De verkiezingen komen er binnenkort aan, en dan heeft een mens het op familie-bijeenkomsten al eens over politiek met neven en nichtjes (de “volgende generatie”, quoi).  Die van mij hebben een vrij progressief profiel – toch blijkens de Stemming – maar de meesten van mijn neven & nichtjes gaan blijkbaar toch centrum (-rechts) stemmen bij de verkiezingen, lijkt het op dit moment. En aangezien ze collectief met hun ogen rollen als ik één welbepaalde partij vernoem, ben ik toch maar even in mijn pen gekropen om aan te geven hoe ik nu al jaren stem, en waarom.

Ik verdeel mijn stem (federaal, Vlaams & Europees) meer bepaald op drie partijen, die zich allen aan de (centrum-) linkerzijde situeren: Groen, PVDA en Vooruit. Je mag me dus gerust een ‘linkse deugneus’ noemen, ook al is zeker Vooruit tegenwoordig meer centrum dan links op een aantal vlakken. En dan ben ik nog aardig voor Vooruit : )

Ik licht even toe. Het mag duidelijk zijn dat – zoals bij velen onder ons, neem ik aan – mijn standpunten slechts deels overlappen met die van partijen, vandaar dat ik ze verdeel over een drietal partijen waar ik me – zeker op bepaalde vlakken – wel kan in vinden.  Wat wil zeggen dat er bij elk van die partijen ook zaken zijn die me een stuk minder bevallen.

Waarom PVDA?

Da’s simpel: als je al een tijdje meedraait als min of meer ‘hardwerkende Vlaming’ (terwijl je ondertussen het precariaat probeert te vermijden),  besef je maar al te goed dat het economische system dat we kennen de hardnekkige neiging heeft om wie het al goed heeft nog rijker te maken, en wie daarentegen krasselt in het leven (om tal van redenen), achter de veren zit. Om het plastischer uit te drukken: luister op een doordeweekse dag naar Matthias “ik vrees dat ik als neoliberaal geboren ben” Diependaele en je weet wat ik bedoel. En dan kunnen we in België eigenlijk nog niet echt klagen op dit vlak, in tegenstelling tot landen met een nog harder economisch systeem (VS, UK, …) en meer sociale ongelijkheid.  Om van lage inkomenslanden elders in de wereld te zwijgen. Dus ja, PVDA speelt die rol met verve – zij nemen het doorgaans op voor de underdog, en als dat dan soms op een populistische manier gebeurt, so be it.   Het ‘rechtse commentariat” dat hen er dan van langs geeft, is even ideologisch gekleurd – en hun “cliënten” zijn de 1% (als het meezit, anders de 0.01 %).  De boeken van Peter Mertens vind ik trouwens zeer te pruimen. Dat geldt iets minder voor sommige internationale standpunten van PVDA, om het zacht uit te drukken, maar dat is dus niet de reden waarom ik een stem aan hen geef, wel omdat ze binnenlands inzake socio-economische thema’s uitstekend hun rol van zweeppartij spelen.  In het Europees parlement varieert het een beetje, Marc Botenga vind ik bij momenten uitstekend.

Groen dan.

Tja, je hoeft me niet te overtuigen van de klimaaturgentie (en eigenlijk ruimer, zie het concept ‘planetaire grenzen’), en dan zit je bij Groen nog steeds een stuk beter dan bij de meeste andere partijen. Ook al mag het wat meer ‘donkergroen’ voor mij dan nu het geval is – ik zit nogal op de lijn van Dirk Holemans, die het in tegenstelling tot de meeste Groene mandatarissen wel durft te hebben over post-groei (ipv “groene groei” – lees bv. groene bedrijfswagens ).  Ik zal overigens wel niet de enige zijn die af en toe, in een donker moment, vreest dat het allicht al te laat is om ons op hol geslagen klimaat nog enigszins te stabiliseren maar we zijn het in elk geval verplicht aan de volgende generatie(s) om het te blijven proberen. Met alles wat we hebben overigens, zowel op technologisch vlak als zeker ook via structurele transformatie van het economische systeem.  Los daarvan vind ik eerlijk gezegd dat beide Groene ministers een goed parcours hebben gereden de afgelopen jaren, zowel de Sutter als Van der Straeten.  Die snor van Jeremie mag er wat mij betreft wel af.  Op internationaal vlak vind ik de standpunten van Groen doorgaans bij de beste, in vergelijking met andere partijen in dit land.  Al valt Caroline Gennez (zie hieronder – Vooruit) ook wel goed mee sinds ze Ontwikkelingssamenwerking runt – o.m. inzake Gaza.

En daarmee ben ik dus bij Vooruit aanbeland.

Toegegeven, die partij komt soms te ‘flinks’ uit de hoek voor me, maar op sociaal-economisch vlak krijgen ze toch een en ander gedaan in de regering, allicht ook wegens hun verstandhouding met de PS.  Overigens vind ik veel ideeën van Magnette wél interessant voor de 21^ste eeuw, maar ik kan helaas niet stemmen op partijen van de overzijde van de taalgrens. In tegenstelling tot sommige neefjes & nichtjes ben ik trouwens fan van VDB.  Als West-Vlaming vind ik Melissa al een stuk aardiger dan de wel erg ijdele jongeling die voorheen met ijzeren hand de partij leidde, al wordt het voor een West-Vlaming die op Vooruit wil stemmen allicht nooit meer zo goed als onder John Crombez. Wat niet wil zeggen dat ik elke West-Vlaamse ‘sos’ kan smaken, bij Vande Lanotte was het een pak minder bv.

Enfin, zoals je kunt merken, is op elke partij wel iets aan te merken en omgekeerd zijn er ook bij elk van deze partijen goeie redenen om op hen te stemmen – toch voor ondergetekende.

Een paar slotopmerkingen misschien:

• In ons land heeft het iets minder zin om strategisch te stemmen dan in sommige andere landen (bv. VS bij presidentiële verkiezingen, …), ik hou me er dan ook niet echt mee bezig (ook al wil Bartje ons tegenwoordig van het tegenovergestelde overtuigen). Misschien verandert dat nog als de verkiezingen dichterbij komen.

• Bij de drie partijen hierboven zitten een zweeppartij, en partijen die regeringsverantwoordelijkheid opnemen. Ik zou persoonlijk ook graag PVDA eens in een regering zien, maar vrees dat dit niet voor meteen zal zijn. Maar zoals ik al zei: ze spelen hun zweeppartij rol met schwung (en snoepen misschien nog wat stemmen af van Vlaams Belang ook, wat altijd aardig meegenomen is).

• Last but not least: ik vind veiligheid en begroting ook belangrijk, maar ga ervan uit dat de 3 centrumrechtse partijen (Open VLD, CD&V & N-VA) daar wel (voldoende) de klemtoon op gaan leggen. En bij de coalities die België federaal krijgt, kun je doorgaans toch niet onderuit een mix van centrum-links & centrum-rechts.  Dus ja, ik ben ook pro 2 % BNP voor defensie in de huidige omstandigheden, maar zou dat liefst op een manier zien gebeuren die niet te erg inhakt op sociale zekerheid en dergelijke.

Of anders gezegd: er zal al meer dan genoeg volk zijn dat rechts (of radicaal-rechts) stemt, vrees ik, in juni. Ik ben ervan overtuigd dat alle drie bovenvermelde partijen een belangrijke rol kunnen spelen in de volgende ambstermijn, elk op hun manier. Al of niet in de regering of vanuit het parlement.

En eigenlijk stem ik dus al een paar decennia op deze manier, het is geleden van de jaren ’90 en Verhofstadt in de tijd van zijn Burgermanifesten dat ik nog een stem gaf aan Open VLD – toen ik nog geloofde in het verhaaltje van ‘je moet de taart eerst bakken voor je ze kunt verdelen’.  Ondertussen weet ik dat ‘de grootste stukken taart’ meestal bij dezelfden belanden, en dat als het zo verder gaat er op deze planeet sowieso niet veel taart meer te bakken zal vallen.

Verder wil ik nog kwijt dat ik veel respect heb voor politici – het lijkt me een hele moeilijke job in de huidige samenleving (met o.m. overal belangengroepen, media die 24 uur aan een stuk ‘scoops’ proberen te brengen, om van de druk van sociale media maar te zwijgen, het carcan dat ‘Europa’ vaak oplegt, …). Om het dan op te brengen om al die uren te besteden aan vergaderingen (vaak ’s avonds), proberen te zoeken naar een consensus of toch naar een soort oplossing waarmee iedereen min of meer kan instemmen, tijdens weekends acte de présence te geven in je kieskring, etc. daar heb ik respect voor. Zeker nu ik zelf al een beetje van jaren ben, en het allemaal een stuk minder evident wordt qua energie. En voor vrouwen die aan politiek doen heb ik nog het meeste respect, gezien de extra bagger die zij vaak op sociale media mogen “ontvangen”.

Zelf beschik ik helaas niet over zo’n olifantenvel, vandaar dat ik het bij een blog hou.

Bij deze.