Omdat ik de twijfelaars niet meer kan verdragen, ben ik in de pen geklommen om een duiding te geven bij de historische track record van Rusland en bij de huidige oorlog. Op het Facebookprofiel van een goede kennis die schrijver is, formuleerde ik een analyse die ook hier op haar plaats lijkt en die ik daartoe heb uitgewerkt. Ik denk dat ik het (in eigen natie en maatschappijmodel nogal teleurgesteld) standpunt van sommigen wel begrijp van mensen die aanklagen dat ons systeem werkt met subtiele beïnvloeding, structureel subtiel geweld en, heel soms, leugens. Er zijn zeker dingen die niet goed geregeld zijn of fout blijven gaan. Poetin en zijn troepen komen echter voor mij als historicus, ethicus, hulpverlener en kenner van de mens in zijn vele facetten, ten volle in aanmerking om bestreden te worden.
Zo is er in ons model de nefaste maar wettelijk toegelaten woekering van met psychologen aangescherpte publiciteit; die mij persoonlijk en betrokkenen zoals de schrijvende jongerentherapeut Eddy Van Tilt (“Is de achterdeur op slot? Pleidooi voor een cultuur van de ontmoeting”) treft en bedroeft. Reclame die van burgers verslaafde mensen maakt, verslaafd aan kopen, consumeren en aan koopkracht. En werkverslaafd, om dingen en diensten te kunnen betalen. Het in ons land heersende heftige, bijgelovige arbeidsethos betekent inderdaad een ratrace waarbij velen uit de (speed)boot vallen, herinner u de allegorie gebracht door dokter Dirk De Wachter.
De massaconsumptie brengt tevens een op termijn uiterst gevaarlijke “Ecocide” mee: de mens drukt vele soorten de dood in, over de drempel, elke dag meer, en definitief. Het gaat om duizenden Soorten, dieren en planten, waar de Evolutie miljoenen jaren aan heeft gewerkt om ze te vormen. De schade wordt aangericht door vele handelingen van de mens, inclusief overmatig beslag op ruimte door bebouwing en landbouw & veeteelt, overmatig gebruik van zuurstof en de uitstoot van giftige gassen door machines, vervoermiddelen, en verwarmingstoestellen. En er loopt wel meer fout.
Vergeet echter niet dat het ideaal niet kan bestaan; elk maatschappijmodel laat het behalen van beperkte doelen en waarden toe, én betaalt een prijs: het kan andere zaken en idealen niet realiseren!
De vele misdaden van Wladimir Poetin
Poetin liet in het buitenland ook voor de Oekraïense oorlog gehele steden met de bevolking erbij in puin bombarderen. Grozny in Tsjetsjenië. Aleppo in Syrië, waar onze eigen moeder enkele jaren voordien een jaar had gewoond. Hij heeft daarbij in dit land met inzet van zware militaire macht de zijde gekozen van de gewetenloze president Bashar Al Assad. Die zuigt als een kraak die maatschappij economisch leeg met zijn corrupte clan. Assad laat in alle grote steden politiek andersdenkenden martelen in kelders van geheime politie.
Poetin kan niet tegen mensen die hem (nochtans eerlijke) kritiek leveren. Onze collega, de integere onderzoeksjournaliste en schrijfster Anna POLITKOVSKAJA hebben medestanders om hem plezier te doen in haar appartement vermoord op zijn verjaardag… Het regime in de Russische Federatie is bijna totalitair; dat wil zeggen dat je als inwoner-landgenoot niet alleen niet meer mag dóen waar je wettelijk recht op hebt, maar dat je ook niet meer anders dan de lijn van de politieke machthebber mag denken en schrijven! Die lijn blijkt meer en meer die van de genadeloze Stalin. We spreken dan over een Sovjetregime dat veel grootschalige wreedheden heeft begaan tijdens de tweede wereldoorlog, zoals het tijdelijk stoppen van het Rode Leger aan de grens met Polen, zodat de Nazi’s de tijd kregen de Joden in het getto van Warshau uit te moorden; de massamoord op het kruim van het Poolse leger bij Katyn; en het door Stalin willekeurig laten vermoorden van honderdduizenden Russische burgers uit manifeste paranoia. Dan is er nog het Goelagsysteem. Miljoenen jonge en oude Russen, mannen en vrouwen, werden onterecht en hoogst oneerlijk gevangen gezet in Siberische kampen, waar zij zich moesten doodwerken of werden geëxecuteerd. De schrijver Alexander Solsjenitzin leed hieronder, maar overleefde en beschreef het waanzinnige systeem. De Poolse, Tsjechische, Slovaakse, Hongaarse, Roemeense… natie werd in ijzeren tang genomen vanuit Moskou na de oorlog.
In Praag stak Jan Palach zichzelf in brand toen de Russische tanks op 21 augustus 1968 de stad binnenrolden en heel het land op die manier werd bezet. De waanzinnige spionage en repressie praktijken van de geheime politie Stasi in Oost Duitsland zijn overbekend en staan model voor de toestanden in de andere Oostbloklanden tijdens de Koude Oorlog. Tot in de exacte wetenschap, zoals in de bio-industrie en de landbouw met de zaak Lysenko, werd de leugen die het Kremlin beviel, doorgedrukt boven de waarheid. Ideologie mocht dus telkens weer vele mensenlevens kosten… Dit grenst aan idolatrie, aan afgoden-offers.
Om al die redenen kan ik niet positief staan tegenover de bedilzucht en kritieken van sommigen in ons westerse kamp die op onze onvolmaakte maatschappij en het dito leiderschap in Oekraïne afgeven. De gevaarlijke maar blijkbaar onvermijdelijke oorlogssstrijd vraagt nu echt om eendracht.
Laat de offers van Jan Palach en duizenden rechtgeaarde Russen die met inzet van hun aardse huid dwars genoeg in gingen tegen een bepaalde stalinistische geest, niet vergeefs, niet ijdel blijven.
(Dit stuk is ingekort omdat het aan een krant is gezonden)
N.B. Op 12 april 2022 plaatst Ludo De Brabander van de bekende vredesorganisatie een opiniestuk in De Standaard. (Het is alvast onmiskenbaar teken van openheid en liefde voor het debat en het pluralisme dat de krant zijn stuk opneemt). Het stuk is goed geschreven, goed gedocumenteerd en logisch opgebouwd. De schrijver bewijst dat hij zijn materie intussen kent, en mooi naar het standpunt van zijn ideologie weet te keren, bijna overtuigend weet te brengen. Hij is op die manier paradoxaal een krachtige strijder tegen de strijd met hedendaagse militaire middelen.
Anderzijds zou Anna Politkovskaja erg teleurgesteld en boos zijn met zijn bericht: Ludo slaagt erin de vele oorlogsmisdaden door Poetin gepleegd, te negeren! (Met dank aan een attente lezer wat dit punt betreft.)
Ik vrees bovendien om bepaalde fundamentele redenen dat hij al die jaren zondermeer vecht tegen de bierkaai. Mensen zijn geen brave engelen. Niet gedurende de hele geschiedenis van de mensheid, en ook niet vandaag of in de toekomst. Mensen vechten geregeld conflicten uit; in de rechtszaal, op café en ook in de internationale relaties. De dierlijke kant van de mens, de reflexen en instincten zoals het verdedigen van territorium en levenskansen voor de gezinnen van de eigen groep, dit soort realiteit lijkt aan de schrijver voorbij te gaan. Hij kan er zich zoals bekend niet bij neerleggen. Dat is zijn goed recht. Debat is een verworvenheid van het westerse model. De realiteit kent vele kanten. De geschiedenis van de ideeën bewijst echter dat een gezonde dosis realisme de grootste kans maakt het bij het (meest) rechte eind te hebben. Ook al is dat in oorlogstijd erg spijtig en lastig voor minderheidsgroepen die het altijd moeilijk hebben. Je kunt geld maar een keer uitgeven. Nu de gewetenloze Poetin het buurland binnenvalt en kapot maakt, kan je toch moeilijk afwijzen dat fabrieken uit het Rijnland beslist hebben in de lijn van de stellingname van de minister van buitenlandse zaken van dit land, een dame, Leopard I aanvalstanks ter beschikking te stellen van het wettelijke regime in Oekraïne. De Navo heeft deze steun mogelijk gemaakt tegen de gangbare interne visie in, omdat Oekraïne evident een de-fen-sieve oorlog aan het voeren is. In het internationale recht is er sinds de jaren negentig ook terecht het principe ingevoerd van RTP: the Responsibility to Protect. De bevolking en de soldaten in Oekraïne niet helpen, lijkt mij een moreel niet houdbaar standpunt.
