Waarom en hoe de kerk kinderen verkracht, en wat eraan te doen
(ofwel: Kindermisbruik voor dummies, subjectief geschreven)

Ontstaan

Het Christendom is een aftakking van het Jodendom, opgericht door Jezus Christus en zijn gevolg. De meeste volgelingen van dit geloof waren arm en waren, in navolging van Christus zijn ideeën, tegen geweld.
 Mensen werden in die tijd vooral op het rechte pad gehouden door geestelijken. Dit merken we onder andere aan het feit dat ethische concepten een belangrijk deel uitmaken van religieuze geschriften, in vrijwel elke religie. Ook gewoontes als het preken en het biechten zijn bedoeld om de maatschappij te kunnen controleren (alsook om de gemoedsrust van mensen te verbeteren). Het staat dus vast dat controle op de maatschappij in die tijd een taak was die grotendeels aan de kerk werd toevertrouwd.
 Nu waren de Romeinen niet erg blij met de wildgroei van nieuwe godsdienstige
groepen, die eigenlijk als sektes aanzien konden worden. Het was belangrijk dat elke bevolkingsgroep deel ging uitmaken van het uniforme Romeinse Rijk. Het Christendom was daarbij een doorn in het oog van de Romeinse autoriteiten.
 Met de bedoeling om slechts enkele religieuze groepen over te houden, begon Rome met het uitroeien van de nieuwe godsdiensten. Jezus en zijn profeten hadden echter heel wat aanhang. Deze eerste Christenen werden vervolgd, gemarteld en vermoord. Maar de beweging was sterk genoeg en Rome zag zich gedwongen om de nieuwe religie op te nemen in haar bestuur. Nu waren er enkele zaken die in het Nieuwe Testament stonden waar de Romeinen het niet mee konden vinden, en al gauw schreven zij hun eigen versie en begonnen met de vroegere uitgave overal te verbranden.
 Rome was een van de eerste Europese naties die functioneerde als een moderne grootstaat. Hiermee wil ik zeggen dat ze een maatschappelijk systeem uitwerkten waarbij iedereen in de maat liep, en dit met zo min mogelijk inmenging van de staat. Er werd dus een maatschappij ontwikkeld waarin er een centrale overheid was die haar macht hiërarchisch verdeelde over haar grondgebied. Dit is ook terug te vinden bij de kerk, die haar hoofdzetel toen in Rome had. Zij werd vanuit Rome door de overheid gestuurd. Ik wil hierbij benadrukken dat de hiërachie binnen de kerk nergens door de Bijbel wordt opgelegd, maar is ingevoerd door het Romeinse bestuur. Denk ook aan de naam “Rooms-Katholiek”.

Structuur

 Er was dus een godsdienst gecrëerd met een hiërarchische structuur en met als hoofddoel het in het gareel houden van de bevolking. Het uitkiezen van nieuwe geestelijken gebeurde door de kerk zelf. Pastoors konden binnen hun parochie kinderen selecteren die ze geschikt vonden voor de job. Degene die hiervoor in aanmerking kwamen waren brave (en dus volgzame), intelligente en sociaal begaafde kinderen. De bevolking was toen doorgaans arm. Het werd dus als een geluk en ook een beetje als een eer beschouwd om hiervoor uitgekozen te worden. De uitverkorenen werden van hun familie afgezonderd en werden geschoold door de kerk zelf.
 Dit alles heeft tot gevolg dat de kerk er alle macht over had wie wel of niet deel van de familie kon worden. Bovendien blijkt uit de selectie-criteria dat de nieuwelingen een geheim konden bewaren (volgzaam), ze dit goed konden (intelligent), en dat ze een massa konden manipuleren (sociaal begaafd). Zeker dit laatste kwam in die tijd sterk tot uiting omdat de kerk toen doorgaans meer macht had bij de bevolking dan nu.
 Geheimen werden, en worden, goed bewaard binnen de kerk. Pastoors mogen tegen niemand uit de biecht klappen, behalve dan tegen elkaar. Bovendien wilt iedereen graag zijn functie blijven uitoefenen, zeker diegenen die het goed menen met hun parochianen. Het is dus niet aan te raden om dingen te gaan doorvertellen die je door een collega zijn verteld.
 Ook het geïsoleerde leven van een kloostergemeenschap zorgt voor een schuldgevoel bij het naar buiten brengen van een geheim. Dit is een psychologisch fenomeen dat bestaat in alle soorten afgezonderde groepen. De groepsdruk ligt daar namelijk heel hoog.

Middeleeuwse kinderpsychologie

 Probeer volgende redenering te volgen. Het is niet mijn mening maar ligt aan de basis van het handelen van de kerk met betrekking tot het disciplineren van kinderen.
 We weten dat de Rooms-Katholieke kerk het als zijn taak beschouwt om vrede in de samenleving te brengen en bijgevolg ook om criminaliteit te voorkomen. Er wordt gehoopt dat mensen die op het punt staan een ethisch onverantwoord feit te plegen hier op voorhand over twijfelen of er achteraf spijt van gaan hebben. Zij zullen het daarom aanbrengen in de biecht. Hierop kan de pastoor zijn sociale bekwaamheden en grote emotionele inzicht gebruiken om de biechter van zijn slechte plannen af te brengen en terug op het rechte pad te brengen, buiten de biecht. Maar we weten ook dat de middeleeuwen niet bepaald prettig waren. Er liepen veel gefrustreerde mensen rond, allemaal in staat om een misdaad te plegen. Hierbij merkten de geestelijken op dat heel wat mensen zich lieten meeslepen door groepsdruk. Er waren altijd enkele onruststokers en de rest volgde hen. De meest logische oplossing, volgens de geestelijken, was het elimineren van “de rotte appels in de mand”, zodat ze de rest van de mand konden beschermen.
 Nu zijn mensen die in staat zijn om massa’s op te jutten doorgaans redelijk koppig, en de kerk slaagde er nooit in om al deze mensen tot betere inzichten te brengen. Daarom werd het belangrijk geacht parochianen te disciplineren wanneer ze nog makkelijk beïnvloedbaar waren. Deze periode ligt volgens de psychologie in de kindertijd.
 Er werd dus werk gemaakt van het bestraffen van de stoutste kinderen. Als een gelovige vond dat zijn of haar kind zich te hard misdroeg, werd het naar de pastoor gebracht. Ook de kinderen van minder gelovige mensen waren belangrijk om de criminaliteit in te dijken. Maar de kerk had genoeg macht binnen de maatschappij om ook hen te kunnen straffen.
 Dit zou allemaal nog acceptabel zijn, in zekere zin, ware het niet dat er een celibaat wordt opgelegd aan iedereen die binnen de kerk wilt meedraaien. Dit zorgt bij een aanzienlijk deel van de clerus voor een opkropping van seksuele gevoelens die er vroeg of laat uit moeten. Dit gebeurt soms door seks binnen de kerk. Bisschoppen met pastoors en pastoors met nonnen, maar het kan zich ook uiten in kindermisbruik. Dit misbruik komt dan vooral voor bij jongens die gedisciplineerd worden. Dit gedrag zet zich tot de dag van vandaag voort.

Reactie van het Vaticaan

 Als u dacht dat het Vaticaan dit gedrag wilt vermijden bent u mis. Al meer dan duizend jaar zit kindermisbruik ingekapseld in de tradities van de Katholieke kerk. De rechtvaardiging die zij zichzelf voorhouden is dat zonder dat misbruik de criminaliteit enorm zou stijgen. Zij wijten de misdaadgroei die zich de laatste 50 jaar voordoet aan overbevolking, maar ook aan de daling van het aantal gelovigen. Zij zien de overbevolking als een onderschat kwaad. De isolatie van de kerk heeft ertoe geleid dat zij hun mening niet getoetst zien aan die van anderen, en menen dat elk probleem dat zij aankaarten door de bevolking en de overheden zwaar onderschat wordt. Dit zorgt voor een sfeer van wantrouwen tegenover de domme maatschappij, waarbij ze ervoor kiezen om hun meningen anders te verkondigen dan ze werkelijk zijn. Zij liegen hierbij enkel via omwegen, door dubbelzinnige teksten te spuien en mis te verstane antwoorden te geven.

Een voorbeeld hiervan:
Q: Vindt u niet dat condooms in Afrika aanbevolen moeten worden?
A: Wij vinden het probleem rond aids in Afrika een reëel iets waar veel
   aandacht aan besteed moet worden.
  
 Hier wordt niet bijverteld dat ze het probleem willen vermijden door trouw aan de partner te dicteren.

 Op vragen over de blootlegging van pedofilieschandalen over heel Europa worden antwoorden gegeven als:

• “Ga naar de politie” : Veel slachtoffers van pedofilie verdringen de herinnering   en weten na enkele dagen al niet meer wat er gebeurt is. Het trauma blijft wel hangen, waardoor ook het lef van de jonge durfal in het niets zinkt. Hier komt bij dat vele slachtoffers zich schamen.

• “Onze kerk is bezorgd over de toenemende aangiftes van zaken van kindermisbruik” : Men hoeft geen genie te zijn om te zien waarom ze zo bezorgd zijn. Deze zaken zouden niet uit mogen komen.

 Als over een bisschop uitlekt dat hij iemand bepoteld heeft, wordt hij prompt overgeplaats naar een Zuid-Amerikaans land waar niemand weet heeft van zijn wanpraktijken. Pastoors worden overgeplaatst van dorp naar dorp tot uiteindelijk iedereen weet heeft van hun verleden. Daarna pas worden ze uit hun ambt ontzet. Soms toch.
 Een meer recente reactie is het zenden van een paar honderd medewerkers van de kerk naar hulpcentra waar slachtoffers aangifte kunnen doen. Dit is ronduit schandalig. Ten eerste wordt de geloofwaardigheid van deze centra aangetast, wat een daling van het aantal aangiftes tot gevolg zal hebben. Ten tweede is het nu mogelijk voor de kerk om te bestuderen welke types persoonlijkheden uiteindelijk aangifte zullen doen. Het sturen van spionnen stelt hen in staat om op korte tijd een nieuwe strategie uit te stippelen die dergelijke euvels in de toekomst moet vermijden.
 Bij deze wil ik dan ook mijn protest uiten tegen de inmenging van de kerk in slachtofferhulp. Als ze mensen willen helpen, moeten ze dat maar in hun kerken doen.

Reactie van de overheden

 In de middeleeuwen hadden de overheden de kerken nodig om de bevolking braaf te houden. Vandaag de dag wordt deze mening minder gesteund. De kerk heeft echter heel wat macht verworven in de politiek door de Christelijke partijen. In tegenstelling tot wat velen denken worden deze nog steeds gesponsord door de kerk. Ook andere politieke partijen (waaronder het voormalige Vlaams Blok) ontvangen fondsen van de kerk. De geldstroom naar de kerk worden door deze partijen in stand gehouden. Hierdoor heeft de kerk genoeg middelen om zich wettelijk en politiek te verdedigen tegen beschuldigingen van kindermisbruik. Vanuit niet-Christelijke hoek is er soms wel protest tegen deze praktijken, maar deze krijgen doorgaans weinig aandacht.

Wat kan men eraan doen?

 Er is ook een positieve kant aan de zaak. De uitsmering van de schandalen in de media heeft tot gevolg dat er een golf van aangiftes op gang is gekomen. Deze golf was een vijftal jaren geleden aanwezig in de Verenigde Staten, begin jaren negentig in België, en nu doet het fenomeen zich voor in heel Europa. Als de media-aandacht afneemt zullen de misbruiken echter terug onopgemerkt doorgaan. Daarom is het belangrijk om constant de druk op te voeren tegen de kerk in het algemeen.
 De Rooms-Katholieke kerk berust op tradities. Zij zijn nooit bereid geweest deze tradities op te geven. Ze zijn in het algemeen nog steeds tegen homosexuelen. Ze proberen nog steeds het gebruik van condooms te verbieden op plaatsen waar mensen nog geloof hechten aan zo een verbod. Zij zullen ook hun tradities rond pedofilie niet laten varen. Ze hebben namelijk een goede motivatie, volgens hun eigen logica. Bovendien zijn al hun uitlatingen over deze zaak dubbelzinnig te interpreteren. Zonder uitzondering.
 Volgens de logica die in de echte samenleving heerst zijn kinderen te disciplineren met werkstraffen en een goede bolwassing van tijd tot tijd. De kerk moet dus worden verlost van de taak van het opvoeden van onze jeugd. Het is van essentieel belang dat we de kerk de macht ontnemen die ze in staat stelt hun gewoontes verder te zetten. Naar mijn inzicht is de beste manier het stelselmatig verlagen van de geldstroom die van de staat, en dus de mensen, naar de Katholieke kerk vloeit. Geen geld wil zeggen geen macht, en geen macht wil zeggen gevangenisstraf. Vandaar deze oproep om bij de volgende verkiezingen toch ook eens te informeren naar de standpunten rond subsidies aan de kerk. Want zonder wind zal de molen niet draaien.

Waarom nu pas?

 De recrutering van nieuwe geestelijken loopt in het honderd. Niemand wil nog priester of pater worden. Vroeger konden pastoors geselecteerd worden om zo een bekwame groep samen te stellen. Deze konden samen heel wat macht uitoefenen.
Vandaag de dag bestaat de kerk uit een aantal dementerende oude mannetjes, die zelfs de kleinste vereniging niet kunnen raken. Ook hun niet-geestelijke kant is stilaan aan het inkrimpen. Moest er vroeger worden opgelet om te zeggen dat de kerk geen geld mag krijgen, dan is dat tegenwoordig toch heel wat minder gevaarlijk. Vandaar deze oproep : Zet de kerken zonder geld! Volledig.
 

P.S.

  Leid vooral niet uit mijn woorden af dat de vrijzinnige of in het bijzonder de humanistische kant beter is. Ook zij menen dat het hun recht is met kinderen te vrijen. Ook zij zouden nooit subsidies mogen krijgen.