Dit is een vertaling van het Grayzone artikel:
“Western medias favorite Hong Kong ‘freedom struggle writer’ is American ex-Amnesty staffer in yellowface”
door Max Blumenthal, gepubliceerd op 8 augustus 2020

Een prominente Hong Kong-expert en anti-China-activist genaamd Kong Tsung-gan heeft zich ontpopt als de meest populaire bron voor westerse media. Een onderzoek door The Grayzone bevestigt dat Kong een valse identiteit is die wordt gebruikt door een Amerikaanse leraar die een alomtegenwoordige figuur is bij lokale protesten.

Een Amerikaanse man die banden heeft met Amnesty International en sleutelfiguren uit de separatistenbeweging uit Hong Kong, geeft zich onlineuit als ene ‘Kong Tsung-gan’, een inwoner van Hong Kong. Het fictieve personage Kong, dat met grote regelmaat als grassroots-activist en schrijver wordt aangehaald door grote mediaorganisaties en gepubliceerd wordt door Engelstalige media, lijkt te zijn verzonnen om anti-Chinese propaganda te verspreiden verscholen achter een yellowface(*) masker.

Door de productieve digitale aanwezigheid van Kong Tsung-gan en zijn nooit onderzochte reputatie in de reguliere westerse media, verspreidt hij een constante stroom van inhoud die oproept tot de ‘vrijheidsstrijd’ in Hongkong, terwijl hij de VS aanspoort om de druk in China op te voeren.

Gefluister over de ware identiteit van Kong circuleerde op sociale media onder inwoners van Hong Kong en werd afgelopen december zelfs genoemd in een kort artikeltje van The Standard.

De Grayzone sprak met verschillende lokale bewoners die verontwaardigd waren over een misleidende stunt die zij niet alleen onethisch, maar ook racistisch vonden. Ze zeiden dat ze hun mening voor zichzelf hebben gehouden vanwege de sfeer van intimidatie die over de stad heerst, waar zelfbenoemde ‘vrijheidsstrijders’ iedere persoon lijken lastig vallen en uit te pikken die het waagt publiekelijk iets tegen hen in te brengen.

In dit onderzoek verbond The Grayzone de punten tussen Kong en een Amerikaanse man die een belangrijke aanwezigheid is geworden in westerse media en bij protesten in Hong Kong. Ons onderzoek geeft aan dat Kongs redacteuren en prominente protest-cheerleaders zich waarschijnlijk bewust waren van deze misleidende opzet.

Kong Tsung-gan barst uit in de Twitter-scene van Hong Kong en wordt de prominente bron voor anti-Chinese inhoud

De Twitter-gebruiker Kong Tsung-gan (@KongTsungGan) verscheen voor het eerst in maart 2015. De eerste tweets van Kong Tsung-gan bevatten commentaar over Tibet en de Hong Kong Paraplu-beweging .

Op een gegeven moment veranderde Kong zijn Twitter-avatar in een zwart-witfoto van een onbekende Aziatische persoon. Een zoektocht in het internetarchief van Wayback Machine leert dat deze foto tot ergens eind 2019 getoond is geweest.

Later veranderde Kong zijn Twitter-avatar in een afbeelding van Liu Xia, de vrouw van wijlen Nobelprijswinnende dissident Liu Xiaobo. Liu Xiaobo was een rechtse ideoloog die de Amerikaanse oorlogen in Vietnam, Afghanistan en Irak toejuichte en beloond werd met de ‘Democracy Award 2014’ van de ‘National Endowment for Democracy’ (NED) – de favoriete inmengingsmachine van de Amerikaanse regering.

Sinds augustus 2020 kan het Twitter-account van Kong Tsung-gan bogen op meer dan 32.000 volgers. Hij twittert live tijdens protesten, plaatst opruiende commentaren over de Communistische Partij van China (CPC), vergelijkt de “strijd” in Hong Kong met Tibet en Xinjiang, smeekt de Verenigde Staten om sanctiewetten door te rammen, zoals de ‘Hong Kong Safe Harbor’ en de ‘Hong Kong People’s Freedom and Choice Act’, dringt er bij NBA-ster Lebron James op aan “meer te weten te komen over onze vrijheidsstrijd”, retweet Nancy Pelosi en andere Amerikaanse politici, maakt reclame voor zijn boeken, houdt een doorlopend aantal arrestaties bij in zijn periodieke “#HK CRACKDOWN WATCH UPDATE”, en verspreidt afbeeldingen van protestposters.

Rond de tijd dat hij zijn Twitter-account aanmaakte, publiceerde Kong Tsung-gan zijn eerste Medium-post [Medium is een bloggersplatform]. Sindsdien heeft hij zijn Medium-feed gevuld met protesttijdlijnen, lijsten met aanbevolen boeken over mensenrechten en journalistiek (inclusief een link naar de twijfelachtige China “expert” Adrian Zenz), en “uit eerste hand” verslagen van zijn protestervaringen op straat. In één verslag beweerde Kong Tsung-gan dat hij een Band 1-overheidsschool bezocht, wat impliceert dat hij een inwoner van Hong Kong was.

Kongs werk werd versterkt door Joshua Wong, de Hong Kong protest poster boy die enthousiast op de foto ging met neoconservatieve Republikeinse senatoren zoals Marco Rubio en Tom Cotton.

Dankzij zijn voortdurende stroom van materiaal op Twitter en Medium, en zijn platform op de website Hong Kong Free Press, is Kong Tsung-gan een van de meest populaire bronnen voor westerse media die op zoek zijn naar soundbites.

Kong Tsung-gan: Lieveling van de westerse pers

Sinds Kong Tsung-gan is binnengedrongen in de Twitter-scene in Hong Kong, is hij geciteerd door de complete elite van westerse zakelijke mediakanalen. Hij is beschreven als “auteur” (CNN, Globe and Mail, Time), “schrijver en activist” (New York Times, Washington Post), “activist en auteur” (LA Times), “activist” (AFP, Al Jazeera), “schrijver, leraar en activist” (Guardian), “politiek schrijver” (Foreign Policy), “schrijver” (Vice), en “schrijver en activist uit Hong Kong ” in een opiniestuk dat verscheen bij de Nikkei Asian Review.

Kong werd eveneens beschreven als “Hongkongse journalist en rechtenactivist” door Radio Free Asia en als “rechtenactivist en auteur” door Voice of America, twee dochterondernemingen van de ‘US Agency for Global Media’ (USAGM). De USAGM, die als missie de taak heeft “consistent te zijn met de bredere doelstellingen van het buitenlands beleid van de Verenigde Staten” trok een bedrag van ongeveer $ 2 miljoen uit om de protesten in Hong Kong in 2020 te steunen.

Wanneer hij geen commentaren spuit op Twitter- en Medium-accounts, is Kong Tsung-gan columnist bij ‘Hong Kong Free Press’ (HKFP) en publiceert hij boeken over de ‘vrijheidsstrijd’ in Hongkong, waarvan de opbrengst rechtstreeks naar HKFP gaat.

Hong Kong Free Press omschrijft zichzelf als een “onpartijdige non-profit media outlet” en “volledig onafhankelijk”. Het medium pochte ook dat het “ruime voldoendes” krijgt van een vermeend journalistiek ethiekverificatie-initiatief genaamd ‘News Guard’, dat toevallig wordt gecontroleerd door een verzameling voormalige nationale veiligheids- en wetshandhavers van de Amerikaanse regering.

Vol trots vertelde HKFP-hoofdredacteur Tom Grundy over het regelmatig afwijzen van aangeboden artikelen van misleidende figuren die achter valse identiteiten opereren. Tegelijkertijd heeft Grundy een vaste plek gereserveerd voor Kongs commentaar.

De Grayzone e-mailde HKFP om een opmerking over Kong’s identiteit te vragen, maar kreeg geen antwoord.

De karakteristieke Amerikaanse stem van Kong Tsung-gan

Om zijn reputatie als betrouwbare bron op te poetsen, heeft Kong Tsung-gan audio-interviews verleend aan westerse nieuwsmedia. In juli 2019 was Kong Tsung-gan te gast bij Louisa Lim’s Little Red Podcast naast ‘National Endowment for Democracy’ medewerker Johnson Yeung, wetgever Eddie Chu Hoi-Dick en voormalig Hong Kong Chief Secretary Anson Chan.

Rond dezelfde tijd sprak een Amerikaanse man in Hong Kong, Brian Kern genaamd, met RTHK tijdens een mars ter herdenking van het Tiananmen-jubileum.

Als we beide audiofragmenten goed beluisteren, samen met een interview dat Kong geeft aan een Italiaanse interviewer, horen we dat Kong Tsung-gan en Brian Kern dezelfde persoon zijn.

Luister zelf hier, of in de video aan het begin van dit artikel:

*  Hong Kong’s Dirty Little Secret: Is One Country Two Systems Dead?, Little Red Podcast (Kong is te horen op 33:00)
*  Hundreds join march ahead of Tiananmen anniversary, RTHK (Kern is te horen op 00:13)
*  LIVE Liberate Hong Kong, Una Montagna di Libri Cortina d’Ampezzo (Kong is te horen op 19:00)

De karakteristieke Amerikaanse stemmen van Kong Tsung-gan en Brian Kern zijn absoluut gelijk.

Dus waarom hebben nieuwsmedia zoals Hong Kong Free Press niet onthuld dat Kong Tsung-gan een pseudoniem is voor een Amerikaanse man? Wie is Brian Kern? En waarom treedt hij op in yellowface als Kong Tsung-gan?

In het volle zicht: Amerikaanse leraar pleegt overleg met demonstranten uit Hong Kong

Brian Patrick Kern is een vaste waarde geweest bij de protesten in Hong Kong sinds ze uitbraken in 2019. Hij werd geprofileerd door de Chinese pers, gefotografeerd tijdens het schoonmaken van eiervlekken van de muren van het politiebureau en begeleidde zijn kinderen naar demonstraties.

Kern is zelfs gefilmd terwijl hij acties coördineerde met demonstranten en relschoppers in video’s die op sociale media circuleren.

In een andere video die viraal ging op sociale media, werd Kern gefilmd terwijl hij tegen de politie schreeuwde: “Je bent een communistische marionet! … Dood ons allemaal! … Schiet me neer met je insectenwapen! Ik ben zo gewelddadig! Ik ben een gewelddadige relschoppers! Schiet me! Je communistische meesters zullen van je houden! “

Brian Kern schrijft ook voor de HKFP als gastbijdrager onder zijn eigen naam.

Kern geniet duidelijk van de schijnwerpers en heeft kennelijk geen angst voor lokale autoriteiten.

Brian Kern publiceert anti-Chinese boeken onder ten minste twee pseudoniemen

Brian Patrick Kern schrijft niet alleen als Kong Tsung-gan, dat hij romantiseerde om te lijken op een inwoner van Hong Kong; hij schrijft ook onder het pseudoniem ‘Xun Yuezang’, geromantiseerd om te verschijnen als een bewoner van het Chinees vasteland. Geschriften onder beide aliassen staan vol met waarschuwingen voor de “sluipende controle van de Chinese Communistische Partij”.

Als Kong Tsung-gan heeft Brian Kern drie boeken gepubliceerd:
‘Umbrella: A Political Tale from Hong Kong’ (Pema Press),  ‘As long as there is resistance, there is hope: Essays on the Hong Kong freedom struggle in the post-Umbrella Movement era, 2014-2018’ (Pema Press), en ‘Liberate Hong Kong: Stories from the Freedom Struggle’ (Mekong Review).

Als ‘Xun Yuezang’ heeft Brian Kern ‘Liberationists’ (Pema Press) gepubliceerd, dat “het verhaal vertelt van een mensenrechtenwerker die verdwijnt terwijl hij de grens oversteekt tussen Hong Kong en het vasteland van China.” Een recensent schreef: “zoals veel debuutromans, is[Liberationists] een werk dat gebukt gaat onder zijn eigen goede bedoelingen.” In het boek vermeldt ‘Xun Yuezang’ dat het onder een pseudoniem is gepubliceerd.

Welke alias hij ook gebruikt, de missie van Brian Kern is duidelijk: de CPC neerzetten als een van de gevaarlijkste boosdoeners ter wereld.

De boeken van Kern staan ook vol met aanwijzingen die hem ontmaskeren als de man achter zowel Xun Yuezang als Kong Tsung-gan. Xun Yuezang droeg het boek Liberationists op aan Mayren “die zo lang worstelde om vrij te zijn”. De moeder van Brian Kern heet Mayren.

‘Liberationists’ was ook opgedragen aan iemand die simpelweg ‘Y’ werd genoemd. Evenzo droeg Kong Tsung-gan ‘Liberate Hong Kong: Stories from the Freedom Struggle’ op aan “Y, voor de gedeelde strijd”. De naam van de vrouw van Brian Kern, Yatman, begint met de letter Y.

Pema Press is de uitgever van het werk van Xun en Kong. De dochter van Brian Kern heet toevallig Pema – dezelfde naam als de uitgever. (Het is mogelijk dat Kern zowel zijn uitgeverij als zijn dochter heeft vernoemd naar Jetsun Pema, de zus van de Dalai Lama, met wie hij en zijn vrouw samenwerkten in de liefdadigheidsinstelling ‘Tibetan Children’s Villages’.

Kong Tsung-gan en Xun Yuezang publiceerden beide boeken onder pseudoniemen bij Pema Press, genoemd naar de dochter van Brian Kern

Kerns oriëntalistische stunt kan worden vergeleken met die van Michael Derrick Hudson, een blanke dichter van middelbare leeftijd uit Indiana die moeite had om zijn werk gepubliceerd te krijgen totdat hij het begon in te dienen bij tijdschriften onder het pseudoniem ‘Yi-Fen Chou’.

In tegenstelling tot Hudsons nep-Chinese persona is Kern echter een politieke acteur die zich voordoet als een inheemse grassroots-activist om propaganda te verspreiden. Zijn truc doet daarom meer denken aan de ‘Gay Girl in Damascus’-hoax, waarin Tom MacMaster, een 40-jarige Amerikaanse afgestudeerde student aan de Universiteit van Edinburgh, zich voordeed als een in Damascus gevestigde lesbische activiste genaamd ‘Amina Arraf’ in een poging om gedurende 2011 links-liberale steun te mobiliseren voor regimewisseling in Syrië.

Het persoonlijke profiel van Kern is ook vergelijkbaar met dat van MacMaster. Beiden zijn activistisch ingestelde liberale internationalistische types met doctoraat in de literatuur. Maar in tegenstelling tot MacMaster, die carrière maakte in de academische wereld, heeft Kern ook een staat van dienst in de mensenrechtenindustrie.

Het verband tussen Amnesty’s en Amerikaanse regimewisselingen

Brian Kern groeide op in Minnesota en voltooide zijn doctoraat in vergelijkende literatuurwetenschap aan de Brown University in 1996. In 1998 begon hij les te geven aan het ‘Rode Kruis Nordic United World College’ (UWCRCN) in Noorwegen, waar hij zijn vrouw, Yatman Cheng, ontmoette.

Cheng studeerde in 2002 af aan UWCRCN en ontving een beurs van de Jardine Foundation om naar Oxford te gaan. In 2003 of 2004 bood ze als universiteitsstudent vrijwilligerswerk aan bij de ‘Tibetan Childrens Villages’ in India tijdens een reis georganiseerd door haar universiteit onder leiding van Brian Kern.

In 2004 werd Cheng zomerstagiair bij de Hongkongse denktank ‘Civic Exchange’, die financiering heeft ontvangen van het ‘National Democratic Institute’, een dochteronderneming van de door de Amerikaanse overheid gefinancierde ‘National Endowment for Democracy’. Cheng en Kern woonden in 2007 in Londen, waar Kern voor Amnesty International werkte als lid van hun onderwijsteam.

In 2008 verhuisden ze naar Hong Kong, waar Kern begon met lesgeven aan de Chinese International School en zijn mensenrechtenclub oprichtte.

Een paar van Kerns oud-studenten lijken met hem samen te werken achter de cover van zijn valse Aziatische identiteit. Verscheidene hebben werk van Joshua Wong vertaald voor Kong Tsung-gan’s Medium blog, en één ontwierp de omslag voor een van de boeken van Kong Tsung-gan.

Waar is Brian Kern nu?

Brian Patrick Kern werd voor het laatst in het openbaar gezien op 24 mei 2020, toen hij samen met de politicus Eddie Chu Hoi-Dick meeliep in een demonstratie tegen de Chinese nationale veiligheidswet.

Weken daarna publiceerde Kong Tsung-gan zijn volgende boek, ‘Liberate Hong Kong: Stories From The Freedom Struggle’. De laatste Britse koloniale gouverneur van Hong Kong, Chris Patten, prees de verhandeling als “een fascinerende insider’s kijk op de gebeurtenissen, die een bepalende kwestie zullen zijn voor de plaats van China in de eenentwintigste eeuw.”

Wist Chris Patten dat Kong Tsung-gan een verzonnen persoon was?

En hoe zit het met Tom Grundy, de hoofdredacteur van Hong Kong Free Press? Wist hij dat zijn columnist, Kong, eigenlijk een Amerikaan was die Brian Kern heette?

Hieronder kan je Brian Kern TomGrundy hartelijk zien begroeten tijdens de belegering van het Wan Chai politiebureau in juni 2019:

In augustus publiceerde Kong Tsung-gan een langdradige tirade tegen de nationale veiligheidswet van China in de ‘Mekong Review’, waarin hij luidkeels opriep tot harde Amerikaanse sancties tegen Peking. Terwijl hij aan het einde van het essay in kleine lettertjes erkende dat Kong een pseudoniem was, bleef Kern insinueren dat hij een inwoner van Hong Kong was.

“Een indicatie van hoe draconisch de CCP wet is, is dat ik kan worden gearresteerd, beschuldigd van “samenspannen met buitenlandse machten”, en veroordeeld kan worden tot levenslange gevangenisstraf, alleen maar omdat ik opriep tot sancties tegen CCP en HK functionarissen,” schreef hij.

In werkelijkheid spande de auteur niet samen met buitenlandse machten . Hij was de buitenlandse macht.

Volgens de lokale bevolking van Hong Kong waarmee The Grayzone contact heeft opgenomen, zou Kern de stad hebben verlaten.

Noten:

* ‘Yellowface’ is de Aziatische variant van “blackface”, de omstreden Amerikaanse traditie om zwart geschminkt zich als neger voor te doen.

Niet alle links werken (nog). Een paar doen het niet vanwege landrestricties en een aantal artikelen en tweets zijn verwijderd sinds het verschijnen van dit artikel [Noke Wan].