De vergrijzing van onze samenleving wordt omschreven als een groot probleem. Dit terwijl we via onze gezondheidszorg gestreefd hebben naar een langer kwaliteitsvol leven. We zouden moeten blij zijn en roepen zoals demograaf P.Deboosere : Lang leve de vergrijzing.
Wanneer mensen langer leven dan is daar een kostprijs aan verbonden. Voor sommigen moet hiervoor de pensioenleeftijd verhoogd worden want op die manier draag je langer bij om onze sociale zekerheid overeind te houden. De slogan :We moeten langer werken, gaat erin als koekebrood. Eigenlijk zegt men, het aantal pensioenjaren moet omlaag .
We zullen in de toekomst een groter deel van wat we allen samen verdienen , het BBP, moeten besteden aan de vergrijzing. Dit doet zich voor in de volledig geïndustrialiseerde wereld. Zo geven de VS 17 % van hun bbp uit aan de gezondheidszorg. Dit is een record binnen de Westerse samenleving. Deze uitgaven drukken in het cowboyland weinig op de overheidsuitgaven want die 17% wordt opgehoest door elke individuele persoon. Dit heeft tot gevolg dat de verschillen inzake gezondheidszorg in de VS sterk afhankelijk is van de financiële draagkracht van het individu. De gezondheidzorg zorgt in de VS voor een toename van de ongelijkheid.
We geven onze zorgbesteding best uit aan het collectieve . Wanneer de impact van het BBP op de gezondheidszorg via de overheid gekanaliseerd wordt krijgen we een zorgsysteem voor iedereen.
De pensioenen zijn slechts een deel van de sociale kost voor de maatschappij, men schat dat deze kost gaat stijgen van 25% tot 30% binnen enkele decennia om nadien terug af te nemen. Weet dat men nu in Scandinavische landen rond die 30% zit , waar zit dan ons pensioenprobleem?
Om de druk op de begroting van ons land te verlagen zou men zoals in Nederland kunnen kiezen voor een privatisering , vergelijkbaar met onze tweede pijler. Dan zou men zoals voor de keuze van een energieleverancier het “beste” pensioenfonds kunnen kiezen. Zal een stresserend moment zijn, gaat dat fonds stand kunnen houden binnen de aandelenmarkt? De werknemer moet hier voor de keuze van zijn pensioen gokken op de aandelenmarkt.
NVA en VLD roepen het meest over de onbetaalbaarheid van de pensioen. Dit terwijl ze met de steun van de christendemocraten een taks shift goedkeurden. Door deze ingreep werden de patronale sociale bijdragen sterk verminderd. Het teniet doen van deze maatregel zou de voor de helft de toename van de vergrijzingskost financieren.
Men wil nu ons huidig systeem in stand houden door besparingen en langer werken. Terwijl een bijdrage van de grootst vermogenden de oplossing zou zijn. Hiervoor is er een vermogenskadaster nodig . De Vlaamse regering gaat deze invoeren voor de wachters op een sociale woning, het kan niet moeilijk zijn om dit voor iedereen te doen.
Wanneer mensen langer moeten werken zal het aantal in het verenigingsleven dalen, want die teren dikwijls op “jonge mensen” van tussen de zestig en de zeventig. Vrijwilligers met tijd zijn het cement in de samenleving laat deze niet afbrokkelen.
(Ik haalde mijn inspiratie gedeeltelijk bij P.Deboosere)
