Walter de Donder, kandidaat CD&V-voorzitter, liet zich eerder deze week negatief uit over mensen die in een gekleurde wijk wonen in Antwerpen. Iedereen die daar is komen wonen, als kleurling, luidt zijn discours, is als een gast in mijn huis die meer en meer mee bepaalt of het licht aan mag of uit moet. En dat mag niet. De onware implicatie die Walter de Donder in zijn stelling naar voor schuift is dat iedereen in die gekleurde wijk hier ‘te gast’ is en als gast mee de regels bepaalt, wat een gast in ‘mijn huis’ niet hoort te doen.

Die analogie gaat echter niet op. Die mensen zijn geen gasten in ‘jouw’ huis. Zij zijn evenwaardige medebewoners in ons aller huis en zij hebben een evenwaardige stem in het mee bepalen van de huisregels op de bewonersvergadering.

Walter de Donder ziet hen echter slechts als gasten in ‘zijn’ huis.

‘Zij’ verdringen ‘het eigen volk’ (lees: zij behoren per definitie niet tot dat eigen volk) waardoor een ontvolking van ‘onze eigen mensen’ ontstaat van hele wijken en bepalen er meer en meer de regels. In zo’n geval moeten we dringend met elkaar praten, zegt ‘onze’ Walter. (Walter praat echter niet mét die mensen, maar (negatief) óver die mensen).

Als we de analogie van het huis er nog eens bijnemen zijn die mensen echter evenwaardige bewoners, die recht hebben hier te wonen, te leven, te werken en mee de regels te bepalen net zoals andere Belgen. Iedere Belg is gelijk voor de wet. Ten tweede behoren zij mee tot het volk, het ‘eigen volk’. Vooral wanneer ze de Belgische nationaliteit bezitten of tweede en derde generatie mensen ‘met een migratieafkomst’ zijn.

Die tweedeling die Walter dus kunstmatig maakt tussen eigen volk en ‘de te gast zijnde inwijkeling’ is dus een opdeling van mensen in eerste en tweederangsburgers waarbij ‘zij’ door die definiëring als slechts ‘te gast zijnde’ bijgevolg niet het volle recht zouden genieten mee de regels te bepalen zoals andere Belgen.

Al wie Belg is, gekleurd of niet, moslim of niet, bepaalt mee de regels via zijn of haar stemrecht. En daar heeft Walter geen donder over te zeggen.

Mij stoort het dat er zo weinig inhoudelijke tegenreactie komt vanuit de politiek tegen dit soort discours waarbij mensen in gekleurde wijken er weeral eens negatief uitkomen. (Voor de zoveelste keer.) Men zou mensen moeten duidelijk maken dat anderen hier niet te gast zijn, maar evenwaardig aan jou en mij zijn en bijgevolg het recht hebben via hun stemrecht mee te bepalen of het licht in huis aan of uitgaat. Zij zijn mede ‘ons volk’ en ‘onze mensen’.