Zijn de tegenstellingen op federaal niveau in wezen communautair?
In een stemming als over het VN-migratiepact vertegenwoordigen de N-VA 31 en VB 3 bij 87 Nederlandstalige Kamerleden en tegenover de 150 Kamerleden in totaal.
Met die cijfers staat het nationalisme in Vlaanderen relatief veel sterker, maar dat gaat wellicht ook samen met de uitgesproken conservatieve en identitaire koers.
Hoeft het gezegd dat de Vlaamse Beweging niet exclusief conservatief is, en dat conservatisme vele ladingen dekt waarvan een nationalistische invulling (Leitkultur) er één is.

Bart De Wever heeft naar aanleiding van de voortvarende koers van Carles Puigdemont reeds toegegeven dat de Vlaming of de Belg niet wakker ligt van de onafhankelijke koers in het N-VA programma. Hij distantieerde zich van de strategie van Puigdemont die met een nipt verworven parlementaire meerderheid een onafhankelijke koers wil varen. Tegen een militanter wordende even nipte meerderheid van Cataloniërs in.
Trouwens, net zoals in Spanje bestaan er ook in ons federaal land gekwalificeerde meerderheden en is bv. de taalwetgeving in de Brusselse Rand een federale materie gebleven.

De beleidskracht van een parlementaire meerderheid ligt in haar draagkracht bij de volledige bevolking. In een samenleving heeft een beleidspartij daarom belang bij een profilering die zich niet fixeert tegen de politieke tegenstrever. Waar de N-VA zich bij de laatste federale verkiezingen nog heeft opgesteld als een anti-traditionele partij, kampt haar geloofwaardigheid vandaag met groeikrampen die samengaan met de wijziging van een uitgesproken oppositiepartij naar grootste fractie met beleidsverantwoordelijkheden in de meerderheid of in de oppositie.
Het algemeen belang is het echte criterium voor politieke geloofwaardigheid dat vanuit een inclusief programma dient nagestreefd.
Politiek gaat niet over gelijk hebben, maar over gelijk krijgen bij de maakbaarheid van de samenleving. Dit laatste is sowieso een contradictio in terminis in een conservatief denkbeeld.