De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Wat heet norm-aal? (Met leestip)

Wat heet norm-aal? (Met leestip)

zondag 25 maart 2018 01:30
Spread the love

Normen veranderen continu, dat mag ons niet verbazen

(drie minuten leestijd)

Normvervaging, het is een vaag woordje, dat ik nog nooit gebruikt heb. Neen, “normen”, wat personen “normaal” achten, dat evolueert voortdurend. Zelfs op het terrein van wat wij eten, hoe wij ons lichaam behandelen, iets dat toch redelijk “objectief” en wetenschappelijk kan worden geadviseerd, in vergelijking met intermenselijk gedrag, zoals hoe je een bruiloft best kan vieren…

Denk maar na: wel veertig jaar lang was het not done, veel zout op je plât met frietjes te schudden; tegenwoordig zegt de medische wetenschap: “Doe maar, dat is lang niet zo gevaarlijk”.

Nog straffer: sinds meer dan een eeuw hebben we hier overal “zeepziederijen” gehad, zeepfabrieken. Op sommige plekken zie je die gebouwen nog, nu is het ‘industriële archeologie”. Het hygiënisch leven was een typerend kenmerk van formaat van het Westen, zeker na de ontdekking van de besmettelijkheid van “microben”. Dat was “normaal”, bij ons, denk maar visueel, in een prent: “Livingstone en de bruine wilden in de brousse”… Dat was een kloof van jewelste. Een bron van blanke trots!

Wel, Konrad Lorenz (zie vorige blogs) merkte als zoöloog, schrijver op hoe hij bijna weg was gekwijnd als baby, omdat in de jaren twintig, na de ontdekking van besmettelijkheid door ziektekiemen (het straffe verhaal van onderzoeker Simmelweiss, dat ik later nog eens hoop te vertellen), de dokters de moeders een tijdlang hadden aangeraden alle melk voor het kind… te koken voor gebruik! Zodat bijna alle voedende bestanddelen kapot gingen, natuurlijk…

Intussen, om nog een herkenbaar voorbeeld te geven, raakte bekend dat een grote oorzaak van het exploderende aantal allergieën sinds pakweg 1975, ook juist de overmatige properheid is.

Het immuunsysteem heeft niks meer te doen, en richt zich tegen het eigen lichaam! En zie, nu lees je vaak advies in de zin van, “laat de zeep eens meer aan de kant, olie gebruiken op je huid, en badolie in plaats van badzeep, dat is beter voor de huid”.

Met dank aan de bollebozen die… de Afrikaanse broeders en zusters ter inspiratie hebben mogen observeren?

De Donkerbruine huid van de Mens is anders. Ghanezen, Congolezen, Nigerianen, die moeten wel bijna elke dag zich helemaal met olie of “Shea Butter crème” insmeren… Zeker in dit klimaat hier.

Racisten of al te trouwe “Vlamingen van hier’, ze zijn zoals het dier dat luiaard wordt genoemd. Zij willen zich, zelfs in de geest, in het hoofd, zo(o) weinig mogelijk bewegen, verplaatsen, innerlijke plaats veranderen, aan het ideeënhuis vertimmeren.

‘Slecht bezig’! Simpel.

 

Om het punt nog sterker te maken, hier nog enkele bekende persoonlijke voorbeelden.

Vincent Van Gogh schilderde een groot deel van zijn magnifieke werken tijdens het laatste deel van zijn leven, toen hij in een psychiatrisch centrum verbleef in Zuid Frankrijk.

Georges Simenon, de Luikse schrijver die de wereld honderden spannende titels schonk, had een exuberant seksleven. De schattingen van hemzelf en zijn vrouw (die had hij dus) lopen sterk uiteen, maar het gaat om duizenden verschillende seksuele partners.

Albert  Einstein, een genie dat weinig toelichting behoeft, een rationele rekenaar en fijn mysticus van de natuur, blijkt een zeer eigen-aardig, persoonlijk, van de gangbare normen afwijkend erotisch leven te hebben gecultiveerd. Dat vernam ik persoonlijk van een goede kennis, een kernfysicus.

Ikzelf heb geregeld midden in de nacht inspiratie om te schrijven, wat ik dan ook gewoon doe.

Beeldhouwer Rik Van Schil leerde mij dat dit ook voor zijn artistieke tak geldt: als de vonk van het inzicht, de inspiratie er is, (uit de hemel komt als het ware), “dan moet ik daar snel mee aan de slag, anders lukt het niet meer dat bepaalde beeld te maken”.

Met andere woorden, de “beste” leden van onze mensengemeenschap, die onze gemeenschap met hun creaties het meeste verrijken,

zij blijken soms gewoon niet norm -aal.

 

Misschien is het beter dat degenen die verslaafd zijn aan “normaal”, wat ook een beetje gek gedrag is, toch, zich met wat meer souplesse gaan opstellen.

Mens zijn, het verdient een grotere “Bandbreedte”.

Zoals we het toelaten dat een man op café zijn eigen soort bier kiest tussen dertig variëteiten, of dat de handtassen van dames soms in miljoenen versies lijken te komen…

Laten wij de hang naar het norm-ale niet zo ver drijven, dat wij wel bij de eigen kleine groep horen, maar eigenlijk kleingeestig, kleinzielig bezig zijn…

 

Leestip

Dagelijkse rituelen. Hoe bekende kunstenaars, filmmakers en andere creatieven werken.     Mason CURREY en Eva HOEKE. Vertaald door Louise Koopman.

Maven Publishing, 2015.

 

take down
the paywall
steun ons nu!