Maandag 21 Mei 2012 vetrokken we vanuit Mazaro Del Vallo, waar niemand begraven wil worden, naar Cave Di Cusa in Campobello Di Mazara.

Een echte heirweg leidt ons naar het terrein omzoomd door olijfbomen. Het is een archeologische site waar destijds stenen gehaald werden voor de bouw van verschillende tempels. Hier kan je o.a. zien hoe steen rond gehouwen werd, van drie meter doormeter, om pilaren te maken. Een hele klus als je mij vraagt. En dit allemaal met de hand zonder enige mechanische hamers. Deze stukken moesten meer dan 10 km verder vervoerd worden. Hoe doe je dit in godsnaam? Respect, alleen maar respect voor de wellicht duizenden arbeiders die hier werkten.

Selinunte.

Vervolgens rijden we 11 km verder naar Selinunte. Deze Griekse colonie beleefde haar bloeitijd in de 6de en 5de eeuw voor Chr. In de 7de eeuw viel de stad definitief door een aardbeving. In 1958 werd de tempel van Hera weer opgebouwd. Je vindt hier buiten de goedbewaarde tempel van Hera ook de ruïnes van de tempels van Athene en Heracles naast een Akropolis.
Selinunte beslaat een groot gebied dus laten we ons rondrijden in een Eco-Buggy wat geen gek idee is gezien de grote afstanden tussen de verschillende tempels. Er groeien hier ook prachtige wilde bloemen daar het nu voorjaar is. Aan absolute aanrader.

Montevago, waar de tijd bleef stille staan.

In het oude gedeelte van Montevago zijn we getuigen van de verwoestingen van de aardbeving van 1968. De desastreuse gevolgen zijn een schok als je zoiets nog nooit gezien hebt. Door het verwoeste deel werd als herdenkingsteken een betonnen straat aangelegd, dwars door de brokstukken heen. Hier worden we wel even stil van.
Wijnproeven in Sambuca Di Sicilia.

“ Il vino e la poësia della terra” ofwel “wijn is de poëzie der aarde”. We bezoeken één van de meest toonaangevende wijnproducenten uit Sicilië. De familie Planeta heet ons hartelijk en gastvrij welkom. We mogen proeven van enkele van hun heerlijke wijntjes waar vooral hun Chardonnay (als witte wijn) en hun Shiraz (als rode wijn) mij het meest kunnen bekoren.
Na deze heerlijke degustatie begeven we ons naar de volgende overnachtigsplaats die ons een prachtig uitzicht geeft. We maken pasta die we lekker opsmullen op het terras met zicht op zee.

Eraclea Minoa.

Het is ondertussen dindag 22 mei 2012 en we ontbijten op het terras, dat met de een mooie gloed van de zon, die juist, net zoals wij, is opgestaan.

Onze eerste stop vandaag is de ‘Zona Archeologica Eraclea Minoa’. Het is de naam van een Griekse stad en het kustgebied er om heen. Hier vinden we een wonderschone combinatie van natuur en oudheid. Op zo’n 100 meter boven de zeespiegel liggen de ruïnes van klassieke nederzettingen gebouwd door de Mycenen en afgewerkt door de Spartanen. Jammer dat het amfitheater is afgedekt door een overkapping maar blijkbaar nodig tegen weersinvloeden. Toch is een wandeling hier meer dan de moeite waard. Het weidse uitzicht over land en zee is best te smaken.

De Vallei Dei Templi.

Een van de histoische hoogtepunten van Sicilië is zeker deze site. Verspreid over het gebied, wat geen vallei is maar een heuvelrug, liggen wel acht tempels en andere overblijfsels uit de periode van 580 tot 430 voor Christus. Hier staan verschillende Dorische Tempels, de ene al beter bewaard dan de andere. Verschillende van deze Dorische en best geconserveerde heiligdommen bezegelden de eendracht tussen de verschillende bevolkingslagen. Van een multiculturele samenleving gesproken!!!

We pikken hier ook nog een hele leuke en verrassende fototentoonstelling mee van Silvio Camerin met zijn “Dreamlike Valley Of The Tempels. Deze fotokunstenaar brengt op geheel eigen en originele wijze deze site tot een bijna hemels leven. Zeer mooi!

Scala Dei Turchi.

Een volgend hoogtepunt van onze reis vinden we in Realmonte waar we ook overnachten.
Hier is de kust die de aandacht trekt, met het natuurwonder Scala Dei Turchi en een heerlijk strand, waar je bijna letterlijk kan op overnachten.

Je zou denken dat je halucineert en werkelijk een ijsberg ziet. Maar deze “Turkse Trap”, als je de letterlijke vertaling neemt, is een krijtrots. De brede treden zijn door de wind en de tijd uitgesleten en vormen een inmens kunstwerk. We beklimmen de rots en dit geeft een prachtig surealistisch beeld van de omgeving. Het is een paradijselijke plek met een wit strand en een helblauwe zee.

Villa Deleo.

Nee, het is niet Villa De Leo maar Villa Deleo. Deze villa is sinds 1912 in handen van dezelfde familie. Het interieur is nauwelijks veranderd, getuige de sierlijke antieke kasten, kapspielgels, kanten kleedjes en rijkgedecoreerde tegelvloeren. Maar het meeste unieke is de locatie. Je loopt op je blote voeten naar zee, aan de voet van de Sacala Dei Turchi. En uitgerekend deze prachtige villa is onze komende overnachtingplaats. Waarschijnlijk de meeste idylische van onze ganse vakantie. We horen de golvende zee als we in bed liggen in een prachtig uitziende kamer met een groot terras. Genieten, puur genieten….

Daar we in deze villa niet zelf kunnen koken gaan we uit eten. In een plaatselijk restaurantje genieten we van verschillende vissoorten. Ons tafeltje geeft ons uitzicht op de golvende zee en rechts van ons werpen we, voor de zon helemaal ondergaat, een laatste blik op de Scala Dei Turchi.

En morgen trekken we binnenland in voor een wel heel bijzondere bezienswaardigheid.