Het was pijnlijk-komisch, maar ook heel onthullend: de manier waarop de “terrorist”  Al Joulani, op wiens hoofd de VS in 2018 nog 10 miljoen dollar hadden gezet, opeens witgewassen werd tot een keurige politicus en op de Amerikaanse televisie kon worden geïnterviewd zonder lastige vragen. Hij is door de VS officieel binnengehaald als iemand die zijn “terroristisch” verleden achter zich gelaten heeft en nu gepromoveerd is tot een acceptabele en bruikbare kracht. Dat toont heel duidelijk dat het etiket “terrorist” niet berust op juridische pijlers, maar op politieke manoeuvres, en niet het recht moet dienen. Integendeel, het recht wordt hierbij gebruikt om een politieke visie op te dringen en alternatieven te criminaliseren en zo te onderdrukken. In functie van de politieke belangen kan je van de ene dag op de andere van terrorist veranderen in gerespecteerd politicus. Maar ook: gereputeerde journalisten kunnen van de enige dag op de andere gediscrediteerd worden als promotors van terrorisme.

De befaamde, onafhankelijke Britse journalist en Midden-Oostenexpert Jonathan Cook bracht een vinnig stuk over de zaak, toegespitst op het misbruik van de beschuldiging “terrorisme” of de apologie daarvan in Groot-Brittannië. Als achtergrond moet je je herinneren hoe de journalist Richard Medhurst op 15 augustus van dit jaar door politie van een vliegtuig op Heathrow Airport werd gehaald, gearresteerd, opgesloten en onheus behandeld. Dat was omdat hij sectie 12 van de terrorismewetgeving (“Terrorism Act”) zou overtreden hebben. Waaruit die overtreding precies bestond, werd hem niet meegedeeld, maar hijzelf concludeerde dat het moest gaan om zijn kritische berichtgeving over Israëls optreden in Gaza.

Op 17 oktober overkwam de journalist Asa Winstanley, prominente figuur van de website The Electronic Intifada en auteur van het boek “Weaponising anti-semitism, How the Israel lobby brought down Jeremy Corbyn”, iets gelijkaardigs: om 6 u ‘s morgens stond de politie aan zijn deur met een attest dat de confiscatie van zijn digitale media legitimeerde. Hier werd wel gepreciseerd dat de inbeslagneming gebeurde op grond van de antiterrorismewet: Winstanley werd ervan verdacht twee artikels van de “Terrorism Act” van 2006 overtreden te hebben: dat over “Aanmoediging van terrorisme” en dat van “Verspreiding van terroristische publicaties”.  Daarvoor kan je tot 15 jaar gevangenisstraf krijgen.

Hamas en HTS: allebei nationalistische verzetsbewegingen

Jonathan Cook vergelijkt de behandeling van Hamasleden of kopstukken met die van Al Joulani. Opeens wordt voor die laatste het verschil gemaakt tussen jihadisme en islamitisch nationalisme, wat voor Hamas nooit gegolden heeft. Zowel politici als media hebben het verschil tussen die twee jarenlang genegeerd. Hamas was volgens de heersende mediaboodschap geen Palestijnse nationalistische verzetsbeweging, ondersteund door een islamitische ideologie, maar werd gelijkgesteld met ISIS. Kort na 7 oktober 2023 nog door Netanyahu, in het bijzijn van de VS-minister van buitenlandse zaken Blinken: “Hamas is ISIS (Islamitische Staat) (…) en Hamas moet precies op dezelfde manier behandeld worden als ISIS.”

Cook legt uit wat Hamas precies is, en wijst op de verschillen met ISIS. Hamas streeft geen islamitisch kalifaat na, alleen een Palestijnse staat. Het is niet anti-christelijk en geen bedreiging voor wat wel de “joods-christelijke cultuur” genoemd wordt, het legt geen islamitische godsdienst  op en geen hoofddoek voor vrouwen. En: “De bestempeling van Hamas als een terroristische organisatie door het Verenigd Koninkrijk, zowel de militaire vleugel ervan als die voor welzijn en politiek, werd grotendeels gerechtvaardigd met die verkeerde voorstelling van het ideologisch karakter van Hamas.”

Dat de media nu opeens het verschil maken tussen een islamitische nationale verzetsbeweging in Syrië en het militante jihadisme, bereidt het terrein voor voor de Britse en Amerikaanse regering om de HTS van Al Joulani niet meer als terroristisch te verdoemen, terwijl Hamas wél totaal verboden blijft. En spottend merkt Jonathan Cook op dat de media heel goed in staat zijn om het verschil te zien tussen jihadisme en nationalistisch verzet, maar dat ze dat alleen maar doen als de Britse en Amerikaanse overheid hen dat opdraagt. Dat is de zogenaamde “vrije pers”.

LEGAL DISCLAIMER

Het vermakelijke, vlijmscherpe en vernietigende slot van Cooks artikel verdient het integraal vertaald te worden. Het is een “legal disclaimer”, een verzekering tegenover de overheid en haar wetten dat er geen wetsovertreding bedoeld is:

“De observaties hierboven zijn voor louter analytische doeleinden gemaakt en zijn niet bedoeld om op enige wijze ‘steun aan de moedigen’ voor Hamas, wat een overtreding zou zijn van Sectie 12 van de Terrorismewet van het VK. Hamas is door de regering van het VK bestempeld als een terroristische organisatie.

Wie zijn wij immers om de wijsheid van de regering in vraag te stellen als zij antiterreurwetgeving gebruik om journalisten tot 14 jaar gevangenis te geven omdat ze wijzen op de inconsequente toepassing van haar beleid?

Wie zijn wij om in vraag te stellen dat de Britse politie het recht heeft om het huis van onafhankelijke journalisten binnen te vallen, alles te onderzoeken en ze te arresteren, zoals gebeurd is met Richard Medhurst en Asa Winstanley, omdat ze, naar beweerd werd, zich niet strak genoeg hielden aan de stellingname van het VK tegenover Hamas?

Wie zijn wij om aan de Britse media, vertegenwoordigers van een glorieuze traditie van persvrijheid, de vraag te stellen waarom zij niet berichten over de arrestatie van en het onderzoek naar onafhankelijke journalisten door de politie, omwille van een veronderstelde overtreding van Sectie 12 met betrekking tot Hamas, terwijl de politie blijkbaar totaal onwillig is om Sectie twaalf toe te passen op HTS?

Niets van het voorgaande moet gezien worden als enige suggestie dat Groot-Brittannië niet volkomen democratisch is, of dat het tekenen vertoont dat het een politiestaat aan het worden is.”

Tot slot:

Intussen werd in Frankrijk door de partij La France Insoumise het voorstel gelanceerd om de “apologie van het terrorisme” als overtreding uit de wet te schrappen. Groot tumult! Dit machtsinstrument om o.a. Israël te dienen en Hamas te hinderen en blokkeren, moet absoluut behouden blijven!

Ook de EU is er heel erg aan gehecht, om dezelfde redenen. Die organisatie erkent, zoals ik eerder al betoogd heb, geen staatsterrorisme en ziet terrorisme enkel bij niet-staat-actoren. Het mateloze terrorisme van Israël hoeft niet te worden bestreden, maar een verzetsbeweging als Hamas wel. Vijf euro overschrijven naar Hamas is strafbaar, maar staten mogen ongehinderd wapens leveren aan Israël, zoals Duitsland onlangs nog een duikboot. Dat dient de democratie en de mensenrechten.

Blog van Jonathan Cook:  The day the media decided militant jihadism was respectable

Nederlandse vertaling van dit stuk: Waarom politiek en media militant jihadisme ineens verdedigen – DeWereldMorgen.beDeWereldMorgen.be

https://www.aa.com.tr/en/europe/-trying-to-make-an-example-out-of-me-british-journalist-fears-uk-using-his-arrest-to-silence-dissent/3314071