Europa baart precies dat totalitarisme waarvan het Rusland, China of Amerika beschuldigt.

Sonja van den Ende, 22 april 2025

Waar zijn ze nu – de europese pacifisten? Waarom verzamelen ze zich niet meer in België, in Brussel, het hoofdkwartier van de NAVO, de stad waar ooit gigantische demonstraties tegen de alliantie plaatsvonden? Deze betogingen, geleid door pacifisten, protesteerden tegen de NAVO, oorlog, militarisering en kernwapens.

De belgische krant Le Soir stelde onlangs een intrigerende vraag: waarom zijn de pacifisten verdwenen? “De wapenwedloop is begonnen“, stelt het artikel. “Net als zijn europese buren bereidt België zich voor om de militaire uitgaven dit jaar aanzienlijk te verhogen – zonder enige tegenstand.”

“We houden ons woord“, verklaart Francken, belgisch minister van Defensie. “België wordt een solidaire bondgenoot met extra defensiebudgetten voor personeel, materieel en infrastructuur.” Hij beweert dat de uitgaven ook banen en innovatie zullen stimuleren. Uiteindelijk is België, samen met Nederland, een van de oprichters van de NAVO.

Sommige belgische (voormalige) pacifisten hebben scherp gereageerd op de plannen van de regering: “Gepensioneerden moeten genoegen nemen met lagere pensioenen, werkloosheidsuitkeringen worden gekort, zieken kwijnen weg in armoede, verpleegkundigen verdienen minder en werken langer voor lagere pensioenen, ziekenhuizen verliezen subsidies – allemaal om die corrupte Zelensky-bende in Kiev te verrijken.” Dezelfde maatregelen, zo merken ze op, worden ook in Nederland ingevoerd.

Maar zoals het artikel aangeeft, wie thans kritiek op de NAVO durft uiten, wordt belachelijk gemaakt. Of gaat het verder dan spot? In heel West-Europa – België, Nederland, Duitsland – en in de Baltische staten en Polen, worden proteststemmen op meer dan alleen misprijzen onthaald. Mensen worden gearresteerd, verkiezingen worden ongedaan gemaakt en samenlevingen glijden af ​​naar totalitarisme – of erger nog, een heropleving van militarisme en fascisme dat we sinds 1945 niet meer hebben gezien.

Europeanen stonden er ooit op dat Amerika zich niet met hun zaken moest bemoeien. Maar daarvoor is het te laat. EU-regeringen, geradicaliseerd door de afnemende Amerikaanse interesse in Europa, zijn al gecoöpteerd. De burgers hadden jaren geleden al hun mond moeten opendoen, toen duidelijk werd dat Europa misbruikt werd om oorlogen te gaan voeren in verre landen die ze nauwelijks kenden. In plaats daarvan absorbeerden ze (vaak onvrijwillig) de vluchtelingenstromen en vielen ze ten prooi aan wat sommigen amerikaanse kolonisatie noemen.

Toch zat Amerika er niet helemaal naast. Afgelopen februari noemde vice-president J.D. Vance Europa in München een “totalitaire samenleving“, waarbij hij Duitsland in het vizier nam. Ik kan bevestigen dat zijn beoordeling accuraat was, maar dat het nog maar het topje van de ijsberg is. De realiteit is veel erger en verslechtert dagelijks.

Denk aan de volgende voorbeelden:

• Een 16-jarig Duits meisje werd door de politie van school gestuurd omdat ze een pro-AfD TikTok-video met de Smurfen (blauw is de kleur van deze rechtse partij) had geplaatst.
• Een AfD-politica kreeg een boete omdat ze had gesteld dat migranten meer groepsverkrachtingen plegen dan Duitse burgers. (De rechtbank betwistte haar feiten niet, maar oordeelde dat ze aanzetten tot haat.)

Duitsland had ooit een sterke pacifistische beweging. In de jaren 70 en 80 protesteerden activisten – veelal van wat nu de Groene Partij (Bündnis 90/Die Grünen) is – fel tegen de NAVO en kernwapens. Vandaag de dag pleiten diezelfde Groenen, onder leiding van Annalena Baerbock en Robert Habeck, voor oorlog en wapenleveringen.

Hun partijprogramma stelt dat Duitsland het voortouw moet nemen in Europa en een “mondiaal tegenwicht” moet bieden aan China en Rusland. De anti-oorlogs- en anti-NAVO-beweging is opgegaan in een partij die nu aanstuurt op oorlog – met name tegen Rusland, zoals Baerbocks retoriek duidelijk maakt.

Of neem een ​​zaak uit 2023 waarin de Hoge Vertegenwoordiger van de EU zijn bezorgdheid uitte over “buitengerechtelijke veroordelingen van Serviërs” die in Kosovska Mitrovica protesteerden tegen de NAVO. De Kosovaarse minister van Buitenlandse Zaken verdedigde de arrestaties en beweerde dat de politie “duidelijk bewijs” had dat de demonstranten deelnamen aan een “aanval op de NAVO“.

Waar zijn dan de europese pacifisten gebleven – degenen die decennialang marcheerden tegen oorlog, militarisering en kernwapens? De Friedrich Naumann Stichting (verboden in Rusland) beweert het antwoord te hebben. In een artikel verklaren ze: “Het einde van het pacifisme (zoals gehoord in een debat in de Bondsdag) was historisch. Hopelijk markeert het het einde van een morele en politieke vergissing.”

Is pacifisme verworden tot een “politieke vergissing“? Miljoenen mensen die tegen oorlog zijn, worden al jaren misleid door hun eigen politici – zoals de Groenen, die een vredeswens verruilden voor militarisme. De wereld staat op zijn kop, maar de volgzame europese massa’s lijken tevreden, terwijl hun pensioenen verkwanseld worden om wapens te bekostigen.

Het medium New Eastern Europe gaat nog een stap verder en beweert: “Pacifisme doodt.” Het blad stelt: “Het probleem is niet het pacifisme zelf, maar de manipulatie ervan voor doeleinden die in strijd zijn met hun idealen. Hoewel pacifistische oproepen aan Rusland (de agressor) gerechtvaardigd zijn, speelt het aanvallen van Oekraïne of beide partijen in het voordeel van Moskou.”

Kortom: Pacifisme helpt Rusland. De “hippies” van de jaren ’60 leven in een fantasie waarin vrede onmogelijk is, Rusland de boosdoener is en Europa hem moet verslaan. De campagne tegen pacifisme is een afspiegeling van de drang van de EU naar militarisering.

Europa snoert pacifisten – en dissidenten – de mond, net zoals Duitsland dat vóór de Tweede Wereldoorlog deed onder het fascisme. Nieuwe wetten staan op stapel. In Duitsland is de aanstaande coalitie van CDU/CSU en SPD van plan om “leugens te bestrijden“, aldus hun werkgroep “Cultuur en Media“. Als je “liegt” volgens de normen opgesteld door de overheid – bijvoorbeeld door vrede met Rusland te bepleiten of de “agressie” ervan te ontkennen – riskeer je gevangenisstraf, boetes of online verwijdering.

“De opzettelijke verspreiding van valse beweringen valt niet onder de vrijheid van meningsuiting“, stellen ze.

Le Soir vroeg: Waar zijn de pacifisten? Ze zijn er nog steeds – voorlopig toch. Maar zodra de nieuwe duitse regering aan de macht komt, zodra de digitale ID en CBDC (verplicht in heel Europa) in oktober van start gaan, zullen protesten – online of op straat – nauw geobserveerd worden. Kleine demonstraties in Duitsland en Amsterdam tonen aan dat er nog steeds een verzet bestaat. Maar binnenkort zal angst hen het zwijgen opleggen: angst voor hun jobs, pensioenen, uitkeringen, zelfs kinderen.

Want CBDC’s en digitale ID betekenen dat overheden “nepnieuws” kunnen monitoren en de tegoeden van andersdenkenden kunnen bevriezen. Europa baart precies dat totalitarisme waarvan het Rusland, China of Amerika beschuldigt, militarisering, de heropleving van het fascisme – en dat alles terwijl europeanen vrezen voor een oorlog die niet de hunne is, maar waar hun leiders wel op aansturen.

Vertaald van: strategic-culture.su; Where have Europe’s pacifists gone – the ones who once opposed NATO?; (gecensureerd in BE en EU)

Sonja van den Ende is een onafhankelijk journalist uit Nederland die onder andere over Syrië, het Midden-Oosten en Rusland heeft geschreven. Ze schrijft voor verschillende nieuwsmedia (ze heeft o.a. ook op DWM gepubliceerd) en studeerde journalistiek en Engels (BA), en heeft ook een studie gedaan in Global Media, War and Technology (BA). Ze woont momenteel in Moskou, Rusland, vanwaar ze de Speciale Militaire Operatie en daarvoor de oorlog in Syrië verslaat.