De Verenigde Staten droomden ervan om president Nicolás Maduro en zijn regering met alle mogelijke middelen ten val te brengen. In hun mistige laboratoria creëerden ze een soort Frankenstein, een parallelle president die de democratisch verkozen mandataris in Caracas zou vervangen. Hun ogen vielen op de politieke opposant Juan Guaidó. President Trump ontving zelfs de echtgenote van Guaidó als first lady van Venezuela op het Witte Huis. Maar ook in Europa – in het zog van de VS – werd Guaidó erkend als de ware president van dat land. Ondertussen is die natte droom van de VS om de legitieme regering omver te werpen door een ersatz president aan te stellen en die vol te proppen met miljoenen fondsen nu blijkbaar een voorbije nachtmerrie voor vele Venezolanen.

Enkele media publiceerden onlangs een incident dat plaats greep ter gelegenheid van de Negende Topontmoeting van de Amerika’s in Los Angeles, Californië waarop president Nicolás Maduro, naast de presidenten van Nicaragua en Cuba, niet werd uitgenodigd. Op een persconferentie vroeg de Venezolaanse journaliste Carla Angola aan Nancy  Pelosi, voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, naar haar mening over het feit dat Juan Guaidó, die door de Verenigde Staten erkend was als interim-president van Venezuela, niet in de Verenigde Staten vertoefde om deel te nemen aan de 9e editie van de Top van de Amerika’s. ‘Wie?’ vroeg Pelosi als antwoord. Ze gebaarde alsof ze hem niet kende of niet meer wist wie hij is. Hun Frankenstein afgevoerd? Schaamrood op de wangen?

Inmiddels gaan de sancties tegen Venezuela onverdroten door. Met een kleine nuance die zich recent heeft voorgedaan naar aanleiding van de oorlog in Oekraïne en de schaarste van de olieproductie wereldwijd. Een Amerikaanse delegatie trok naar Caracas om met de regering mogelijkheden te bespreken om een deel van de oliesancties tegen het land op te heffen, zodat het zijn olievoorraden kan uitbreiden, hetgeen de opwaartse druk op de prijs van een vat ruwe olie op de internationale markten zou kunnen helpen verlichten.

Iemand die het hart op de juiste plaats heeft, zou zich kunnen afvragen: Hoezo? Het ging toch om democratie en eerbied voor de mensenrechten die de VS niet vonden in Venezuela en dus maar sancties oplegden. Maar nu olietekorten dreigen, hebben ze plots wél democratie en eerbied voor de mensenrechten in Venezuela gevonden.

Start van een kroniek van een aangekondigde wereldherschikking

Aan het einde van het jaar 2021 greep een speciaal interview plaats onder leiding van Ghassan Ben Jeddou, de Tunesisch-Libanese journalist, activist en directeur van het in Beiroet gevestigde pan-Arabische satelliettelevisiekanaal Al Mayadeen. Tijdens dat interview zette president Nicolás Maduro uiteen welke gevolgen de sancties en de financiële vervolging door de Verenigde Staten voor Venezuela hebben betekend en hoe dat jaar van cruciaal belang was voor het herstel van de reële economie dankzij de collectieve inspanningen van het Venezolaanse volk.

Een deel van het stappenplan voor 2022 werd in dat televisieprogramma aangegeven, waarbij president Maduro opmerkte dat het Venezolaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken enkele initiatieven zou nemen om de samenwerkingsmechanismen met Arabische landen nieuw leven in te blazen. Ook nodigde hij regeringen en andere openbare en particuliere entiteiten in de wereld uit om te investeren in Venezuela, waar alle grondwettelijke en wettelijke garanties bestaan voor investeringen in olie, gas, toerisme, voedsel en mijnbouw.

Op reis om onder het keurslijf van de Amerikaanse sancties uit te komen

Tijdens de maand juni dit jaar deed president Nicholas Maduro Turkije Algerije, Iran, Koeweit, Qatar en Azerbeidzjan aan.

De eerste halte van de tournee was Turkije (dat tot de NAVO behoort). Tijdens de ontmoeting met zijn Turkse ambtgenoot Recep Tayyip Erdogan werden na voormalige afspraken nog eens drie overeenkomsten ondertekend. President Erdogan zou naar verwachting in juli naar Venezuela reizen om de laatste hand te leggen aan de reeks overeenkomsten die in het kader van de strategische samenwerking tussen beide landen zijn ondertekend. De Turkse investeringen in Venezuela zijn verdrievoudigd tot $ 850 miljoen. ‘We gaan dit jaar afsluiten met 1 miljard dollar,’ zei president Erdogan.

De tweede halte was Algerije.

Tijdens een ontmoeting met de Algerijnse president Abdelmadjid Tebboune werd volgens de officiële pers een rechtstreekse luchtverbinding van Algerije met Venezuela tot stand gebracht. Er werd ook een overeenstemming bereikt over economische samenwerking, met name op het gebied van olie en gas. Als leden van de OPEC is het vanzelfsprekend dat het hoofdbestanddeel van het bezoek gericht was op aardolie en al haar aspecten

 Na Turkije en Algerije kwam Iran aan de beurt

 Met Iran heeft Venezuela al een aantal jaren intensieve betrekkingen. Beide landen staan onder zware druk door de Amerikaanse sancties. Beide presidenten ondertekenden een stappenplan voor samenwerking met een looptijd van 20 jaar, waarbij de nadruk ligt op landbouw en voedselproductie, maar ook op de productie van geneesmiddelen en gezondheidsinstrumenten zoals dialysemachines, een belangrijke factor voor nierpatiënten die hun behandelingen hebben zien lamleggen door de blokkade van de VS tegen Venezuela. De bescherming en steun van Iran aan Venezuela bij de Amerikaanse sancties tegen de olie-industrie is van fundamenteel belang geweest om de brute gevolgen voor de Venezolaanse bevolking binnen de perken te houden. Dankzij de Iraanse hulp heeft Venezuela zijn olieproductie tussen 2021 en 2022 verdubbeld.

Het is alom bekend dat de infrastructuur van de olie-industrie in Venezuela er belabberd aan toe is. De Iraanse National Oil Engineering and Construction Company heeft in mei dit jaar een contract ondertekend voor de reparatie en uitbreiding van de olieraffinaderij El Palito. De voortzetting van deze samenwerking kwam tot uiting tijdens een persconferentie, toen de presidenten meldden dat Iran de tweede van vier tankers van Aframax-formaat, met een capaciteit van 800.000 vaten, aan Venezuela leverde.

Tegen de achtergrond van de aanvallen op Rusland, dat het Europese continent van gas voorziet, wordt het herstel en de wederopleving van de Venezolaanse olie-industrie met hoopvolle belangstelling gadegeslagen.

Nadat het Ministerie van Financiën van de Verenigde Staten toestemming verleende voor de invoer van Venezolaanse ruwe olie voor de Europese bedrijven ENI en Repsol, arriveerde kort daarop een tanker aan de kust van Venezuela, gecharterd voor het vervoer van 650.000 vaten verdunde ruwe olie van de Venezolaanse oliemaatschappij PDVSA bestemd voor het Italiaanse bedrijf ENI.[1]

Samenzwering van het zionistisch regime tegen Venezuela via de geheime diensten Mossad

Tijdens een interview vroeg een Iraanse journalist: ‘Tijdens uw recente bijeenkomst met de leider van de Islamitische Revolutie zei u dat het zionistische regime voortdurend samenzweert tegen Venezuela via de Mossad. Kunt u iets meer vertellen over de details van deze samenzweringen?’

‘Ja, helaas spannen het imperialisme en het zionisme samen en blijven ze voortdurend samenspannen tegen de progressieve processen van revolutionaire verandering in Latijns-Amerika en het Caraïbisch gebied, in het bijzonder tegen de Bolivariaanse Revolutie in Venezuela, omdat wij een alternatief bieden van volledig menselijke projecten voor Latijns-Amerika en het Caraïbisch gebied, en ook omdat wij een vast standpunt innemen van solidariteit met en steun aan het volk van Palestina, voor de historische rechten van het Palestijnse volk, voor het Palestijnse verzet. Onze steun is vastberaden, uniek en zal dat van nu af aan blijven.[2]

Gemeenschappelijke belangen in een nieuwe wereld 

De volgende vlucht bracht president Maduro in Koeweit. Beide landen zijn volwaardige leden van de Organisatie van Olie-exporterende Landen (OPEC). De Venezolaanse  president kondigde de activering aan van een gemengde commissie met het bezochte land die op verschillende strategische gebieden van gemeenschappelijk belang zijn.

Qatar had Maduro reeds bezocht in 2015. Het was een blitzbezoek om de olieprijzen te stabiliseren. Het recente staatsbezoek was bedoeld om de agenda van Venezuela vooruit te helpen voor samenwerking, vrede en respect voor andere naties. De ontmoeting was tevens gericht op uitbreiding van de samenwerking op het gebied van wetenschap en technologie, landbouw, vervoer, energie, toerisme en cultuur.

De risicospreiding van de productie en de weg naar voedselsoevereiniteit was een van de doelstellingen van de reis, gezien de sterke stijging van de grondstoffenprijzen, de prijzen voor de consumenten en de inflatie, alsook de mogelijkheid van hongersnood in de ontwikkelingslanden, als gevolg van de ‘sancties” van de VS en de EU tegen Rusland, belangrijke internationale exporteur van tarwe.

‘De cyclus van de Amerikaanse hegemonie in de wereld is voorbij,’ zei Maduro in een interview op de Iraanse televisie, ‘en de nieuwe wereld ligt in het verschiet.’ Voorts bedankte hij Iran voor de solidariteit en de moed die het land getoond heeft om, te midden van de Amerikaanse belegering van de Venezolaanse economie, de aanval af te slaan op olietankers die brandstof aan Caracas waren komen leveren. De drie tot dusver bezochte landen zijn van strategisch belang voor het lopende conflict en voor de mogelijkheid om vorm te geven aan een multicentrische en multipolaire wereld die in staat is de hegemonie van de VS tegen te gaan. En het is juist in dit perspectief dat de Euraziatische rondreis onder leiding van Nicolás Maduro, de president van een land dat ‘s werelds grootste olie- en goudreserves en een immense hoeveelheid andere hulpbronnen bevat, zo belangrijk is nu het kapitalisme zich in een structurele crisis bevindt en probeert zijn wereldmacht opnieuw vorm te geven.[3]

 Internationale blokvorming

Tijdens zijn bezoek aan Iran ondertekende president Maduro een strategische overeenkomst met een looptijd van 20 jaar. Op zijn beurt ondertekende Iran vorig jaar een 25-jarige overeenkomst voor samenwerking met China en is voornemens dit jaar een 20-jarige overeenkomst met Rusland te ondertekenen. Op die manier worden langlopende allianties gesmeed tussen Iran en belangrijke landen die een multipolair alternatief bieden voor het imperium van Washington.

Bovendien kan dit laatste worden gelezen als een teken van steun aan Rusland, nadat de VS in mei een lading Iraanse olie in beslag hadden genomen van een door Rusland uitgebaad schip in de buurt van Griekenland. Als reactie daarop nam Iran twee Amerikaanse olietankers in de Golf in beslag.

Deze eensgezindheid tussen deze landen en Venezuela is niet alleen van cruciaal belang in dit tijdperk, maar is ook een belangrijk teken in de richting van een multicentrische wereldopbouw. Vraag is hoever de VS het zullen laten komen alvorens drastisch in te grijpen om hun huidige hegemonie over grote delen van de wereld te handhaven. Voor vele analisten is de uitputtingsoorlog in Oekraïne alvast een strategie van de VS om Rusland te verzwakken.

 Een gepokte en gemazelde westerling zou weleens kunnen opmerken: Hallo, ik dacht dat Venezuela een soort socialistische samenleving is zoals ze zelf beweren. Maar als ik zie met welke kwalijke landen ze scheep gaan, dan weet ik genoeg. Zeg mij wie je vrienden zijn en ik zeg je wie je bent. Het is voor ons westerlingen inderdaad raar opkijken. Maar waarom kijken we niet even raar op over de kwalijke bondgenoten van de VS, zoals het apartheidregime van Israel en de verregaande mensenrechtenschender Saoedi-Arabië? [4]

[1] Bron: Misión Verdad:

Venezuela. Gira euroasiática: un reimpulso en la esfera energética – Resumen Latinoamericano

[2] Venezuela. Entrevista del presidente Maduro con un medio iraní: “Nosotros también formamos parte del Eje de la Resistencia” – Resumen Latinoamericano

[3] Venezuela. Nicolás Maduro a Al Mayadeen: “Ha nacido un nuevo mundo…” – Resumen Latinoamericano

[4] Venezuela. Ankara, Argel, Teherán, las primeras etapas de la gira euroasiática del presidente venezolano Nicolás Maduro – Resumen Latinoamericano