Laatst nog een film gezien.  Op televisie.  Ik heb nu eenmaal wat tijd om televisie te kijken.  Va, vis et deviens is het resultaat van een internationale samenwerking onder een aantal landen waaronder Israël en verhaalt het verhaal van een christen jongen die met operatie Mozes een kans krijgt om te leven.
Om te beginnen, het verhaal van de Falasja=banneling, vreemdeling.  Begin jaren ’80 heerst er hongersnood in Ethiopië.  Blijken daar joden te wonen, afstammelingen van een groep die meetrok met de koningin van Sheba en onder elkaar de joodse gebruiken en rituelen zijn blijven onderhouden.  Israël beslist om deze mensen te laten overkomen en op te nemen in hun samenleving.  Dat gebeurt niet zonder slag of stoot en kent pros en contras.  Operatie Mozes wordt vroegtijdig afgebroken.  De houding tegenover de Falasja heeft een sterk racistisch karakter.
Het probleem van de jongen ligt anders.  Hij mist zijn moeder die hem meestuurde met de joodse vrouw die haar kind verloor onderweg naar een vluchtelingenkamp, met de woorden: va, vis et deviens.  Het gemis van zijn moeder zal het kind zijn hele verdere jeugd parten spelen.  Het is een verstandige jongen en hij schopt het, ondanks alle emotionele problemen, tot arts.  Op die manier is het voor hem mogelijk te werken in de vluchtelingenkampen van Ethiopië en Somalië in de hoop zijn moeder terug te vinden.  Dat gebeurt en wanneer de vrouw in de jongeman het kind van weleer ontdekt, slaakt ze een kreet die doordringt tot in de verste uithoeken van dit universum.
Films als deze maken duidelijk dat anderen, armen, eventueel zwart van huidskleur, lijden, pijngevoelig zijn, niet minder kwetsbaar dan ieder van ons.

Wie meer wil weten over de Falasja, Beta Israel, operatie Mozes en aanverwante onderwerpen, raadpleegt internet