De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Waarom de protesten in Frankrijk onze steun verdienen

Waarom de protesten in Frankrijk onze steun verdienen

donderdag 23 maart 2023 14:22
Spread the love

 

Meer dan een week duren de protesten tegen de pensioenhervormingen van de regering Macron ondertussen. Op zich lijken die hervormingen voor ons Belgen niet zo extreem, de pensioengerechtigde leeftijd wordt opgetrokken van 62 naar 64 jaar. Om recht te hebben op pensioen moet je 43 jaar gewerkt hebben. Wij werken (of toch zij die het geluk hebben gezond te blijven) nog langer. Voeren de Fransen geen verloren strijd? Moeten ze de nieuwe realiteit niet gewoon aanvaarden?

Neen. Het gaat om meer. De nieuwe realiteit aanvaarden, het feit dat we een beetje aan welvaart moeten inboeten, zou pas gelden moest dat voor iedereen zo zijn. We zien echter rijkdom om ons heen terwijl de werkmensen die geen universitair diploma hebben niet meer vooruit raken met hun inkomen.

Er is geen collectieve verarming, er is een verarming van de werkende klasse (met uitzondering van de hoger opgeleiden).

Werken om de rekeningen te kunnen betalen zonder vooruit te kunnen gaan in je leven. Bijvoorbeeld door uitzicht op een betere woning, een grote reis, of een mooi pensioen, het is het lot van menig werkmens anno jaren ’20. Wij aanvaarden dat lot niet.

Ja, vroeger was het beter. Ik geef het voorbeeld uit mijn eigen ervaring. Mijn grootouders hebben begin jaren ’60 een degelijke nieuwbouw kunnen zetten. Groot genoeg om een gezin van acht personen in te huisvesten. Mijn grootvader was een ambtenaar, mijn grootmoeder werkte deeltijds in de textiel en was ook lange perioden huisvrouw.  Mijn ouders, verpleegkundige en opvoerder, konden in de jaren ’80 een nieuwbouw zetten, met ruime tuin, op 13 kilometer van het centrum van Brussel.

Een deel van de bevolking profiteert nog mee van die welvaart van weleer. Bijvoorbeeld bij een erfenis of bij de verkoop van een huis dat veel in waarde is gestegen. Wie dat geluk niet heeft raakt nog maar moeilijk vooruit in het leven.

Dat leven is er de laatste maanden/jaren moeilijker op geworden. De inflatie laat zich nu erg voelen. Wie een variabele lening heeft af te betalen voelt het in de portemonnee. Geld lenen wordt moeilijker, levenslang huren is gelijk aan een armoedige oude dag voor veel mensen.

Gisteren in de winkel. Het betreft een bio-winkel. 9.46€ voor twee veggie burgers (240g), ontbijtgranen aan meer dan 7€  voor 450g, een brood goedkoper dan 4€ vind je er niet meer.

Producten die ik vorige maand nog kocht laat ik nu liggen omdat ze te duur zijn geworden. (Ik werk voltijds)

Naast de inflatie is er de sociale afbraak. Al jaren worden beetje bij beetje onze sociale verworvenheden afgenomen. Het gaat niet om een ultra-liberale revolutie maar wel stapsgewijs. Wat minder pensioen hier, wat minder personeel daar. Wat langer werken, wat harder werken.  Zo gaat het al jarenlang. Ondanks de technologische vooruitgang. Het is tijd om dat halt toe te roepen. In dat opzicht is het protest van de Fransen dezer dagen één die onze steun verdient. Het moet stoppen.

We zien rijkdom om ons heen maar wij voelen ook de welvaart door onze vingers glippen. Niet iedereen in dezelfde maten. Uitgezonderd zijn de rijken, die blijven erop vooruit gaan, en een gezin waar beide volwassenen over een universitair diploma beschikt of waar men mee kan profiteren van de welvaart van vorige generaties.  Vandaar dat het ook geen echte volksprotesten betreft.

Het betreft protesten van de werkende klasse die tot enkele maanden geleden nog middenklasse werd genoemd maar zich nu eerder als lagere middenklasse definieert.

Een lot dat wij dus niet aanvaarden. Zonder ons, leerkrachten, zorgkundigen, postbedelers, winkelbedienden, poestpersoneel, sociale werkers, logistieke medewerkers enzovoort, geen welvaart.

Samen uit, samen thuis. Wij willen ons deel van de koek. Stop de sociale afbraak.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!