur les banlieues de Macron, qui explique que les djihadistes font « des galipettes en Syrie » et compare le terrorisme islamique à « des enfants qui foutent le bordel à un anniversaire »… avant de demander le retour des djihadistes en France.”
