Soms leert een tekst die de fractie van een politieke partij in een parlement indient, veel meer over de evolutie van die partij, of juist het gebrek daaraan, dan alle interviews met een nieuwe voorzitter of analyses waarover politieke journalisten of politologen in de media hun hersens hebben gepijnigd.

Neem nu de motie van de Vlaamse volksvertegenwoordigers van Vlaams Belang Linda Vissers, Stefaan Sintobin en hun fractievoorzitter Joris Van Hauthem tot besluit van de in de bevoegde parlementscommissie besproken beleidsbrief Inburgering en Integratie 2012-2013.

In een dergelijke motie doen de volksvertegenwoordigers namens hun partij aanbevelingen over hoe de bevoegde minister en de regering het beleid over een bepaald thema het komende jaar moeten voeren, waaraan ze prioriteit moeten verlenen, welke initiatieven ze moeten nemen. De Vlaams Belangers vragen de Vlaamse regering zes zaken. Ze moet:

– Het huidige vrijblijvende inburgeringsbeleid vervangen door een beleid gericht op assimilatie (aanpassing) aan de Vlaamse en Europese modelcultuur;

– Bij de federale regering aandringen op een verscherping van de immigratie, een beperking van de gezinshereniging, de aanpak van het misbruik van politiek asiel en het stopzetten van de regularisaties;

– Een volwaardig inburgeringsexamen invoeren en ervoor zorgen dat wie niet in dat examen slaagt, geen verblijfsvergunning krijgt;

– Naar Nederlands voorbeeld geld vragen voor wie inburgeringscursussen volgt, zodat de belastingbetaler daar niet langer voor moet opdraaien;

– Besparen in het integratiebeleid, ervoor zorgen dat de integratiesector zich volledig inschakelt in het Vlaamse aanpassingsbeleid en de subsidies schrappen voor projecten die in dat kader geen nut hebben;

– De subsidies voor de sinds 1974 wettelijk erkende islamitische godsdienst en haar erkende moskeeën stopzetten.

Met deze aanbevelingen heeft het Vlaams Belang er zorgvuldig over gewaakt zichzelf helemaal buitenspel te houden. De motie getuigt van een angstwekkende blindheid voor wat zich in Vlaanderen, in België, in Europa afspeelt. Ze bevestigt dat het Vlaams Belang nog altijd die oude anti-moslimpartij is die de zelfredzaamheid, de emancipatie, de integratie van immigranten in de Vlaamse Gemeenschap, in een relatie van wederzijds respect, waar mogelijk wil belemmeren in plaats van stimuleren. De aanbevelingen illustreren dat het Vlaams Belang liefst zo dicht mogelijk tegen de lijn blijft balanceren waarachter met zekerheid een veroordeling voor racisme wacht, een misdrijf dus.

Intussen is de helft van de bevolking van Antwerpen van niet-Belgische nationaliteit of van vreemde origine. Deze week werd in het Vlaams Parlement gedebatteerd over recordaantallen faillissementen en dus ook werklozen en jeugdwerklozen, en over armen en schoolverlaters zonder diploma en over mensen van allochtone origine, voor wie al deze alarmerende cijfers over een wankelend Vlaanderen in crisis nog een pak alarmerender zijn. Intussen stoten nieuwe Vlamingen in alle partijen op één na stilaan door tot de hoogste politieke ambten. Intussen maakt die andere partij die zich op het Vlaams-nationalisme beroept en die al honderdduizenden ex-Belangkiezers terug de warme voldoening heeft geschonken nuttig te kunnen stemmen, zich op om in eigen rangen de eerste burgemeester en districtsburgemeester van vreemde origine in Vlaanderen te vieren.

Het Vlaams Belang, met nochtans intelligente en belezen mensen in haar inmiddels uitgedunde rangen, moet nog altijd het bewijs leveren in staat te zijn zich te emanciperen van haar nu al bijna 35 jaar volgehouden, volslagen nutteloze positie naast het speelbord van de Vlaamse democratie.