Het debat over Herman Brusselmans’ gewraakte column in Humo is uitgegroeid tot een mediastorm. Schrijver Arnon Grunberg nam na 25 jaar ontslag als vaste columnist, er kwam een rechtszaak, en de beschuldigingen van antisemitisme en opruiing stapelden zich op. De reacties kaderen het incident in de bekende tegenstellingen: democratie versus censuur, satire versus haatspraak.

Maar een essentiële vraag blijft onderbelicht: waarom blijft de redactie van Humo buiten schot? Wat als dit niet het gevolg was van een bewuste keuze, maar simpelweg van nonchalance? Wat als Brusselmans’ column niet door een redactioneel afwegingsproces ging, maar gewoon als vulling werd gepubliceerd?

In een medialandschap waar snelheid en engagement steeds vaker primeren, groeit het risico op journalistieke gemakzucht

De redactie verdedigde de publicatie aanvankelijk, maar draaide onder publieke druk bij en verwijderde de column. Dit suggereert geen moedige satire, maar een redactiemodel waarin vaste columnisten klakkeloos worden afgedrukt zonder inhoudelijke reflectie. En dat is geen exclusief probleem van Humo: in een medialandschap waar snelheid en engagement steeds vaker primeren boven redactionele zorgvuldigheid, groeit het risico op journalistieke gemakzucht.

Is satire nog uitdagend als er geen inhoudelijke controle is?

De vraag is niet of Brusselmans een grens overschreed, maar of Humo nog steeds de scherpe redactionele blik heeft die nodig is om satire relevant te houden. Is satire nog uitdagend als er geen inhoudelijke controle is? En wat zegt dit over de bredere staat van de media, waarin provocatie vaak belangrijker lijkt dan reflectie?

Als Humo meent dat de beslissing om deze column te publiceren wél bewust en overwogen was, kan dat eenvoudig worden aangetoond: door transparantie over het interne redactionele proces. Maar als deze tekst inderdaad zonder debat of nuance door de persstraat is gerold, dan is de echte tragedie niet dat Brusselmans te ver is gegaan. Dan is de vraag of journalistieke verantwoordelijkheid in dit digitale tijdperk nog wel als prioriteit geldt.