Waar is het schaamkoekje? Mare Van Hove, 23 maart 2020 Ken je dat laatste koekje Dat vroeger in de schaal bleef liggen? Het was onbeleefd om het te nemen. Ik noemde het lachend het ‘schaamkoekje’. Wel, waar is dat schaamkoekje heen? Zie de instorting van onze pretenties! Amper twee weken in de crisis Wordt “onze vrijheid” meteen “laad de kar maar vol” Wie na ons komt mag creperen. Wat een goed systeem toch, die ‘vrije markt’! Het is ook ‘om ter snelst’ Een beetje dringen aan de ingang. Vergeet toch dat contactverbod! We moeten voor de anderen bij de zeep zijn. Koelkasten gevuld? Dan nog snel naar een feestje! Even naar de kroeg of naar het strand! Sigaretje uitwisselen? Geen probleem! Beetje stoeien? Geen probleem! Knuffeltje? Geen probleem! Wij zijn jong, wij kunnen ertegen. Opa? Die zit veilig achter glas. Churchill zei ooit: “Never was so much owed to so many by so few” Binnenkort wordt dat: “Never was so much paid by so many because of so few” Want als het zo blijft Moet straks de hele boel op slot Met als prijs de tranen van miljoenen En de levens van duizenden Voor de onverdiende privileges van jij en ik. Je moet even blijven zitten! Opdat je snel je geliefden weer kan zien. Hen in je armen kan sluiten. Gewoon twee weken - stilte. Maar daar verdwijnt toch dat schaamkoekje Want de ene wilde toiletpapier hamsteren En de andere mondkapjes woekeren En nog een duwde de kassierster opzij En nog een ging in het buitenland op terras En nog een glipte naar diens lief En we liepen allemaal naast elkaar in het park En straks gaan we nogmaals klappen voor de zorg En tuurlijk hangt onze witte vlag buiten Daar drinken we er nog één op Wat een solidariteit, wat een show! Is het niet, buurman? Knijp nog maar es goed in zijn schouder. Goeie mensen, wij. Wel, straks zijn er een pak goeie mensen minder.
