Professor Philip Alston, de speciaal rapporteur van de Verenigde Naties voor extreme armoede en mensenrechten, bracht twee weken door op reis door het Verenigd Koninkrijk. Hij deed zo onderzoek naar de impact van acht jaar van een van de meest extreme bezuinigingsprogramma’s van de geavanceerde G20-economieën als reactie op de financiële crash van 2008 en de daaropvolgende wereldwijde recessie.
Hij bracht daarvan op 16 november een rapport uit.
Wat hij ontdekte, was het bewijs van een systematische, moedwillige, gecoördineerde en wrede economische oorlog ontketend door het rechtse Tory-establishment tegen het armste en meest kwetsbare deel van de Britse samenleving – het leven van miljoenen mensen die niet verantwoordelijk waren voor het bovengenoemde financiële crash en recessie maar die gedwongen zijn om de prijs te betalen.
Uit de inleiding van het rapport:
“Het … lijkt overduidelijk onrechtvaardig en in tegenspraak met de Britse waarden dat zoveel mensen in armoede leven. Dit is duidelijk voor iedereen die zijn ogen opent om de immense groei in voedselbanken en de wachtrijen ervoor te zien, de mensen die op straat slapen, de groei van dakloosheid, het gevoel van diepe wanhoop dat zelfs de regering ertoe brengt om een ??minister voor zelfmoordpreventie en het maatschappelijk middenveld te benoemen om diepgaand te rapporteren over ongehoorde niveaus van eenzaamheid en isolement. “
Het is nu zo dat het in elke stad en stad in Groot-Brittannië onmogelijk is om meer dan een minuut in alle richtingen te lopen zonder dat je dakloze mensen tegenkomt die op straat bedelen. En het feit dat ongeveer 13.000 van hen voormalige soldaten zijn, slachtoffers van de verschillende militaire avonturen van het land in de afgelopen jaren, ondernomen in dienst aan Washington, ontmaskert de vrome platitudes, die door politici en de regering worden uitgesproken uit eerbied voor de troepen en hun ‘opoffering’, als onoprechte rotzooi
In totaal leven er14 miljoen mensen in het VK nu in armoede, een vijfde van de bevolking. Vier miljoen van hen zijn kinderen, terwijl volgens professor Alston 1,5 miljoen mensen verstoken zijn van de meest basale levensbehoeften.
Dit is wat de heersende klasse van de vijfde grootste economie ter wereld, een land dat op het wereldtoneel paradeert als een pijler van democratie en mensenrechten, als vooruitgang beschouwt.
Professor Alston:
“Het Britse medeleven met mensen die lijden, is vervangen door een straffende, kleingeestige en vaak harteloze benadering die kennelijk is bedoeld om discipline bij te brengen waar deze het minst nuttig is, om een ??starre orde op te leggen aan de levens van degenen die het minst in staat zijn om te gaan met de wereld van vandaag, met het doel blinde naleving af te dwingen boven het bieden van echte zorg om het welzijn van degenen op het laagste niveau van de Britse samenleving te verbeteren. “
