Volgens berichten van de Nationale Raad van Verzet van Iran (NCRI) hebben overheidsagenten in Iran de afgelopen twee dagen de steden Naqdeh, Ardabil, Haftgol, Urmia, Diwandara, Karaj, Ahvaz, Saqqez en Sanandaj vergiftigd. De betrokkenheid van de regering bij deze verachtelijke en onmenselijke zaak is zo duidelijk geworden dat de staatskrant Information in haar nummer van april 1402 schreef: “Machtige handen zitten achter de vergiftiging. Heeft [de overheid] niet gezegd dat de daders gearresteerd zijn? Waarom gaat het dan door?”
Trouwens, nu de lente en de zomer in aantocht zijn, heeft het Iraanse regime de verplichte hijab-regel nog eens verscherpt. In september 2022 werd Mahsa Amini, het Iraans-Koerdische meisje vermoord wegens mishandeling door de zedenpolitie. Haar tragische dood leidde tot massale protesten in Iran die tot op de dag van vandaag doorgaan, hoewel de mullahs al hun onderdrukkende middelen hebben ingezet.
De vraag is waarom het Iraanse regime doorgaat met een dergelijke onderdrukking die opnieuw een nieuwe ronde van protesten kan ontketenen?
Het genereren van crisis en een leven in crisis zijn inherente kenmerken van het regime van de mullahs in Iran. Het hoofddoel van deze onderdrukkingen is de aandacht en de gedachten van de mensen af te leiden naar de door de regering gecreëerde crises, teneinde meer tijd te kopen voor het Velayat al-Faqih-regime, door de gedachten van de mensen weg te houden van de centrale kwestie van de opstand en de omverwerping van het regime. Met andere woorden, de objectieve voorwaarden voor een opstand en een revolutie, vooral sinds zeven maanden geleden, zijn in Iran aan het koken, dus gebruikt het Iraanse regime meer onderdrukking om het onderwerp democratie opzij te schuiven en de geesten en media te vullen met hijab.
Alle recente campagnes in maart en april 2022, die de regering begon met de verplichte hijab en de willekeurige vergiftiging van studenten, tonen de dringende noodzaak om een crisis te creëren om het regime in leven te houden.
Het doel van het intensiveren van het verplichte hijab debat en de voortzetting van de serie vergiftigingen is om de eenheid van de opstand te overschaduwen. De denktank van het regime probeert een sfeer van intimidatie te creëren door allerlei bedreigingen tegen vrouwen te uiten, en tegelijkertijd angst te zaaien in de harten van gezinnen en studenten om de voortzetting van de opstand te verhinderen.
Het is om deze reden dat de regering zelf de grond creëert voor misdaden tegen meisjes, en ondanks dat ze alle middelen heeft om deze misdaad in te dammen en uit te roeien, verergert ze deze ironisch genoeg en knijpt ze een oogje dicht.
Volgens verklaringen van militaire functionarissen heeft de denktank van het Iraanse regime in het hele land bewakingscamera’s geïnstalleerd om vrouwen in de gaten te houden. Er worden ook agenten gestuurd om personen te bedreigen, maar het regime gebruikt deze systemen niet om vergiftigingen te controleren.
Kortom, het regime heeft geen oplossing voor de democratische eisen van het Iraanse volk. Dus gebruikt de denktank van het regime deze misdaden en trucs om een barrière te creëren tussen het volk en de opstand en revolutie. Het regime wil de strategische effecten van de recente protesten overleven, maar de strategische effecten van de protesten zijn het stadium van omkeerbaarheid voorbij en veranderd in een opstand. In feite probeert het Iraanse regime een brand te blussen door er meer olie op te gooien. Zoals mevrouw Rajavi, de verkozen voorzitter van de NCRI, heeft bevestigd, zegt het Iraanse volk nee tegen de verplichte sluier, nee tegen de verplichte religie en nee tegen de verplichte regering.
