Problematiek.
We leven in een multiculturele samenleving, waarin we niet anders kunnen dan andere culturen respecteren. Al deze culturen en volkeren zijn er nu, en ze gaan nooit meer weg, in tegendeel, ze hoeven ook niet weg. Wat we echter niet hoeven te accepteren, dat er steeds meer mensen bijkomen die enkel maar afnemen en niets teruggeven. Het VN-migratiepact is een uitnodiging voor migranten, hoewel het enkel maar richtlijnen zijn, om een bepaalde visie mee te geven aan de regeringen die ermee akkoord gaan, en hoewel het werd verkocht als zijnde “niet bindend”. Toch is dit compact de druppel die de emmer doet overlopen bij veel “gewone” burgers. Wij als dagdagelijkse simpele mensen, willen helemaal het concept “migratie” niet promoten in het buitenland. Wij vlamingen, die dagdagelijks in 1 of andere vlaamse kernstad komen, weten dat migratie niet uitsluitend een positief effect heeft op de samenleving. Veel vlamingen zijn zelfs migranten in eigen district, gemeente, dorp, stad, straat… Veel vlamingen ervaren dagdagelijks het omgekeerd racisme, waar in de media in alle talen over gezwegen wordt.
We zien een stad die asocialer geworden is, een vervreemde stad, een stad die niet meer is, wat ze ooit was. We verliezen als het ware onze band met iets dat zou moeten aanvoelen als zijnde “van ons”.
De druppel.
Wanneer we bovenop de huidige migratieproblematiek, een promotie voor actieve migratie door onze strot geduwd krijgen door weliswaar een minderheid, vraag ik me toch sterk af waar we nu eigenlijk mee bezig zijn. Er is absoluut geen draagvlak bij de bevolking om dit pact goed te keuren in de naam van ons belgenland. Dat is geen veronderstelling, dat is een feit dat zichzelf bewijst in bijna elke online poll waar soms wel meer dan 100.000 mensen een stem hebben in uitgebracht. Het gaat er ons immers niet om of dat pact nu bindend of niet bindend zou zijn. Het gaat er ons om dat het wel genoeg is geweest. We hebben ons steentje bijgedragen in de migratiecrisis en dat was onze plicht. We hoeven niet per se, een pact te dragen dat migratie in een daglicht plaatst waarin we het in de huidige omstandigheden leuk moeten vinden om illegalen op te vangen en zelfs rechtstreeks toegang te geven tot onze sociale zekerheid of alle sociale voordelen die mensen die hier geboren en getogen zijn hebben. Opvang, voedsel en bescherming is toch meer dan genoeg? Vraagt men zich niet af, hoe lang we dat nog trekken. Terwijl de werkende mens, belastingen voor bijna letterlijk alles moet betalen, staat de geldkraan open voor migratie…
Gepensioneerde die hun hele leven hebben bijgedragen tot het prachtige systeem dat we hier in België hebben, moeten het doen met 1200 euro per maand. Mensen met uiterst zeldzame ziektes krijgen geen steun van de ziekteverzekering. In onze steden slapen daklozen winter na winter op straat omdat de dakloze opvang volzet is.
Waar zijn we mee bezig? Draai die kraan nu dicht en stop met het discussiëren over een pact dat alle bovenstaande feiten nooit ten goede zal komen. Het goedkeuren van dat pact is een steek in de rug van alle mensen die het nu reeds moeilijk hebben in deze samenleving, en wel bijdragen aan het systeem zoals we het nu kennen.
Democratie
We noemen dit een democratisch land, maar het is verre van een democratisch land. De val van deze regering bewijst dat. De grootste partij is niet akkoord, maar toch worden ze aan de kant geschoven omtrent de beslissing. Het is als het ware een klein “cordon sanitaire” tegen N-VA. En dan kom je op het grote struikelblok in deze democratie… Hoe kunnen we dit überhaupt een democratie noemen, wanneer we al jaren met een uitgesloten partij in onze rangen zitten. Het Vlaams Belang is het mooiste voorbeeld van hoe ondemocratisch dit land momenteel werkt. Een partij die een heel groot draagvlak heeft bij het volk maar het zwijgen is opgelegd door onze eigen “democratie”. De actualiteit bewijst echter wel dat ze nooit het zwijgen zijn opgelegd en dat ze zich nog steeds achter hun visie scharen. N-VA heeft zichzelf, zonder woorden, onrechtstreeks, zelfs aangesloten bij die visie. Ik denk eerlijk waar, dat een constructieve coalitie tussen Vlaams Belang en N-VA de enige oplossing is om een werkelijk sterk blok te vormen op de rechterflank. N-VA neemt dan de rol op zich om het Vlaams Belang in bepaalde onderwerpen te matigen/verzachten, en Vlaams Belang neemt de rol van de gedreven maar efficiënte campagne op zich, waarin de burger zonder al te veel “zever” blijft ingelicht over de huidige evoluties inzake onderwerpen als deze. Maar beide rechtse agenda’s zouden dan pas echt vorm kunnen krijgen. Hoe kan je in hemelsnaam je agenda uitvoeren met een coalitie met blauw, oranje of zelfs groen. Het water met deze partijen is toch veel te diep om tot echt gemeenschappelijke realisaties te komen waar het volk uiteindelijk op een rechtse partij voor stemt.
De politiek is hier inderdaad maar een spel zolang er geen absolute, eensgezinde meerderheid gevormd wordt. Bij het volk zal er hier zeker draagvlak voor zijn, en dat zullen de eerstvolgende verkiezingen duidelijk maken.
Neem zelf deel aan een -niet media gemanipuleerde – poll via deze link.
